زبان فارسی ریسمان وحدت سرزمینی ایران زبان

در این چند سال یک رفتار سطحی در فضای مجازی مد شده که برای نام بردن از برخی اقوام ایرانی رسم الخط زبان فارسی را رعایت نمی‌کنند وبه طور مثال به جای آن که به درستی بنویسند تُرک یا کُرد از واژه‌های جعلی و نادرست تورک و کورد استفاده می‌کنند.

این فقط یک اشتباه نگارشی نیست بلکه سویه‌های سیاسی و اغراض تجزیه‌طلبانه پشت آن است.

ایران کشوری با امتداد تاریخی است. کشور دست‌ساخته مثل خیلی از کشورهای رها شده از استعمار نیست. ایران مدرن از دل تاریخ ایران قدیم بیرون آمده است با تمام فراز و فرودهایی که داشته است. از طرف دیگر با وجود سکونت اقوام مختلف درون ایران یکی از مهمترین عوامل پیوند بین تمامی ساکنان ایران همین زبان فارسی بوده است. زبان فارسی هم یک زبان تحمیلی خارجی به مردم نبوده. مثلا این‌جا مثل هندوستان نبوده که انگلیسی‌ها در دوران استعمار زبان خودشان را به آنان تحمیل کنند.

زبان فارسی به صورت طبیعی و در یک حرکت بطئی تاریخی تکامل یافته و تبدیل به زبان ارتباطی بین تمامی ساکنان این جغرافیا شده و همواره برای کارهای اداری از آن استفاده می‌شده است. همچنین گنجینه بزرگی از فرهنگ و ادب و اندیشه به زبان فارسی تولید شده است. از زمان رودکی تا اوج شعر فارسی در فردوسی، حافظ و سعدی زبان فارسی ابزاری بوده برای زبان انتقال اندیشه و فرهنگ به نسل‌های آینده با هر قومیتی که در ایران ساکن بوده‌اند.

در دوران مدرن هم برخلاف روایت گژدیسه شده تاریخی که از طرفی سلطنت‌طلبان پهلوی‌چی و از طرف دیگری قومگرایان افراطی به آن دامن زده‌اند این شخص رضاخان نبوده که زبان فارسی را به زور به مردم تحمیل بکند. زبان فارسی خصوصا در شکل نوشتاری آن همواره در بین ادبیان، اندیشه ورزان و افراد باسواد جامعه رواج داشته. همچینن زبان رسمی امور اداری کشور بوده. حتی در مکتبخانه های قدیمی گلستان و بوستان سعدی در کنار الفبای فارسی به کودکان آموزش داده می‌شده. در هر روی در دوران مدرن از اواسط قاجار که مدارس سبک جدید نیز به شکل اصلی‌ترین زبان فارسی را آموزش دادند. تا جایی که امروزه زبان فارسی نه تنها غنای خوبی پیدا کرده بلکه ابزار ارتباطی تمامی ساکنان ایران از شمالی‌ترین نقطه تا جنوبی‌ترین از شرقی‌ترین تا غربی‌ترین نقطه ایران شده. این خودش یک دستاورد است که میلیون‌ها ایرانی با همه تفاوت‌ها زبانی دارند که بتوانند با هم حرف بزنند. خود این امر جلوی سوءتفاهمات بسیاری را می‌گیرد و باب گفتگو و نزدیکی را باز می‌کند.

از طرف دیگر زبان فارسی هیچ منافاتی با حفظ و نگهداری زبان‌های محلی دیگر زیرشاخه زبان‌های ایرانی ندارد. اتفاقا باید زبان‌ها و لهجه‌ها و گویش‌های محلی ایرانی را حفظ کرد و آن را در خدمت غنای بیشتر زبان فارسی درآورد. 

حال در چند سال اخیر برخی جریانات بی مسئولیت در تلاش هستند تا به این پیکره سترگ تاریخی و این درخت تناور میراث مشترک ما ضربه بزنند. خصوصا برخی با اغراض سیاسی تلاش دارند با تحریف عمدی به وحدت سرزمینی ایران ضربه بزنند. در این بین استفاده از واژه‌های جعلی همچون تورک و کورد نمادی از این دست جریانات هستند.

برای همین باید نسبت به استفاده عمدی یا سهل‌انگارنه افراد مشهور در این زمینه حساسیت داشت. آقای جلال جلالی‌زاده نماینده اسبق سنندج در توییتی انشالله سهوا از واژه نادرست کورد استفاده کرده‌اند. امیدواریم که این سهل‌انگاری صرفا یک لغزش ناخودآگاه قلمی باشند و جبران کنند. خصوصا الان که در دولت وحدت ملی پزشکیان قرار بر این است که ورای بحث های قومیتی و مذهبی همه برای ایران آن هم ایرانی ه بدون تبعیض بر اساس حق و عدالت و انصاف اداره شود تلاش کنیم.

اتفاقا برای رسیدن به این هدف بزرگ نیاز به فهم مشترک داریم و گفتگو! چه ابزاری بهتر از زبان فارسی که میراث فرهنگی مشترک تمامی ساکنان جغرافیای ایران است. میراثی که اتفاقا ادیبان و نویسندگان و مترجمان مشهور کُرد در به وجود آوردن آن سهم بسزایی داشتند.

امیدوارم آقای جلالی‌زاده و دیگر افراد دلسوز ایران از این به بعد در انتخاب واژگان دقت بیشتری داشته باشند.