علی ربیعی نوشت: به نظر می‌رسد که نوعی «سیاست علیه شادی» در جریان است. هرچند نسل‌های مختلف شیوه ابراز وجود، کامیابی‌ و شادی‌های مختص به خود دارند، اما در نتیجه سیاست‌هایی که اعمال می‌شود در مجموع کلیت جامعه احساس شادی، درد، رنج در یک ایماژ و تصویر مشترک را می‌توانند احساس کنند.

علی ربیعی نوشت: در طول تاریخ یک صد ساله اخیر در خاورمیانه و جهان سوم، همواره انقلاب به عنوان مجوزی جهت عبور از حقوق شهروندی، حقوق بشر و دموکراسی به کار رفته است.

علی ربیعی نوشت: فراموشی بهت‌های کوچک می‌توانند زمینه‌ساز بهتی بزرگ باشد. بهتی که اگر در بگیرد دیگر جایی برای تحلیل‌های این و آن جناح باقی نخواهد گذاشت.

علی ربیعی نوشت: متاسفانه پس از وقایع خیابان‌های پاییزی، هیچ علائمی مبنی بر تبیین علمی از علت‌ها، مشاهده نمی‌شود. نه تنها شاهد انجام اقدامات اصلاح‌گرایانه و آرام‌بخش نیستیم، بلکه به ‌طور عجیبی انگار نه انگار که حادثه‌ای رخ داده است. نسیان در نظام‌های سیاسی می‌تواند پایانی فاجعه‌آمیز را رقم بزند.

علی ربیعی در یادداشت «راهبردهایی که نباید فراموش شود»، روزنامه «اعتماد» نوشت: راهبردهای صریح و روشن رهبر انقلاب در نماز عید فطر مبنی بر اینکه خواست و نظر دشمن، ایجاد شکاف و دامن زدن اختلاف میان مردم است و در کشور باید تمام سلایق و نگاه‌ها کنار هم با مهربانی زندگی کنند، می‌تواند محوری برای مفاهمه و کار بین دولت و ملت و همچنین نهادهای اجتماعی قرار گیرد.

علی ربیعی سخنگوی دولت حسن روحانی در یادداشت امروز خود در اعتماد پس از ذکر مختصات بحران ۱۴۰۱کشور به چالش های امروز پرداخت.

علی ربیعی نوشت: آنانی‌ که روزگاری نه چندان دور تحریم را نعمت می‌پنداشتند و سهم تحریم از مسائل اقتصادی ایران را بسیار ناچیز قلمداد می‌کردند در ۱۴۰۱ تفهیم شدند که تحریم‌ها جان‌ستان، فقرگستر و نفس‌گیر است.

علی ربیعی نوشت: اظهارات اخیر رهبری و جنایت بزرگ و غیرقابل اغماض خواندن این ماجرا حایز اهمیت بود و تعجب‌برانگیز اینکه چرا پیش از این، مقامات دیگر با مواضعی شبیه به بیانات ایشان، اقدام به کاهش نگرانی جامعه و دور کردن اتهام نکردند.

علی ربیعی نوشت: ؟چه زمانی نامهربانی با فرزندان و پیاده کردن نخبگان از قطار نظام تدبیر کشور متوقف می‌شود فرصت آن فرا نرسیده که یک‌بار هم که شده از بیرون به قطار نظام تدبیر کشور نگاهی بیندازیم؟ در هر توقف، چه کسانی را پیاده و چه کسانی را سوار می‌کنیم؟

سخنگوی دولت دوازدهم گفت: اتفاقات تلخ و غم انگیزی در پاییز ۱۴۰۱ در کشور رخ داد و ما نمی‌توانیم و نباید چشم خود را به روی این اتفاقات و دلایل پیش‌آمد این رخدادها ببندیم.

سخنگوی دولت دوازدهم گفت: نهادهای مدنی، خیریه‌ها و انجمن‌های محلی می‌توانند به عنوان میانجی‌های اجتماعی پناه مردم و پلی میان خواست‌های مردم و دولت قرار گیرند.

سخنگوی دولت دوازدهم گفت: نهادهای مدنی، خیریه‌ها و انجمن‌های محلی می‌توانند به عنوان میانجی‌های اجتماعی پناه مردم و پلی میان خواست‌های مردم و دولت قرار گیرند.

علی ربیعی گفت: امروز متاسفانه عده‌ای هنوز در سیاستگذاری‌ها به معیشت میلیون‌ها نفر بی اعتنا هستند؛ از جمله سیاست‌هایی که در قبال فضای مجازی امروز شاهد هستیم زندگی میلیون‌ها نفر را با طعم بیکاری آشنا کرده است.

علی ربیعی نوشت: ناآرامی‌ها و تداوم تحریم‌ها، فقر را عمیق‌تر خواهد کرد. بیکاران رانده شده از فضای مجازی، عدم ایجاد طرح‌های توسعه‌ای، ورود سالانه بیش از ۷۰۰ هزار نفر به بازار کار، فقدان سیاست و توان کمک به صنعتگران چشم‌اندازی از ظرفیت‌های ناشی از فقر اعتراضی را نشان می‌دهند.

علی ربیعی نوشت: برخلاف تصور پیشین عده‌ای که اتفاقا این روزها در نظام یک‌دست شده نشسته‌اند، تحریم‌ها زندگی‌سوز، نفس‌گیر، فقرگستر، جان‌ستان و فسادزا بوده است. روزی باید پاسخ ملت داده شود که چگونه عده‌ای تحریم را نعمت می‌دانستند.

علی ربیعی نوشت: بحران‌های اجتماعی 40 ساله نشان می‌دهد که بحران‌ها از یک سو به مرور زمان دارای فاصله زمانی کوتاه‌تر شده و از سوی دیگر از بحران‌های تک علّی به بحران‌های چند علّی ترکیب شده تبدیل شده‌اند.

وزیر پیشین وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران با بیان اینکه اصلاحات در زمینه اقتصادی دیگر به سادگی میسر نمی‌شود، تصریح کرد: فعالان اقتصادی این نکته را به خوبی حس کردند که مهم‌ترین اثر بحران اخیر در تشدید نا اطمینانی از شرایط اقتصادی و عدم پیش‌بینی پذیری است. ناامنی سرمایه و فقدان سرمایه‌گذاری موضوعات بهم تنیده شده دهه‌های اخیر ما بوده است و این بحران این موضوع را تشدید خواهد کرد. ایران بعد از مهاجرت نخبگان علمی با پدیده مهاجرت نخبگان صنعتی و کارآفرینان به ویژه کارآفرینان نسل دیجیتال مواجه شده است.

علی ربیعی در روزنامه اعتماد نوشت: آیا اتفاقات و ذهنیت‌های اعتراضی، یک‌شبه شکل گرفته‌اند؟ آیا همه آنهایی که در خیابان‌ها و دانشگاه‌ها وجه نامتعارفی از رفتار سیاسی - از اعتراض به تغییر رفتار تا خشونت‌های براندازانه- را نمایش داده‌ و همه آن جمعیت میلیونی که پشت پنجره‌ها همدلی می‌کرد آیا همه از عوامل وابسته به خارج یا تحت‌تاثیر عملیات روانی خارجی بوده‌ و به یک‌باره شکل گرفته‌اند؟