کاهش اقبال عمومی از برنامه‌های صدا و سیما، فروش بیشتر زمان‌های رسانه ملی به صاحبان بنگاه‌های تجاری و... تحت عنوان آگهی بازرگانی، صرف سرمایه‌های بسیار برای تولید آثار نمایشی سطح پایین و برنامه‌های ترکیبی کم مخاطب، الگوی دفع حداکثری و جذب حداقلی در به کار گیری نیروهای فرهنگی و هنری، مدیریت جناحی در برنامه‌های سیاسی و... از جمله مهمترین مفاد انتقادهایی است که سال هاست از عملکرد صدا و سیما وجود دارد. با این وجود بیش از هر چیز دیگری، سوگیری برنامه‌های خبری و تحلیلی صدا و سیما به ویژه در حوزه سیاسی، پنهانکاری و مهندسی اخبار، موجب شده است تا اعتماد عمومی به این رسانه پرخرج و انحصاری در سال‌های اخیر سقوط بی سابقه‌ای داشته باشد! طبق یک نظرسنجی‌ که مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران، ایسپا، مهرماه پارسال منتشر کرد، درصد مخاطبانی که اخبار را از صداوسیما دنبال می‌کنند، از ۵۷.۷ درصد به ۴۲.۱ درصد کاهش یافته است. همچنین درصد افرادی که اخبار را از طریق فضای مجازی دنبال می‌کنند، از ۲۶.۱ درصد به ۴۱.۴ درصد رسیده است.