سیدمحمد صدر در گفتوگو با روزنامه اعتماد اظهار داشت: در دولت سیزدهم دو تحلیل وجود داشت، نخست آنکه مذاکرات برجام به شکلی که باید و شاید در دولت قبل انجام نشده و امتیازهای بیشتری باید گرفته شود و دوم اینکه ما بدون برجام هم میتوانیم مسائل مملکت را حل کنیم. شعار دوم هنوز هم از زبان برخی چهرههای اقتصادی دولت شنیده میشود. با این همه چهرههای این دولت هم به مرور زمان متوجه شدند که عدم احیای برجام و تصویب لوایح باقیمانده افایتیاف، روابط خارجی ما را تحت تاثیر قرار میدهد و اگر تحریمها ادامه پیدا کند همین وضعیت بسیار نامناسب اقتصادی که به مردم فشار وارد میکند به مرور زمان بدتر هم خواهد شد و چشمانداز بسیار بدی از نظر اقتصادی و معیشتی در انتظار کشور است. من در این مورد با شخص آقای رئیسی، رئیسجمهور صحبت کردم و به ایشان هم گفتم که اگر برجام حل نشود تمام فشارهای اقتصادی بر دوش دولت او خواهد بود.
میتوان مخالفان را سه گروه دانست: برخی نیروهای امنیتی، کسانی که از تحریمها سود میبرند و سومین گروه افرادی که فهم درستی از سیاست خارجی و روابط بینالملل ندارند. در حقیقت مخالفت این سه گروه فشارهای اقتصادی را به ایران و مردم تحمیل میکند. برای این افراد مهم نیست که وضع اقتصادی کشور چگونه است؟ چرا نرخ ارز هر روز افزایش پیدا میکند؟ چرا رشد اقتصادی ما اینگونه است؟ چرا بیکاری و تورم بیداد میکند؟ واقعیت این است که همه این مشکلات به هم پیوند خورده و بخشی از راهحل این مشکلات در احیای برجام و به تبع آن رفع تحریم و تصویب نهایی لوایح باقیمانده افایتیاف است.
آقای صدر در این گفتوگوی طولانی، به یک سوال اساسی پاسخ نداده و آن اینکه، برجام در دولت سابق، چگونه تنظیم و توافق شد که آمریکاییها و اروپاییها از همان فردای پایان انجام تعهدات ایران و آغاز روز اجرای برجام، توانستند زیر تعهداتشان بزنند و به تصریح آقای ظریف، 11 تعهد خود را نقض کنند؟! آیا جز این است که روحانی و ظریف و دیگر مقامات دولتی به صراحت میگفتند با اجرای برجام، همه تحریمها یکجا لغو خواهد شد و تحریمها دیگر بازنمیگردد؟ با این وجود، تحریمهای ویزا و آیسا و سیسادا در همان دولت اوباما، از کجا آمد؟ یا هنگامی که به آقایان هشدار داده میشد که نامزد انتخابات آمریکا(ترامپ) صراحتا گفته برجام را پاره و لغو میکند، چرا به جای اعتنا به هشدار صاحبنظران، با ادبیات تحقیر و توهین و انکار مواجه میشدند؟
امثال آقای صدر، یا باید همان زمان با هشدار صاحبنظران همراه میشدند و دولت و وزارت خارجه وقت را از پذیرش توافقی چنین نامتوازن، نامعتبر و فاقد تضمین بر حذر میداشتند، یا دستکم امروز باید اذعان کنند که به اندازه صاحبنظران منتقد، دوراندیشی نداشتند، نه اینکه از موضع بالا ادعا کنند به مسئولان درباره تبعات عدم رفع تحریمها هشدار دادهاند. رفع تحریمها، مسئولیت و وعده شما با مردم و نظام بوده و بابت دوبرابر شدن آن در روند برجام، بدهکار هستید و قبل از عذرخواهی نمیتوانید، مطالبه جدیدی داشته باشید.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟