منوچهر متکی ۷۱ ساله است و صادره از بندگز. اولین گام بلندش در سیاست نمایندگی مردم در مجلس اول پس از انقلاب بود، پس از وکلات مردم به وزارت خارجه رفت و کم کم قامت دیپلمات به خود گرفت و به قول خودش کارمند وزارت خارجه شد و حالا باز هم مجلس نشین شده است.
نام او البته نه فقط به عنوان نماینده مجلس دوازدهم بلکه به عنوان یکی از نامزدهای بالقوه ریاست این مجلس نیز شنیده شده است. برخی او را چهرهای مناسب برای کنارزدن قالیباف از جایگاه ریاست میدانند. چراکه نه مثل قالیباف پروندههای فساد را در کارنامه خود دارد و نه مانند اعضای جبهه پایداری مثل مجتبی ذوالنوری و حمید رسایی تندرو محسوب میشود. از سوی دیگر با توجه به حمایت غیرمستقیم رسانههای نزدیک به دولت از کاندیداتوری متکی گویی او در هماهنگی بیشتری با دولت رئیسی است. او که حالا پس از ۱۳ سال از سایه برون آمده و پا به عرصه سیاست گذاشته است.
در ادامه فرازونشیبهای زندگی متکی را مرور میکنیم تا مشخص شود او در سپهر سیاسی امروز ایران چه جایگاهی دارد.
او سال کودتا زاده شده است؛ سال ۱۳۳۲ منوچهر متکی در روستای گز شهرستان بندر گز استان گلستان به دنیا آمد. آنطور که در سایت شخصی خود او نوشته شده پدرش کارگر و کشاورز بوده و در بندر گز در مغازه کوچکی کاسبی میکرده است. خانواده او خیلی زود از روستا به بندر گز آمدند و منوچهر تحصیلات ابتدایی در آنجا گذارنده است. سپس سال ۱۳۵۰ دیپلم خود را از دبیرستان شهریار مشهد گرفته و یک قبل از رفتن به سربازی به عنوان معلم کلاس پنجم در گنبدکاووس فعالیت کرده است. دوران سربازی متکی نیز پس از ۶ ماه آموزش در پادگان گرگان به عنوان معلم سپاه دانش دوران پهلوی در روستاهای طرقبه مشهد گذشته است. به همین دلیل هم او بعد از دوران سربازی در سال ۱۳۵۳وارد آموزشوپروش شده و دو سال در روستاهای بندرکز معلمی کرده است. گویا پس از این متکی قصد ادامه تحصیل در ایتالیا را داشته، اما سرانجام در سال ۱۳۵۵ راهی هندوستان شده تا در رشته علوم اجتماعی در دانشگاه بنگور درس بخواند.
سال ۱۳۵۷ با پیروزی انقلاب اسلامی متکی به سرعت خود را به ایران میرساند. در زندگینامه سایت رسمی او آمده که «به همراهی جمعی از دانشجویان و از طریق مرزهای زمینی و مسیر افغانستان عازم مشهد و نهایتا در روز اول اسفند ۱۳۵۷ وارد تهران شد و در اقامتی یک ماهه امور فرهنگی و دانشآموزی کمیته ۹ در منطقه منیریه تهران را به همراه دیگر دوستان دانشجو برعهده گرفت.» سال ۵۸ نخستین نقطه عطف در زندگی سیاسی متکی به شمار میرود. جایی که او وارد دور اول انتخابات مجلس شد و توانست از منطقه خود راهی پارلمان شود. متکی در مجلس وارد کمیسیون سیاست خارجی شد و به همین دلیل از آغاز پا به عرصه دیپلماسی گذاشت. به این ترتیب با پایان دوره نمایندگی به دعوت وزیرخارجه وقت رسما به وزارت خارجه منتقل شد و دستگاه دیپلماسی کشور آغاز به کار کرد. تا اینجا زندگی متکی شباهت بسیاری به زندگی چهرههای مطرح پس از انقلاب دارد. فعالیت در نهادها مهم کشور در اوج جوانی و سپس تمرکز بر مسیری خاص که در مورد متکی دیپلماسی و وزارت خارجه بوده است.
متکی از سال ۶۳ تا سال ۱۳۸۹، یعنی زمانی که در سفر رسمی به عنوان وزیرخارجه از سوی محمود احمدی نژاد عزل شد، کارمند وزارت خارجه بوده است. نخستین تجربه برونمرزی او سفارت ترکیه بوده و در سال ۱۳۸۶ نیز مدیرکل اروپای غربی وزارت خارجه شده است و بعد معاون بینالملل وزیر خارجه وقت یعنی علیاکبر ولایتی بوده است. مذاکرات آتشبس با عراق در چارچوب قطعنامه ۵۹۸، مکاتبات فیمابین روسایجمهور دو کشور و شروع آزادسازی اسرا و سفر نخستین هیأت جمهوری اسلامی ایران به ریاست وی به عراق، اشغال کویت، جنگ بالکان و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دوران معاونت او رخ داده است. متکی تازه در این دوره همراه با جمعی از معاونین و مدیران ارشد وزارت خارجه دوره کارشناسی ارشد روابط بینالملل را دانشگاه تهران گذراند. هرچند که مشخص نیست که او دیگر اعضای وزارت خارجه با چه امتیازی وارد دانشگاه تهران شده و مدرک کارشناسی ارشد را از این دانشگاه گرفتهاند.
در ادامه فعالیتهای متکی به عنوان دیپلمات سفارت پنج ساله ایران در ژاپن، مشاور وزیرخارجه و معاونت ارتباطات سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به چشم میخورد. تا جایی که در دوره هفتم بار دیگر سودای نمایندگی مجلس به سر متکی زد و در خرداد ۱۳۸۳ به عنوان نماینده تهران وارد مجلس هفتم شد. در انتخاباتی که بیشباهت به انتخابات مجلس دوازدهم نبود و در آن چهرههای مطرح بسیاری رد صلاحیت شده بودند. با این همه دوران نمایندگی او طولی نکشید و با روی کارآمدن محمود احمدینژاد در سال ۱۳۸۴، متکی به وزارت خارجه رسید. در دولت نهم احمدینژاد و در دوان متکی رفتهرفته اجماع جهانی علیه ایران حول محور پرونده هستهای شکل گرفت و غرب موجی از قطعنامهها و فشارهای بینالمللی علیه ایران را راه انداخت و پیش برد. قطعنامههای ۱۶۹۶، ۱۷۴۷، ۱۸۰۳، ۱۸۳۵،۱۸۸۷ و ۱۹۲۹ همگی با هدف فشار و محکومیت ایران تصویب شد و حتی کشورهای روسیه و چین که به عنوان کشورهای نزدیک به ایران محسوب میشدند نیز مانعی در مسیر این قطعنامهها ایجاد نکرند تا بتوان گفت اجماع همهجانبه علیه ایران شکل گرفته است.
آذر ۱۳۸۹، اما ماه متفاوتی برای متکی بود. او که در دولت دوم احمدینژاد نیز وزارت خارجه را بر عهده داشت در سفری رسمی عازم سنگال شد. دوشنبه ۲۲ آذر، اما محمود احمدینژاد متکی را در میانه سفر عزل کرد تا اتفاقی بیسابقه رخ دهد و متکی که به عنوان وزیر خارجه به سنگال رفته بود به عنوان شهروندی عادی به تهران بازگردد. احمدی نژاد و متکی هنوز پس از ۱۴ سال درباره این اتفاق توضیحی ندادهاند، اما بسیاری از نزدیکان دولت وقت تاکید کردند که عزل متکی به دلیل اختلاف با اسفندیار رحیم مشایی و حمید بقایی دو یار همیشگی احمدینژاد بوده است. متکی پس از ۱۳ سال وقتی که به عنوان سخنگوی شورای وحدت اصولگرایان به برنامه شبکه سه آمد از این اتفاق به عنوان «سنگالیزاسیون» یاد کرد و گفت که «من بنابر دلایل روشنی که دارم و اگر روزی زمینه آن فراهم شود آن را خواهم گفت، ۱۳ سال سکوت کردم، اما ماجرای سنگال اثر وضعی خود را گذاشته است».
متکی حالا از سایه برون آمده. هرچند که هنوز نه درباره عملکرد خود به عنوان وزیرخارجه در دولت احمدینژاد صحبت کرده و نه اتفاقات بیسابقه آن سالها. با این همه کارنامه شخصی متکی نقطه تاریکی ندارد و او شبیه بسیاری از دیپلماتها توانسته در گردباد حوادث سیاسی و اجتماعی دهههای گذشته دور از گزند بماند. از طرفی، اما نزدیکی او به اصول گرایان و جریان انقلابی محرزشده است و به همین دلایل است که باید متکی را گزینه ریاست یا دستکم نایبرییسی مجلس دوازدهم به حساب آورد. همه این معادلات به گعدهها و لابیها و جلسات پشتپرده یک ماه آینده بیرون و درون پارلمان بستگی دارد.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟