محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین کشورمان نوشت:
پس از ۴۰ سال کنشگری دیپلماتیک – در کنار آموزش و نگارش در زمینه روابط بینالملل - و تأمل و آموزش تمام وقت به دور از کانون توجه سیاست جهانی در دو سال گذشته، به چند نتیجه ابتدایی در مورد نظم جهانی کنونی رسیدهام. اینک، نکاتی برای تفکر و تأمل بیشتر تقدیم میکنم:
۱-دوران گذار در روابط بین الملل به پایان رسیده است؛
۲- نظم جهانیِ در حال ظهور «پسا قطبی» است؛ نه تک قطبی، نه دوقطبی، نه چند قطبی یا هر ترکیبی از آنها؛
۳- تلاش سه دههای برای ایجاد یک نظم هژمونیک تکقطبی از طریق «جنگهای بیپایان»، «امنیتیسازی» و «اجبار اقتصادی» موفق نبوده است، در حالی که رنجهای سنگین، زیانهای انسانی نابخشودنی و اتلاف گسترده منابع بشر را بر جای گذاشته است؛
۴- «پایان تاریخ»، «برخورد تمدنها»، «برسازی دشمن» و برسازههای نظری و سیاسی مشابه نتوانستهاند بانیانشان را به مقصد مطلوب برسانند؛
۵- «جنگ» کاربرد خود را به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی بکلی از دست داده است. تقریباً همه آغازگران جنگها در قرنهای ۲۰ و ۲۱ در جنگهایی که آغاز کردهاند شکست خوردهاند و گاهی حتی نابود شدهاند، یا در بهترین حالت نتوانستهاند به اهداف اعلامشده خود دست یابند؛
۶- در روابط بینالملل «بازیهای با حاصل جمع صفر» میسر نیست. کنشگریها یا «حاصل جمع مثبت» یا «حاصل جمع منفی» ببار خواهد آورد؛
۷- عصر اتحادهای دائمی رو به پایان است؛
۸- ائتلافهای موقت موضوعمحور به طور فزایندهای در فضای بینالمللی در حال سربرافراشتن هستند؛
۹-بسیاری از کنشگران دولتی و غیرحکومتی به طور همزمان در زمینههای مختلف «همکاری»، «رقابت» و «شبکهسازی» میکنند؛
۱۰- شبکهها - با اجزاء دولتی و غیرحکومتی – شکل غالب رژیمهای موضوعمحور فراملی خواهند بود؛
۱۱-ساختارهای جهانی سیال شدهاند و دیگر نتایج را تعیین و تحمیل نمیکنند؛
۱۲- علیرغم همه پیشرفتهای بزرگ در زمینه فناوری و هوش مصنوعی، کنشگری انسانی عامل تعیینکننده است.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟