از همان روزهای نخست جنگ غزه، تصاویری از زنان ارتش اسرائيل منتشر میشد؛ زنانی زیبا و آراسته در لباس رزم با تجهیزات نظامی. در نگاه اول، این تصویر تازه به یکباره تمام انگارههای قبلی نسبت به یک سرباز اسرائیلی را در هم میشکست؛ دستان این زن نمیتواند به خون آغشته باشد.
حالا یک سال پس از آن روزها، بیش از ۴۲ هزار فلسطینی در غزه کشته شدهاند؛ در واقع، همان سربازان زن از هفت اکتبر تا امروز در مرگ بیش از ۱۷ هزار زن فلسطینی دخیل بودهاند. با این حال، ارتش اسرائيل با انتشار آن تصاویر زیبا از زنان ارتش خود و تبلیغات گسترده در فضای مجازی، تلاش میکرد از خود چهرهای تازه نشان دهد تا همدردی و حمایت جهان را به دست آورد. آن طور که «دیوید کولن»، استاد تاریخ در آکادمی سیاست پاریس، میگوید: «این همان چیزی است که ما آن را تبلیغات سیاسی سفید مینامیم؛ مشخص نیست که این تصاویر به سفارش خود دولت اسرائيل آماده و منتشر میشود و هدف از آن، ایجاد نگاهی مثبت نسبت به حکومت و سربازان ارتش است».
حالا که اسرائیل جنگ را از غزه به بیروت و از بیروت به تهران آورده است، به نظر میخواهد همان شکل از تبلیغات را ادامه دهد تا این بار نه تنها جهان که مردمی را که قرار است بکشد، به سمت خود بکشاند.
پس از حمله موشکی اسرائيل به سرزمین ایران، خبرهایی از حضور چهار زن خلبان ارتش اسرائيل در این حمله منتشر شد. به همین بهانه، عدهای از مخالفان جمهوری اسلامی که رویای جنگ را در سر میپرورانند و از به خاک و خون کشیده شدن مردم خود واهمهای ندارند، با ستایش از این اتفاق میگفتند اسرائيل برای برابری حقوق زنان و دهنکجی به حکومت این کار را کرده است.
یکی از همین افراد که سابقهای طولانی در مخالفت با دولت و مردم ایران دارد، نوشت: «در عملیات دیشب، برای اولین بار ۴ زن خلبان ارتش اسرائيل شرکت داشتند. جواب محکم به جمهوری اسلامی: زن، زندگی، آزادی». برخی دیگر نیز میگفتند هدف اسرائيل از این کار «تحقیر جمهوری اسلامی زن ستیز» است.
شور و شعف برای این اتفاق تا آنجا در دل اپوزیسیون ایرانی شعلهور شد که خیلی زود تصویری کاریکاتوری از همبستگی زنان ایرانی و اسرائيلی را نیز دست به دست میکردند! یکی از همین افراد مخالف، با انتشار این تصویر نوشته بود: «ایران آزاد خواهد شد».
کاربران شبکههای اجتماعی اما در واکنش به خبر حضور خلبانان زن در ارتش اسرائيل و خوشحالی اپوزیسیون ایرانی از این اتفاق، این را تنها مصادره به مطلوب میدانند؛ کسانی که به اسم مخالفت با حکومت ایران، به کشته شدن مردم در جنگ و ویرانی خانهها اهمیتی نمیدهند، میخواهند از خواستهها و نگرانیهای مردم به نفع خود سواستفاده کنند.
بسیاری از کاربرانی که در شبکههای اجتماعی با این اظهارنظرها مخالفت کردهاند، خود مدافع رفع تبعیضها علیه زنان و بهبود وضعیت آنها هستند. آنها میگویند خوشحالی از رفع تبعیض علیه زنان در ارتشی که قرار است امنیت هزاران انسان را (این بار در کشوری دیگر) به خطر بیندازد، بیمعناست. افزون بر این، اپوزیسیون ایرانی با دست گذاشتن بر دغدغههای اجتماعی در حوزه زنان، به ویژه با توجه به اعتراضات سال ۱۴۰۱، بیهوده تلاش میکند نشان دهد در جنگی که زنان فرماندهی میکنند، قرار نیست زنان و کودک بیشتری کشته شوند.
کاربران دیگری، با اشاره به ماهیت رژیم صهیونیستی که بر نسلکشی و نژادپرستی استوار است، تاکید کردهاند فرقی نمیکند زنان در ارتش باشند یا مردان. همچنان که در جنگ غزه، دهها سرباز زن اسرائيلی حق زندگی و آزادی را از زنان فلسطینی سلب کردهاند، امروز نیز نمیتوان خوشبین بود که با تجاوز اسرائيل به خاک ایران، زنان ایرانی آیندهای روشن داشته باشند. این کاربران، تاکید میکنند که خواست اجتماعی مردم ایران برای برابری حقوق زنان و زندگی در یک فضای اجتماعی آزادتر، ارتباطی با تجاوزگری ارتش اسرائیل ندارد؛ چه زنان در آن جبهه بجنگند چه مردان.
سواستفاده اپوزیسیون ایرانی از نگرانیها و خواستههای مردم برای بهبود شرایط اجتماعی، ماجرای تازهای نیست. پیش از این نیز، خبرنگار ایراناینترنشنال در خرابههای خانهای در غزه، روی یکی از دیوارها مینویسد: «زن، زندگی، آزادی». او میگوید پیش از ترک نوار غزه و بازگشت به اسرائيل، این شعار را به یادگار از طرف مردم ایران نوشته است.
معلوم نیست حالا که ساکنان آن خانهها آواره یا کشته شدهاند، چه کسی جز سربازان اسرائيلی به آن خرابهها بازمیگردد و این یادگاری را میبیند. شاید پیش از این که کسی این یادگاری را بخواند، دیوارها زیر چرخ بولدوزرهای اسرائیلی خراب شود و خانه اشغالگران جای آنها را بگیرد. در هر حال، نه زن نه زندگی و نه آزادی در خانهای که بر خون زنان و کودکان بنا شده، معنایی ندارد.
در همان حال که اسرائيل به خاک ایران هجوم میآورد، مخالفان حکومت، دوشادوش او تلاش میکنند چهرهای زنانه و آزادیبخش به این جنگ بدهند. انگار اپوزیسیون ایرانی عامدانه میکوشد چشمانداز ویرانی را به صحنهای روشن و سرشار از زندگی بدل کند. هرچند، یک سال پس از نسلکشی غزه، حالا خون مانده بر دستان آن زنان زیبا از همیشه بیشتر به چشم میآید.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟