یک فعال کارگری در گفتگو با فراز: نامزدها کارگران را رها کرده‌اند

هرچه در انتخابات گذشته نامزدها دم از دغدغه کارگران می‌زدند ولی در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌‎جمهوری که تا چند روز دیگر برگزار می‌شود خبری از شعارهای کارگری نیست گویا این هفت نفری که تایید صلاحیت شده‌اند و با شعارهایی مانند مسکن، پرداخت یارانه، سبد معیشتی و … قصد نفوذ در اقشار پایین جامعه را دارند نمی‌دانند که چه بر کارگرانی که نه امنیت شغلی دارند و نه آینده‌ای مطلوبی برای خود متصور نیستند می‌گذرد و این کارگرانی که ماه‌ها حقوق نمی‌گیرند و با امید فرداری بهتر دندان به جگر می‌گیرند چه باید بکنند.

در ادوار گذشته هر فردی در هر انتخاباتی شرکت می‌کرد شعار اولش در مورد وضعیت کارگری بود و به جمع کارگران می‌رفت و با آنها ابراز همدردی می‌کرد تا شاید بتواند آنها را برای رای دادن متقاعد کنند ولی حالا به‌نظر می‌آید تمایلی به وضعیت کارگران ندارند و یا برعکس کارگران تمایلی به شنیدن حرف‌های تکراری آنها ندارند تا ببیند کاندید انتخابات چه می‌گوید. وضعیت کارگران ایران هر روز در حال بحرانی‌تر شدن است، چه کارگرانی که در ادارات دولتی کار می‌کنند و هر روز باید منتظر تعدیل نیرو باشند، چه کارگرانی که به صورت پیمانکاری مشغول هستند و هر ماه استرس دریافت حقوق دارند و چه کارگرانی که بیکار شده‌اند و از روی ناچاری به فعالیت‌های کاذب مانند دستفروشی مشغول می‌شوند. هرچه که هست گویا در این دوره کسی به کارگران توجهی ندارد.

در بین شعارهای انتخاباتی که فضای مجازی را پر کرده است به ندرت می‎بینیم که به موضوعات ایجاد اشتغال ب‌پردازند به غیر از برخی افراد و آن هم به‌نظر می‌آید که از روی دست کاندیدهای سابق کپی برداری می‌کنند چون هنوز می‌گویند که در آینده قرار است یک میلیون شغل ایجاد کنیم ! اگر به تاریخ انتخابات نگاهی بکنید می‌بیند موضوع ایجاد یک میلیون شغل در همه ادوار به کار برده شده است و هر بار وزیر کاری هم می‌خواهد از مجلس رای اعتماد بگیرد به این موضوع اشاره می‌کند. نادیده گرفتن کارگران به فهم کاندیدها از مسایل روز کشور باز می‌گردد و این نشان از افزایش فاصله طبقاتی در بین مسوولان و شهروندان دارد. یکی از فعالان کارگری که با فراز گفت‌وگو کرد معتقد است وضعیت کارگران برای نامزدهای ریاست جمهوری هیچ اهمتی ندارد و چون درد کارگر را نمی‌دانند نمی‌توانند به دنبال درمانش بروند تا بتوانیم به آینده امیدوار باشیم.

احسان سهرابی، نماینده کارگران در شورای عالی کار با انتقاد از نادیده ‌گرفتن وضعیت کارگران توسط نامزدهای ریاست جمهوری 1400 به خبرنگار فراز می‎‌گوید: «تا امروز که به‌نوعی تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری چند روزی است آغاز شده است و همه آنها برنامه‌های خود را اعلام می‌کند هیچ خبری از وعده بهبود وضعیت کارگران نیست. امروز کارگران که هسته اصلی جامعه را تشکیل می‌دهند وضعیت مناسبی ندارند ولی متاسفانه باید بگوییم که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری که خودشان از مسوولان نظام هستند توجهی به این وضعیت خسته کننده ندارند.»

عضو شورای عالی کار با انتقاد از نامزدهای ریاست جمهوری ادامه می دهد : «می‌بینیم که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری با همه گروه‌ها جلساتی را برگزار می‌کنند ولی تا امروز من خبری نخواندم که نامزدی با اعضای تشکلات کارگری و کارگران و … جلسه‌ای داشته باشد البته شاید پشت درب‌های بسته بحث‌هایی بشود که این صحبت‌ها به درد ما نمی‌خورد.»

سهرابی با اشاره به فاصله بین مسوولان نظام و اقشار کارگری اضافه می‌کند : «فاصله طبقاتی بین مسوولان و کارگران آن‌قدر زیاد است که آنها نمی‌دانند در خانه یک کارگری که در طول این سال‌ها هر روز سفره‌اش در حال کوچکتر شدن است چه می‌گذرد و یا اینکه نمی‌دانند سال‌هاست کارگران بدون امنیت شغلی کار می‌کنند. حتما باید از اختیاراتی که قانون به ما داده است استفاده کنیم و در مقابل مجلس و … تجمع کنیم تا بیایند بپرسند حالتان چطور است؟ این مشکل هم مربوط به تشکلات کارگری است که حضوری در این عرصه ندارند.»

او در مورد نادیده گرفتن حقوق کارگران ادامه می‌دهد: «برخی از نامزدها افرادی را به‌عنوان مشاور کارگری خود معرفی می‌کنند که هیچ ارتباطی با اقشار کارگری ندارند و در واقع کسی آنها را نمی‌شناسد نامزدها از این افراد استفاده می‌کنند تا اطرافشان شلوغ شود چون مشاوره‌های آنها نقشی در اصلاح روند ندارند و معمولا اشاراتشان به موضوعات کارگری اشتباه از آب در می‌آید.»

عضو شورای عالی کار با اشاره به نادیده گرفتن حقوق کارگران می‌گوید : «سال‌ها است که وعده می‌دهد که وضعیت کارگران را بهبود می‌دهند و سال‌ها است که قرار است وضعیت کارگران بهبود پیدا کنند ولی حالا به جای رسیده‌ایم که نه‌تنها شعاری در رابطه با بهبود وضعیت کارگران نمی‌دهند بلکه به‌نظر می‌آید کارگران را رها کرده‌اند. اگر آقایان به دنبال بهبود وضعیت اقتصادی ایران هستند ابتدا باید وضعیت کارگران را سامان بدهند. اگر می‌خواهند خصوصی‌سازی کنند ابتدا باید امنیت شغلی جامعه کارگری را تامین کنند. وقتی درد را نمی‎شناسند نباید انتظار داشته باشیم که در پی درمان بروند.»