راه‌اندازی تلویزیون در ترکیه به سال ۱۹۵۲ برمی‌گردد و اولین کانال تلویزیونی ملی این کشور، TRT 1 بود که در سال ۱۹۶۸ تاسیس شد. تلویزیون رنگی در سال ۱۹۸۱ به ترکیه آمد و اولین کانال تلویزیونی خصوصی این کشور با نام Star از ۲۶ مه ۱۹۸۹ شروع به کار کرد. اولین سریال تلویزیونی این کشور هم در ۱۹۸۶ تولید شد، یعنی سال‌های سال پس از رونق سریال‌های تلویزیونی در ایران! از آن سال ها تاکنون بهره برداری از تمام پتانسیل های موجود در جهت پیشبرد سیاست های منطقه ای و بین المللی، برنامه حساب شده و طولانی مدت دولت ترکیه است. حالا ترکیه با داشتن بیش از ۱۲۵۰ کانال تلویزیونی و رادیویی در بخش‌های دولتی و خصوصی رتبه‌ چهارم رسانه های فراگیر در دنیا را دارد. ترکیه پس از آمریکا دومین صادرکننده بزرگ فیلم و سریال در جهان محسوب شده و هند و کره جنوبی را به عنوان بزرگ ترین رقیب های خود در صادرات سریال عقب رانده است. بنابر اعلام وزارت تجارت ترکیه سریال‌های ترکی در بیش از ۱۵۶ کشور جهان به فروش می‌رسد. در این مناطق به طور میانگین سالانه حدود ۶۰۰۰ ساعت سریال ترکی پخش می شود. تعداد مخاطبان جهانی سریال‌های ترکیه‌ای نیز بیش از ۷۰۰ میلیون نفر است. اما کشور ایران با دارا بودن یکی از پنج تمدن عظیم جهان کجای این هیاهوی صادرات فرهنگ به دنیا قرار دارد؟! طبق معمول اطلاعات متقنی از صادرات سریال‌های ایرانی در دسترس نیست. به نظر می رسد دو سریال «امام علی (ع)» ساخته شده در سال ۱۳۷۵ و «مردان آنجلس» ساخته شده در سال ۷۸ مهم‌ترین سریال‌هایی بودند که قطار صادرات سریال‌های ایرانی را آن هم تنها به بازار کشورهای عربی راه انداختند. روندی که در سال های بعد باز هم با صادرات همین طیف سریال ها ادامه پیدا کرد اما با ارزآوری ناچیز تاکنون هیچ گاه نتوانسته جایگاهی دراقتصاد هنر داشته باشد؛ ظرفیتی که با پتانسیل بالای نویسندگان و تولید کنندگان فیلم و سریال ایران می تواند برای این حوزه محفوظ بماند ...