محمدرضا ظفرقندی افزود: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به دلیل ساختار، ماهیت کاری و وظایف گستردهای که به او محول شده با طیف وسیعی از مردم، دانشجویان، استادان و دانشگاهها در ارتباط بوده و برنامههای ملی زیادی را باید اجرا کند که مورد تاکیدات مقام معظم رهبری است.
وی ادامه داد: در تمام این موارد شعار اصلی ما از جمله شعار حوزه حراست باید «پیشگیری مقدم بر درمان است» باشد. یعنی باید نقاط ضعف یا تهدید را پیش از بروز و تبدیل شدن به بحران، پیش بینی و پیشگیری کنیم.
وزیر بهداشت با بیان این که در ابتدای کار وزارتش با اعتراض پرستاران مواجه شده است، اظهار کرد: باید چنین مواردی را پیش از تبدیل شدن به اعتراضات به روش های دقیق و علمی پیش بینی و مرتفع کنیم.
ظفرقندی خاطرنشان کرد: اگر در حوزه بهداشت شاهد پیشرفت شاخص هایی مانند کاهش مرگ و میر نوزادان و مادران هستیم که در دنیا نمونه است، به واسطه توجه به پیشگیری بوده است. این نوع اقدام هم ارزش دینی و هم ارزش ملی دارد و نیازمند نگاه دقیق و وسیع است. بنابراین حراست هم باید بتواند با پیشگیری از حوادث، نقش خود را در این چارچوب ایفا کند.
وزیر بهداشت تصریح کرد: من ۴۰ سال است با قشر دانشجو سر و کار دارم و می دانم اگر مشکلات آنها را زودتر با گفتگو حل کنیم، این روش بهتر جواب میدهد و اینگونه مسائل نیازمند پیش بینی است.
وی با تاکید بر نگاه به قانون به عنوان فصل الخطاب، یادآور شد: آنچه همه ما باید به آن متعهد باشیم، قانون است. چیزی در کشور فراتر یا پایینتر از قانون نداریم. امام و مقام معظم رهبری قانون را فصل الخطاب معرفی کردهاند.
وزیر بهداشت بیان کرد: نقش حراست در درجه اول یک نقش علمی است. به طوری که شناخت نقاط قوت و ضعف، پیش بینی رویدادها و بحران ها، هشدار دادن نسبت به آنها و اینچنین موارد نیازمند داشتن دیدگاه علمی و آیندهنگر است.
ظفرقندی ابراز داشت: اقدام ساده و سنتی این است که زمان وقوع بحرانها به آنها ورود کنیم در حالی که دوران این نوع نگاه و اقدام گذشته است.
وزیر بهداشت در پایان با اشاره به این که هدف همه ما رفع مشکلات مردم در حوزه سلامت و رسیدن به اهداف بلند کشور است، اظهار امیدواری کرد که با کمک همه و توجه به نگرش پیشگیری و احترام به قانون، قبل از بروز مسائل با نگرش عملی و پیش بینیهای لازم، مشکلات شناسایی و مرتفع شوند.
منبع:تسنیم
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟