حمید ابوطالبی نوشت:
پس از ضربهای که سال گذشته چین به حاکمیت ملی ایران زد، و پاداش آن میانجیگری میان ایران وعربستان و ضمانت روابط بود که اهدا گردید، از روسیه که در بیش ازیکصد سال خیانتهای نابخشودنی در حق ملت ایران و جداکردن بخش مهمی از کشور عزیزمان کرده چنین موضعی بعید نبود!
عجیب آن است که بادشمنیهایی که روسها با ایران کرده اند، باز با ترفندهای روسیه: هم در برجام باختیم؛ هم دردام جنگ اوکراین افتادیم؛هم آرزوی روسیه تزاری را برآورده کردیم؛هم آنها را از تنهایی تحریم جهانی رهاندیم؛هم راههای گریز ازتحریم را نشانشان دادیم،…و حالا ضربهای دیگر به حاکمیت ملی ما!
چرا اینگونه است؟ کاملا روشن است؛ زیرا، سیاست خارجیِ بیهدف و شرقگرای کشور دچار سردرگمی استراتژیک شده، و در دو سال اخیر از بحرانهای عمیقی در امر سیاست در تمام ابعاد داخلی و خارجی از اقتصاد و اجتماعیات و فرهنگ و ارزش و دیپلماسی و… رنج برده و با پنج بحران کلان دست و پنجه نرم میکند:
۱) بحران ماهیّت: انتخاب میان ایدئولوژیک ماندن وتامین منافع ملی نمودن؛
۲) بحران روش: انتخاب میان تجربههای موفق بشری با ساختن چرخ از آغاز، یا بحران دیپلماسی و میدان؛
۳)بحران صورت: انتخاب میان موعظه و هرچیز وهمه چیز را سیاسی خواندن،با تعاملِ با واقعیتها واقدام نمودن به حل آنها؛
۴)بحران اولویّت: انتخاب میان فوری و مهم، باغیرفوری و غیرمهم؛
۵)بحران قدرت: انتخاب میان نقشآفرینی وفق توانایی های کشور، با اقدام وفق رویایی نگریستن به تواناییها؛ ماندگاری این بحرانها است که کشور را ناتوان، ملت را نا امید، دولت را از درون تهی، و سیاست خارجی را ناکارآمد کرده است.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟