خروشِ مرجعیت!

سهیل الامیری

این هفته، قطعا از مهمترین روزهای دهه‌های اخیر در منطقه خاورمیانه بود، روزهایی که نقش مهمی در سرنوشتِ خاورمیانه و جهان خواهد داشت.

فلسطینی‌ها بعد از بیش از نیم قرن، در شرایطی که حتی سران کشور‌های عربی هم از دیگر امیدی به آرمانِ آزاد‌سازی قدس و بازگشت فلسطینی‌ها نداشتند و تقریبا همه چیز محیا شده بود برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی، به یک باره، مجاهدینی از حماس، چنان ضربه‌ای به صهیونیست‌ها زدند که دنیا مبهوت شد، این ضربه سخت البته با جوابی وحشیانه از طرف صهیونیست‌ها روبرو شد، بمبارانِ دانشگاه‌ها، خانه مردم، آمبولانس ها و درمانگاه‌ها و صد البته بستن آب و برق و قطع سوخت و محاصره همه جانبه غزه با تهدید حمله زمینی به اقداماتِ ضد انسانیِ صهیونیست‌ها در برابر این شکست مفتضحانه بوده‌است.

حال و در شرایطی که شیخ الازهر و مفتیانِ اهل سنت، کنار ایستاده و نظاره گرِ این وقایع شوم هستند، مرجعِ اعلی در نجف اشرف، بیانیه مهمی داد که هدف از این نوشتار تحلیل آن می‌باشد.

پیش از ورود به تحلیل بیانیه، لازم می‌بینم که مقدمه‌ای مهم درباره شخصیت آقای سیستانی و سیرِ موسسه مرجعیت نجف که قدمتی هزار ساله دارد، بیان کنم.

سیدِ سیستانی جزء معدود مراجع تاریخ شیعه‌ست که با حکومت مستبد و سفاکی مثل صدام حسین، هم‌عصر بوده، اشغال عراق توسط یک نیروی بیگانه خارجی را درک کرده، جنگ بین شیعه و سنی و انفجار حرم اهل بیت را دیده، درگیرِ یک جنگِ داخلی در عراق شده که رگ و ریشه های مذهبی داشته، تظاهراتِ گسترده مردم عراق بر علیه حکومت در زمان او اتفاق افتاده و در تمام این حوادث نقشِ مهم و حیاتی ایفاء کرده است.

اگر به مجموعه رفتار‌ها و بیانیه‌ها و دستورات او، در طیِ بیش از سه دهه مرجعیت، نگاهی گذرا بیاندازیم، متوجه خواهیم شد، او اهلِ جنجال و حاشیه نیست و برعکس، می‌تواند بزرگ‌ترین جنجال‌ها را، به یک مساله عادی تنزل دهد.

برای مثال در جنگ بینِ شیعه و سنی که به «حرب الطائفیة» معروف شد و از بعد سقوط صدام شروع شده و تا سال ۲۰۱۰ ادامه داشت، وقتی شیوخ عشائر عراق پیش او آمدند تا پادر میانی کند، همان ابتدای صحبت وقتی شیخِ شیعه گفت: برادران اهل سنت ما، او به میان صحبت آمد و گفت: نگویید برادران ما، بلکه خود ما... باعث شد جنگ خونین بین شیعه و سنی و این جنجال بزرگ، تمام شود.

حتی فتوایِ جهاد او، مستثی از این قاعده نبود، کمتر فتوایِ جهادی در طول تاریخ همراه با نصیحت و جانبداری همه اطراف می‌باشد، اما سیستانی حتی در مقابل داعش، موضع انصاف را بدون جنجال رعایت کرد.

اما بیانیه او درباره فلسطین را، با توجه به ادبیاتِ آرام و پخته او، می‌توان خروشِ مرجعیت نجف دانست، سیستانی برای اولین بار، کل جهان را مورد خطاب، و بازخواست قرار داده و از آنجایی که او مورد توجهِ خاصِ سازمان ملل و رهبران مذهبی دنیا، از جمله پاپ فرانسیس می‌باشد، این ادبیات او، خروشِ عدالت‌خواهی و رساندن فریادِ مظلوم به گوش دنیاییست که به تعبیر او کار را به جایی رسانده که اقداماتِ وحشیانه رژیم صهیونیستی را توجیه کرده و آن را مقابله و ضد حمله می‌داند.

این نکته بسیار مهمیست که سیستانی تاکید فراوانی به او کرده‌است. اما نکته دومِ بیانیه او، غاصب خواندن به تمامه رژیم صهیونیستی و بر حق بودنِ فلسطینی‌ها می‌باشد، یادتان نرود که بعضی از تندورها، به بهانه اختلافات مذهبی با بعضی ساکنان فلسطینی‌ از حق آنها چشم پوشی می‌کنند، اما سیستانی در قاموسِ مرجعیت شیعه، فریادِ مردم فلسطینی شده که حداقل از نظر مذهبی با او اختلاف دارند و این ندایِ مهم مرجعیت شیعه را به گوش عالمیان می‌رساند که ما در مساله عدالت و حق، ملاکمان نه دین و مذهب بلکه انسانیت می‌باشد.

نکته سوم اشاره سیستانی به عملیات موفقیت آمیز فلسطینی‌ها و شکست صهیونیست‌ها و تایید این اقدام و مشروعیت بخشیدن به آن می‌باشد، سیستانی به این اکتفاء نکرده و راه حل تمام شدن اختلاف را، بازگشت فلسطینی‌ها به سرزمین آباء و اجدادی خود خوانده است، نکته‌ای بسیار مهم و جائز اهمیت که جای تامل دارد

اما پیامِ این بیانیه از دو جهت می‌تواند اهمیت بسیار زیادی داشته باشد:

اولا چراغ سبزی به نیروهای مقاومت می‌باشد که حداقل به آنها بفهماند سیستانی موافق آزاد سازی قدس می‌باشد. می‌دانید که حداقل در عراق مقاومت، چه طرفدار مقتدی صدر باشد چه تابع جمهوری اسلامی، نمی‌تواند رسما کاری کند الا به اذن سیستانی و این پیام موضع مرجعیت را کاملا مشخص کرد.

ثانیا سیستانی با این خروش نشان داد که اگر مساله حیاتی شود، آماده صدور فتوای جهاد می‌باشد، فتواییِ که تمام شیعیان جهان را بر علیه رژیم صهیونیستی به صف می‌کند، این پیام بزرگی بود که او به گوش جهانیان رساند که اگر دست از حمایت خود از این جنایت برندارند، مرجعیت شیعه سکوت نخواهد کرد.

اما در پایان، مساله مورد اهمیت، اهتمام نجف و مرجعیت نجف و شخص سیستانی به مساله فلسطین می‌باشد، چه پیش از مرجعیتش که در جنگ شیش روزه، جزء متحصنین در حرم امیرالمؤمنین برای دفاع از فلسطین بود و چه تاکید و اهمیت او بر قضیه فلسطین در دیدار با پاپ فرانسیس، براستی سرّ تاکید بر قضیه فلسطین در دیدارِ مرجعیت شیعه با رهبر سریر مقدس چه بود؟

کلامم را، با آرزوی آزاد سازی قدس تمام کرده تاکید می‌کنم که این نوشته، تحلیلِ شخصیِ بنده به عنوان طلبه‌ای دغدغه مند در نجف اشرف بوده، و هیچ ارتباطی به دفتر معظم له و شخص ایشان ندارد.

وَیَنصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا...

بنده شاه نجف

النجف الاشرف