نگرانیها از ورود بیش از پیش اتباع بیگانه از مرزهای شرقی به کشور، افزایش یافته است. این روزها در هر بستری، از کوچه و خیابان تا فضای مجازی و شبکههای اجتماعی، تعداد افرادی که در مورد مخاطرات افزایش روزافزون تعداد مهاجران در کشور حرف میزنند، بیشتر شده است. از نگرانی پیرامون افزایش آسیبهای اجتماعی در شهرها و مناطق حاشیهنشین، تا انتقاد از اشغال فرصتهای شغلی و استفاده بدون چارچوب از خدمات درمانی و تامین اجتماعی، همه از جمله مسایلی است که این طی ماههای اخیر، در مورد اتباع افغانی در کشور مطرح شده است.
یکی از مهمترین نگرانیها اما، تاثیر حضور ۵ تا ۸ میلیون مهاجر افغان بر بازار کشور است. عدهای معتقدند که مهاجران قانونی و حتی غیرقانونی، در تکمیل خلاء و کمبود منابع انسانی در کشور موثر بودهاند و در مقابل، برخی بر این باورند که مهاجران، در ازای تامین منابع انسانی و نیروی کار در کشور، فرصتهای بزرگی را از شهروندان ایرانی سلب کردهاند.
روزنامه اینترنتی فراز در این مورد با «حسن صادقی»، معاون دبیرکل خانه کارگر و رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری گفتوگو کرده است.
صادقی ضمن تاکید بر این که در فضای امروز کشور، احساس جایگزین عقل شده و آیندهنگری کنار رفته، گفت: «ما امروز به کشوری تبدیل شدهایم که از یک طرف، بیحساب مهاجرپذیری میکنیم و از سوی دیگر، بهترین و کارآمدترین نیروهای جوان با سطح علمی بالا در منطقه را ناچار به کوچ و مهاجرت کردهایم. طبیعی است که این وضعیت، موجب خواهد شد که ما شاهد افزایش حضور اتباع بیگانه، به ویژه اتباع افغانستان در کشور باشیم. امروز تخمین زده میشود که بالغ بر ۷ میلیون نفر از برادران و خواهران افاغنه، از مسیرهای قانونی و غیرقانونی وارد ایران شدهاند. یک پژو ۴۰۵، حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر را با هزینههای کلان ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومانی به ازای هر نفر، از مرزهای شرقی وارد کشور میکند و کسی حتی رد قاچاق را نمیزند. طبیعی است که این فرایند استمرار خواهد داشت و حضور ۱۰ میلیون نفری اتباع افغان در کشور در آینده نزدیک قابل پیشبینی است».
او در ادامه گفت: «این مهاجران، هم بازار کار ما را اشغال کردهاند و آنطور که از سخنان برخی ائمه جمعه پیداست، قرار است روزی صندوقهای رأی ما را نیز پر کنند. محمود افغان، با سپاه و لشکر به ایران حمله کرد اما امروز، خود ما بدون درگیری و خونریزی کشور را دو دستی تسلیم مهاجران میکنیم».
معاون دبیرکل خانه کارگر گفت: «من مخالف حضور اتباع افغانستانی و دادن شناسنامه کار به آنها نیستم اما این کار باید بر اساس مولفههای مورد نیاز صورت بگیرد. ما امروز، نیروی کار غیرحرفهای را در کشور پذیرش کرده و با هزینههای گزاف، این نیروها را تبدیل به نیروی حرفهای میکنیم. اما این نیروها در نهایت به کشورهای دیگر مهاجرت میکند. در واقع، ما به یک مرکز آموزش فنی و حرفهای نیروی کار اتباع افغانی تبدیل شدهایم. یعنی از جیب ملت خرج کرده و این نیروها را به نیروهای حرفهای در صنایع مختلف تبدیل میکنیم. در حالی که درست در زمان بهرهبرداری این نیروها کشور را ترک میکنند».
او در ادامه اضافه کرد: «ما هیچ تعهد و تضمینی از اتباع بیگانه نمیگیریم. برای مثال، بگوییم شما که به کشور ما آمدید و از امکانات فنی و هویتی استفاده کردید، بایست در مدتی تعیین شده و با شیوههای تعیین شده برای کشور ما کار کنید. ما این مسایل را در نظر نمیگیریم و فضای احساسی را غالب کردهایم».
حسن صادقی با بیان اینکه ما امروز در کشور نیازمند نیروی انسانی هستیم و در جذب نیروهای انسانی مشکلی نیست،گفت: «مساله اما این است که آیا برای ماندگاری این نیروی انسانی که در کشور تربیت کردهایم، تلاشی شده یا صرفا هزینههایی برای آموزش این نیروی مهاجر صرف کرده و بعد به حال خودش رهایش کردیم؟! این نیروی انسانی را باید در چارجوب قانون، به کار بگیریم. برای مثال، این نیروها باید حق بیمه پرداخت کنند. چطور از همه امکانات درمانی کشور استفاده میکنند اما حق بیمه پرداخت نمیکنند؟ وقتی اتباع بیگانه که یک ریال حق بیمه نمیدهند دچار یک حادثه میشوند، چه کسی هزینه درمانش را پرداخت میکنند؟ مردم ایران!»
رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در ادامه گفت: «این اقدام هم میتواند نیروی انسانی اتباع بیگانه را متوجه چارجوب قانونی کشور کند و هم باعث شود که نیروی کار ایرانی نیز در چنبره حضور اتباع گرفتار نشده و اعتبار شغلیاش زیر سوال نرود. لذا تمام مولفههای قانون کار و تامین اجتماعی باید برای منابع انسانی اتباع بیگانه اعمال شود. چرا مولفههای قانونی نباید نسبت به اتباع بیگانه اعمال نشود؟ من مخالف حضور این افراد در کشور نیستم اما این حضور باید قانونمند شود. این اقدامات در همهی کشورها در مورد نیروی کار مهاجر اعمال میشود. چون نمیشود که نیروی کار، پول بگیرد و کسب درآمد کند اما هیچ پولی بابت عوارض، مالیات و حق بیمه پرداخت نکند».
او در پایان تاکید کرد: «البته اوضاع اسفبار نیروی کار ایرانی، فقط به دلیل حضور نیروی کار افغان در کشور نیست. دانشگاههای ما بسیار در این وضعیت مقصرند. دانشگاههای ما بدون سنجیدن نیاز بازار کار، جذب دانشجو کرده و مدرک تحصیلی صادر کردهاند. این روند، انتظاری در نیروی کار ایجاد کرده که به طور طبیعی با مدرک لیسانس یا فوق لیسانس، کمتر به کارهای خدماتی تن میدهند».
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟