بایدن در حمایت از سفر خویش به عربستان سعودی، مطالبی را در روزنامه واشنگتنپست انعکاس داده است. او در این روزنامه تلاش کرده امکان طرح برخی انتقادات احتمالی را از بین ببرد.
او در بخش نظرات، این سفر را اینگونه توصیف کرده است:
«خاورمیانهای امنتر و یکپارچهتر از بسیاری جهات به نفع امریکاییان است. آبراههای این منطقه برای تجارت جهانی و زنجیرههای تأمینی که به آن تکیه میکنیم، ضروری است. منابع انرژی آن نیز برای کاهش آثار جنگ روسیه در اوکراین، حیاتی و حائز اهمیت است.»
رئیسجمهور در این بخش هیچ اشارهای به نفت نکرده است؛ که ممکن است این تصور را به سعودیان بدهد که رویکرد چندان صادقانهای ندارد. اما آنها میدانند در ذهن بایدن چه میگذرد. او به آنها توصیه کرده که تولیدات خود را چندبرابر کنند.
یکی از مهمترین مشکلاتی که بایدن در این سفر با آن روبروست، برخورد با سعودیها و خصوصاً محمدبنسلمان است؛ لفاظیهای پیشین او در مورد «منحوس خواندن این کشور» شاید در این نقطه برایش دردسرساز شود.
این روال شاهزادگان و پادشاهان است که نقض پروتکل و توهینهای مستقیم را فراموش نمیکنند و در هر بازهای از تاریخ، به روشنی لحظه اول آن را به خاطر میآورند. لذا بایدن در صورت امید به گرفتن امتیاز شاید متوجه شود که باید برگشتی به گذشته نیز داشته باشد.
عاملی که به روشنی در منطق این سفر بایدن گنجانده نشده است، ظرفیت واقعی ۱۹ کشور تولیدکننده نفت بوده...
گزارشی از آرگوس مدیا در هفته گذشته، اشاره دارد که این کارتل و کشورهای غیرعضو آن به دلایل مختلفی، سهمیههای تعیینشده را رعایت نکردهاند.
براساس نظرسنجی آرگوس، تولید ۱۹ شرکتکننده در قرارداد اوپکپلاس، با افزایش ۷۳۰ هزار بشکهای (در روز) در ماه ژوئن، به ۳۸.۲۶ میلیون بشکه در روز رسید. این مقدار، بالغ بر ۲.۵ میلیون بشکه، کمتر از هدفی بود که این گروه در ماه گذشته تدوین کرده بود.
نکته جالبتوجه اینکه این مقاله در ادامه خاطرنشان میکند که بیشترین افزایش، مربوط به کشور روسیه بوده است... با افزایش تولیدی به میزان ۵۵۰ هزار بشکه در روز.
در این دورنما، به نظر نمیآید که رئیسجمهور بتواند انتظار یاری چندانی از جانب عربستان سعودی داشته باشد... که البته نه دور از ذهن است و تعجبآور.
آنچه پیداست «سرمایهگذاری اندک در دهه گذشته، حالا به عامل اصلی قیمت نفت در سطح جهان تبدیل شده است.»
شوک ناشی از کووید در سال ۲۰۲۰ اکتشافات جدید را در ذخایر نفتی عربستان سعودی به تعویق انداخت و به انقباض بیشتر عرضه منجر شد.
با این حال جو بایدن ترجیح داده امید خود را از دست ندهد، و عزم خود را برای ارتباط با کشورهای خارجی، خصوصاً تولیدکنندگان نفتی جزمتر کند.
روابط امنیتی ایالاتمتحده و عربستان سعودی که دههها ادامه داشته، اخیراً به دلایلی حقوق بشری به تیرگی گراییده است، و همین عامل، ابزار چانهزنی را در اختیار رئیسجمهور میگذارد.
این احتمال وجود دارد که جو بایدن لااقل یک بار در ریاض ناچار به گذراندن جلسه استماع باشد. ممکن است پیش از رسیدن به هر نتیجهای یک مانع وجود داشته باشد.
پرزیدنت بایدن که در مورد ورود مجدد به توافق هستهای برجام، نظراتش را به وضوح اعلام کرده است، روز شنبه نوشت: «ایران حالا منزوی شده و هیچ راهی جز بازگشت به توافق هستهای، که سلف من از آن خارج شده، و هیچ جایگزینی هم برایش نیست، ندارد.»
عربستان سعودی که از ابتدا با این طرح مخالف بوده، نگران خطرِ رهایی ایران در دستیابی به قدرت هستهای و نتیجتاً برترییافتن کشور ایران در خاورمیانه است.
دلایل دیگری نیز برای سرشاخ بودن این دو کشور وجود دارد؛ اما تمام این دلایل در مقایسه با این موضوع کلیدی، بسیار ناچیز است.
هیل (HILL)، اعتراضات عربستان سعودی به اخبار از سرگیری مذاکرات را در مقالهای به طور خلاصه آورده است:
«ایالاتمتحده و مقامات ایرانی، به امید احیای توافق هستهای ۲۰۱۵، در دوحه دیدار کردند. این همان توافقیست که ریاض با آن ضدیت دارد. چون بر این باور است که چنین توافقاتی مانع تولید سلاح هستهای از جانب ایران نخواهند بود و جلوی فعالیتهای تروریستی و اقدامات بیثباتکننده منطقهای آن را هم نخواهند گرفت.»
و این مشکلی است که شاید راهحل چندان سادهای برایش وجود نداشته باشد.
دیدارهایی از این دست در میان رهبران جهان، معمولاً با دقت در کنفرانس مطبوعاتی نهایی و بیانیه مشترک طرفین «طرح» میشوند. چیدمان صندلیها، موقعیت عرصه موجود، و حتی ترتیب ورود افراد میتواند افشاگر نتیجه غایی باشد.
و نهایت امر هم یک عکس نهایی است که همه در آن لبخند به لب داشته و با هم دست میدهند.
طبق دانستههامان، احتمالش زیاد است که بایدن برای افزایش مطالبات نفتی، وادار به عقبنشینی از برخی صحبتهای و کردههای خویش باشد. اما هیچ یک از این اقدامات نخواهند توانست عدم تعادلی را که میان عرضه و تقاضا وجود دارد و «دلیل واقعی قیمتهای بالای بنزین و گازوئیل در ماه گذشته» بوده است، جبران کند.
در این سناریو، شاهد باقیماندن بهای نفت در محدوده ۱۰۰ دلاری فعلی هستیم... آن هم برای چندین ماه.
و در حالی که به سمت پاییز پیش میرویم، افزایش نسبی قیمت، و بازگشت به محدودهی ۱۲۰ تا ۱۳۰ دلار، محتملتر است.
به دلایلی که به برخیشان اشاره کردیم، عملکرد ضعیف اوپکپلاس در ارائه سهمیههای توافقشده، ادامه خواهد داشت. محرکهای مازاد دولت نیز ممکن است تقاضای غیرمنتظرهای را ایجاد کند.
بحثی که در حال حاضر مطرح است، یک طرح محرک ۵۰۰ میلیارد دلاری است که برای کاهش اثرات تورم بر مالیاتدهندگان کمدرآمد لحاظ شده است.
آمریتا سن، تحلیلگر انرژی، اخیراً در پخشی اینترنتی با اریک ناتال، گفته است: هر چه به سوی انتهای سال برویم، قیمت نفت بالاتر میرود. و با خروج از ۲۰۲۲ باید انتظار بهای ۱۸۰ دلاری را برای نفت برنت داشته باشیم.
نتیجه سفر پرزینت بایدن به عربستان سعودی هر چه که باشد، آنچه پیداست: حرکت صعودی نفت کماکان ادامه خواهد داشت. و این مهم، علیرغم کاهش فروش به تبع شیوع مجدد کووید در چین و قرنطینههای ناشی از آن، به قوت خود باقی خواهد بود.
این موضوع در مورد سهام نفتی که نسبت به کاهش ماه ژوئن WTI کاهشی نسبی داشت، نیز صدق میکند. سرمایهگذارانی که به دنبال رشد و درآمدی بالاتر از حد متوسط هستند، میتوانند به عنوان یک نقطه شروع عالی، به شرکتهایی مثل دوون انرژی مراجعه کنند.
این خبر تکمیل میشود
هشدار جدی پزشکان و متخصصان عفونی
بررسی دو گروه فیکنیوز
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟
اینفوگرافیک