پس از نوسان ارزی هفته گذشته، مجددا بانک مرکزی اعلام کرده است که منابع ارزی بلوکه شده ایران در کره جنوبی، به زودی آزاد خواهد شد. خبری که طی ماههای اخیر بارها برای تنظیم بازار ارز اعلام شده و حتی این اواخر به شکل طنز در میان کاربران شبکههای اجتماعی درآمده است. اما نکته اینجاست که جامعه نسبت به این خبر، سر شده و این اخبار تاثیر گذشته را بر روی نوسانات بازار ارز ندارند.
در موضوع نوسانات ارزی، عوامل خارجی موثری همواره وجود داشته که یکی از مهمترین آنها، موضوع برجام و ارتباطات بینالمللی بوده است.
با توجه به احتمال پیروزی جمهوریخواهان در مجلس سنا و مجلس نمایندگان و ظهور دوباره ترامپیستها از یکسو و همراهی اروپا برای روی کار آمدن نتانیاهو، به نظر میرسد آخرین فرصت رسیدن به برجام هم در حال از دست رفتن است و نمیتوانیم به تاثیر گذاری برجام در تنظیم بازار ارز هم خوشبین باشیم.
همچنین اتفاق اثرگذاری بهمنظور جهش نرخ ارز از دید اقتصادی مشاهده نمیشود. در کشور بزرگترین تاجر دولت محسوب میشود و منابع ارزی را در اختیار دارد و دولت تنظیمکننده بازار است اما در رویه تغییری نداشته است.
فشار تقاضا و بحث ترس افت ارزش پولی نیز در کشور همیشگی وجود داشته است، البته برخی موج سواریها توسط برخی از افراد صورت میگیرد، با وجود این عوامل تأثیر چندانی بر روی روند نرخ ارز نخواهد داشت.
روند تحلیلی نامطلوب و پیوستهای در کشور وجود دارد که اقتصاد ایران با تطابق یافته است. مثلا در اتفاق عجیبی در روز دوشنبه، دلار در سلیمانیه هزار تومان ارزش کمتری نسبت به دلار تهران داشته است، درحالیکه همواره نرخ سلیمانیه بالاتر از تهران است.
وقتی قیمت دلار در سلیمانیه تا این حد بوده؛ یعنی در عراق تقاضا وجودی ندارد؛ ولی در ایران به دلایلی نامعلوم نظیر صاحبان قدرت همچنان به دنبال افزایش نرخ ارز هستند.
نکته دیگر در نوسانات ارزی، تفاوت نرخ ارز آزاد با ارز نیماییست. ما سالها با اعتقاد به اینکه ارز ۴۲۰۰ تومنی فسادزاست، منتقد آن بودیم اما امروز در مقاطعی شاهد تفاوت فاحش قیمت بین ارز آزاد و نیمایی هستیم که تداعی کننده همان فساد ارز ترجیحیست.
با استناد به تمام مواردی که گفته شد، به نظر میرسد کنترل نوسانات ارزی، نیازمند سیاستهای اساسیتر و تصمیمات بزرگتریست و نمیتوان دست به دامن سیاستهای کوتاه مدت و خبر محور شد و امیدوار به تغییر بود.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟