بار دیگر با سرد شدن هوا و بروز پدیده وارونگی دما، تهران در جمع آلودهترین شهرهای جهان قرار گرفته است و حدود 2 هفته است که پایتختنشینان در حسرت تنفس هوایی با سطح کیفی قابل قبول هستند.
شرایط کیفیت هوای تهران در سال 1401 بسیار بدتر از سال 1400 بوده است و بهنظر میرسد که سازمانها و وزارتخانههای دخیل در کیفیت هوای تهران، از پیدا کردن راهکار برای بهبود کیفیت هوا عاجز مانده و تغییر شرایط هوا را به وزش باد و بارش نزولات آسمانی واگذار کردهاند! شهر تهران با گذشت 9 ماه از سال تنها 2 روز هوای پاک داشته و 144 روز نیز هوای پایتخت در شرایط قابل قبول بوده است.
در سال 1401، 2 روز خطرناک، 2 روز بسیار ناسالم، 16 روز ناسالم و 106 روز ناسالم برای گروههای حساس به ثبت رسیده درحالی که در سال گذشته هیچ روز خطرناک و یا بسیار ناسالمی نداشتیم و تعداد روزهای ناسالم و ناسالم برای گروههای حساس نیز بسیار کمتر از امسال بوده است.
نکته بسیار نگرانکنندهتر، نوع آلایندههای هواست که در سال 1401 ذرات 2.5 ppm آلاینده غالب شهر تهران بوده است. این نوع آلاینده که سمیّت بسیار بالایی دارد به دلیل اندازه بسیار کوچک مستقیماً وارد جریان خون شده و با جریان یافتن در سیستم گردش خون میتواند در بافتهای مختلف بدن ایجاد بیماری کند. همچنین نتایج تحقیقات نشان داده که این ذرات در مقدار بسیار کم نیز بیماریزا بوده و با اثرگذاری بر بدن مادران باردار سبب تولد جنینهای مرده میشوند.
در کنار ذرات 2.5 ppm، آلاینده So2 نیز در روزهای اخیر در تهران دیده شده که این افزایش چشمگیر So2 به این دلیل که این آلاینده بیشتر از منابع ثابت پُرگوگرد ایجاد میشود، بار دیگر موضوع مازوتسوزی در اطراف شهر تهران را داغ کرده است. در این باره محمد میرزایی قمی؛ مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران گفته است: "در هفته گذشته بهویژه بین 22 تا 25 آذر افزایش غلظت آلاینده دیاکسیدگوگرد بهخصوص در ساعتهای میانی روز، بسیار فراتر از حد استاندارد قرار داشت. تولید این آلاینده به علت استفاده از سوختهای پُرگوگرد در منابع ثابت است.
با وجود تشدید آلودگی هوا در شهر تهران به نظر میرسد که عزم راسخی برای حل این مشکل وجود ندارد و قانون هوای پاک نیز که از آن به عنوان راهکار عملی کاهش آلودگی هوای تهران یاد میشود، تنها در مصاحبههای مسئولین با رسانهها اجرا میشود و در عمل روی زمین مانده است!
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟