جنایت و مکافات؛ از بدنم خون نامریی می‌آید!

برای بسیاری از سربازان اسرائیلی، جنایاتی که در غزه مرتکب می‌شود، برای بقای اسرائیل ضروری است. برای آنها، این نبردی است که باید به هر قیمتی که شده - از جمله جینایت علیه بشریت و نسل‌کشی ـ در آن پیروز شوند. این جنگ پس از ۷ اکتبر، برای سربازان اسرائیلی به میزان قابل توجهی تلفات روحی و روانی داشته است. این سربازان به دلیل ترس از بدنامی یا زیر سوال رفتن تمام جنایت‌هایی که در یک سال اخیر مرتکب شدند، از به تصویر کشیدن بدون روتوش نسل‌کشی در غزه خودداری کرده‌اند. گفت‌وگوی سی‌ان‌ان با سربازان اسرائیلی، یک پزشک و خانواده یک سرباز ذخیره که پس از بازگشت از غزه خودکشی کرده، جنایت را با وضوح بالا به نمایش می‌گذارد.

خودکشی سربازی که می‌خواست دوباره به غزه اعزام شود

«الیران میزراحی»، ۴۰ ساله و پدر ۴ فرزند بود که پس از عملیات طوفان الاقصی به غزه اعزام شد. خانواده‌اش می‌گویند آنچه این سرباز ذخیره اسرائیلی در جنگ غزه دیده، او را به آدم دیگری تبدیل کرده بود. ۶ ماه پس از آنکه برای اولین بار به جنگ اعزام شد، در خانه با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دست و پنجه نرم می‌کرد. او در خانه مدام به خانواده‌اش می‌گفت که «خون نامرئی» از او بیرون می‌آید. تا اینکه پیش از اعزام دوباره، خودکشی کرد. مادرش جنی میزراحی می‌گوید: «او از غزه بیرون آمد، اما غزه از ذهن او نه!»

ارتش اسرائیل مدعی شده که از هزاران سربازی که در پی نسل‌کشی در غزه دچار اختلال‌های روانی ناشی از سانحه شده‌اند، مراقبت می‌کند. با این وجود، مقامات اسرائیلی تا این لحظه آمار مشخصی از میزان خودکشی سربازان اسرائیل ارائه نکرد‌ه‌اند. جنگ اسرائیل در غزه، طولانی‌ترین جنگ اسرائیل از زمان تاسیس دولت یهودی است. نیرو‌های اسرائیلی در طول یک سال گذشته، بیش از ۴۲ هزار نفر که بیشتز زن و کودک بودند، کشته‌است.

با گسترش جنگ به لبنان، برخی از سربازان اسرائیلی می‌گویند که از اعزام شدن به یک جنگ دیگر می‌ترسند. یکی از پزشکان ارتش اسرائیل که چهار ماه در غزه بوده، به سی‌ان‌ان می‌گوید: «بسیاری از ما از فراخوانی مجدد به جنگ در لبنان بسیار می‌ترسیم. بسیاری از ما در حال حاضر به دولت اعتماد نداریم.»

بولدوزرهای ۶۲ تُنی!

مقامات اسرائیلی در‌های غزه را به روی خبرنگاران مستقل بسته‌اند و نسل‌کشی در غزه، تنها از لنز دوربین‌هایی که اشغالگران اجازه حضورشان را داده‌اند به جهان بیرون مخابره می‌شود. همین، ثبت و ضبط رنج فلسطینی‌ها و روایتگری تجربه سربازان از جنگ را دشوار می‌کند. سربازان اسرائیلی که در این منطقه می‌جنگیدند به سی‌ان‌ان گفته‌اند که شاهد صحنه‌های وحشتناکی بوده‌اند که جهان خارج، از درک آن عاجز است. روایت‌های این سربازان، نگاهی نادر به وحشیگری «جنگ همیشگی» بنیامین نتانیاهو انداخته است. روایت‌هایی از تلفات نامشهودی که بر سربازان جنگ غزه وارد شده است.

میزراحی یک سرباز ذخیره اسرائیلی بود در ۸ اکتبر سال گذشته در غزه مستقر شد. او وظیفه هدایت یک بولدوزر ۶۲ تنی را بر عهده داشت؛ یک خودروی زرهی که در برابر گلوله‌ها و مواد منفجره مقاوم است. خانواده‌اش می‌گویند که او، ۱۸۶ روز را در غزه گذراند. تا اینکه برای معالجه چند جراحت جزئی، از غزه خارج شد. در ماه آوریل تشخیص داده شد که به PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) مبتلا شده است. نکته جالب اینکه خانواده سربازان بازگشته از غزه، در گفتگو با شبکه‌های خارجی، بدون توجه به ۴۲ هزار و ۷۰۰ جانی که در غزه به قتل رسیده‌اند، تنها نگران شرایط روانی خود و اطرافیان‌شان هستند. مادر میزراحی که حالا در شهرک اسرائیلی «معاله آدومیم» در کرانه باختری اشغالی زندگی می‌کند به سی‌ان‌ان می‌گوید: «سربازان گفتند که این جنگ با همه جنگ‌های دیگر فرق داشت و چیز‌هایی را دیده‌اند که هرگز در اسرائیل دیده نشد.»

خانواده سربازی که خودکشی کرده می‌گوید زمانی که میزراحی در مرخصی بود، دچار جنون آنی، تعریق، بی‌خوابی و گوشه‌گیری اجتماعی دچار شده بود. او به خانواده‌اش گفته بود «فقط کسانی که با او در غزه بودند می‌توانند بفهمند که آن‌جا چه می‌گذرد». خواهرش در این باره می‌گوید: «او همیشه می‌گفت هیچ‌کس چیزی را که من دیدم متوجه نخواهد شد». مادرش فکر می‌کند خودکشی پسرش به این دلیل بوده که کسی را کشته و نتوانسته از عهده بار روانی‌اش بربیاید. او می‌گوید: «او کشته شدن بسیاری را دید. شاید حتی کسی را کشته باشد. [اما] ما به فرزندانمان یاد نمی‌دهیم که چنین کار‌هایی را انجام دهند. بنابراین، زمانی که او این کار یا چیزی شبیه به این را انجام داد، شاید برای او یک شوک بود.» با این حال، این سرباز بولدوزری اسرائیل به گفته خانواده‌اش، پیش از خودکشی با اعزام مجدد به غزه موافقت کرده بود.

زنده و مرده از روی آن‌ها رد می‌شدیم...

بی‌توجهی به کشته‌شدن افراد بی‌گناهی که تنها به دلیل تداوم اشغالگری در غزه، طعمه تسلیحات نظامی اسرائیل شدند، در روایت خانوده‌های اسرائیلی موج می‌زد. آنها به گونه‌ای از به قتل رسیدن اهالی غزه توسط فرزندان‌شان حرف می‌زنند که گویی جان یک نفر، به جان ازدست‌رفته تمام ۴۲ هزار نفر ارجح است.

«گای زاکن»، دوست میزراحی و راننده بولدوزر، در گفتگو با سی‌ان‌ان تصویر واضح‌تری را از تجربه‌شان در غزه ارائه کرد. زاکن می‌گوید: «ما چیز‌های خیلی، خیلی، خیلی سختی دیدیم؛ چیز‌هایی که پذیرفتن آنها دشوار است.» این سرباز اسرائیلی در شهادتی در پارلمان اسرائیل گفته بود: «در بسیاری از مواقع، ما باید با بولدوزر از روی تروریست‌ها زنده و مرده رد می‌شدیم. همه چیزشان بیرون می‌زد».

کشته‌شدن زنان و کودکان و رد شدن با بولدوزر از روی جسم‌های زنده، اما هنوز اهمیتی برای او ندارد. او بیشتر نگران آسیب‌های روحی است که دیدن این صحنه‌ها به او وارد کرده است. زاکن به سی‌ان‌ان می‌گوید که دیگر نمی‌تواند گوشت بخورد. چون او را به یاد صحنه‌های وحشتناکی می‌اندازد که از بالای بولدوزرش در غزه دیده بود. او می‌گوید شب‌ها به سختی می‌خوابد و صدای انفجار در سرش می‌پیچد. او از اجسادی که خودش هم بخشی از ماشین تولیدشان در غزه بوده، با نام «گوشت» یاد می‌کند: «وقتی در بیرون، گوشت و خون زیادی ببینید، وقتی غذا می‌خورید واقعاً روی شما تأثیر می‌گذارد.»

با خانه‌هایی که ویران کرده سلفی می‌گرفت اما قلب خوبی داشت!

این سرباز اسرائیلی با وجود تمام جنایاتی که به آن معترف شده، همچنان معتقد است که اکثریت قریب به اتفاق آدم‌هایی که در غزه کشته، «تروریست» بوده‌اند. به گفته پزشک ارتش اسرائیل که به طور ناشناس با سی‌ان‌ان صحبت کرده، نگرش سربازان اسرائیلی در مورد غیرنظامی‌ها با حضور در غزه تغییر کرد. سربازان فعال در نسل‌کشی غزه در حالی چنین مظلوم‌نمایی می‌کنند که در یک سال گذشته، به طور میانگین روزانه ۱۱۷ غیرنظامی در غزه جان باخته‌اند. بسیاری از این غیرنظامی‌ها در بیمارستان، مدرسه و کمپ‌های پناهجویی کشته شده‌اند.

پس از خودکشی سرباز بولدوزری اسرائیل، در شبکه‌های اجتماعی ویدیو‌ها و عکس‌هایی از این سرباز ذخیره منتشر شد. در این تصاویر، این سرباز در حال تخریب خانه‌ها و ساختمان‌های غزه دیده می‌شود. او در مقابل ساختمان‌هایی که ویران کرده، سلفی‌هایی گرفته و از خود منتشر کرده است. خواهرش در گفتگو با سی‌ان‌ان، اما می‌گوید: «میزراهی را به قاتل بودن متهم می‌کنند. به او فحش می‌دهند و ایموجی‌های ناخوشایند می‌گذارند. اما می‌دانم که او قلب خوبی داشت».

«آرون برگمن»، استاد علوم سیاسی در کینگز کالج لندن است که ۶ سال در ارتش اسرائیل خدمت کرده است. او در مورد جنگ اسرائیلی‌ها در غزه می‌گوید: «خیلی طولانی و شهری است؛ یعنی سربازان در میان تعداد زیادی از مردمی می‌جنگند که اکثریت قریب به اتفاق‌شان غیرنظامی هستند.» برگمن در مورد سربازان بولدوزری اسرائیل به سی‌ان‌ان می‌گوید: «با بولدوزر از روی اجساد رد می‌شوند و آنها را همراه با آوار پاک می‌کنند».

قصه آن‌جا عجیب‌تر می‌شود که راه‌حل پیشنهادی مقامات اسرائیلی برای توقف رنج‌های روحی و روانی ناشی از نسل‌کشی، نه پایان جنگ یا حتی آتش‌بس موقت بلکه «عادی کردن آدم‌کشی» است. «بکور»، روانشناس ارتش اسرائیل در این مورد به سی‌ان‌ان گفته: «یکی از راه‌هایی که ارتش به سربازان آسیب دیده کمک می‌کند، تلاش برای عادی کردن آن چیزی است که از سر گذرانده‌اند. این کار با یادآوری عملیات حماس در ۷ اکتبر انجام می‌شود. ما سعی می‌کنیم این [به قتل رساندن غیرنظامی‌ها]را عادی کنیم و به آنها کمک کنیم ارزش‌های خود را به یاد بیاورند.»