عزتالله ضرغامی درباره ماجرای انتصاب مدیر موزه فرش که در شبکههای اجتماعی به نام «چلمن سیزدهم» معروف بوده، سوال پرسیده شد که ضرغامی به مجری آن برنامه تلویزیونی نخست تذکر داد وقتی برنامهای از تلویزیون زنده پخش میشود، مطالعه کنید که راجع به چه کسی چه میگویید و در ادامه، گفت: موزه فرش یک فعالیت تخصص دارد که سالیان سال با یک روال مدیریت میشد، درحالیکه موزه باید به قدری زنده و فعال باشند که وقتی کسی وارد آن میشود احساس لذت کند. از طرفی برنامههای متعدد و مرتبط با موضوع موزه داشته باشد. ضمن احترام به مدیر قبلی، وقتی وارد موزه فرش شدم، دیدم اصلا نمیتوانم چنین مدیریتی را قبول کنم، دنبال فردی گشتم که بتواند ویژگیهایی که دنبالش هستم را اجرا کند. موزه فرش تا اینجا خیلی موفق بوده است، شاید سه چهار ماه دیگر برنامههای آن را بررسی کنید، متوجه تفاوت آن از زمین تا آسمان بشوید.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی افزود: درباره مدیر موزه فرش دو ایراد گرفته بودند که از سوی جریان چپ و مافیای این وزارتخانه بود و باید با آنها برخورد میکردیم. ما هر کجا زیر میز زدیم صدای یک عده بلند شد، انتصاب مدیر موزه فرش هم یکی از همان زیر میز زدنها است؛ مدیری که از نظر من نمیتوانست منویات ما را برای رونق کار اجرا کند، عوض کردیم. بعد یک عده گفتند ایشان در صفحات اینستاگرامش پیپ کشیده و به پیپ هم علاقه دارد. یکسری هم گفتند ایشان شخصیت طنز «چلمن سیزدهم» بوده است. اولا پیپ کشیدن چه اشکالی دارد، بزرگان ما در کشور یک دورهای اهل پیپ بودن، بعدها کنار گذاشتند. هیچ اشکالی هم ندارد. خیلی از روشنفکرها و همانهایی که ایراد گرفتند، پیپ میکشند و عکس هم میگیرند که بگویند ما روشنفکریم، به این که رسیدند گیر پیپ داشتند؟
او افزود: اگر آدم فرهنگی آنقدر سیلقه داشته باشد که مخاطب را بشناسد، شخصیت طنز تعریف کند و حرفهای فرهنگی و سیاسی را به طنز بیان کند، خیلی خوب است که، یک توانمندی مضاعف است. ما «گل آقا» را داریم، «گل آقا» آدم سبکی بود؟ خود من هم یک کانال خمیازه راهاندازی کرده بودم که ظاهرش طنز بود و جدیترین حرفهای سیاسی و فرهنگی را آنجا مطرح میکردم. آقای نوروزیان (مدیر موزه فرش) فردی با مطالعه، فرهنگی، ادیب و شناخته شده است، اگر شخصیت طنز چلمن سیزدهم را خلق کرده است و در صفحاتش حرفهای جدی میزند، جزو فضائلش است. مسخره نکنید.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟