محمدرضا تاجیک گفت: مشکله‌ «فصل» و مسئله‌ «وصل» در ایران امروز، بیش از آن‌که دل‌آشوبه‌ی مردم باشد، دغدغه‌ی تکنیکی و تاکتیکی بازیگران عرصه‌ی قدرت و سیاست بوده و هست.

محمدرضا تاجیک نوشت: این بازی‌پیشگان سیاسی که توامان گرفتار سندروم «همه‌چیزدانی» و «خودتاییدگری» و «خودحق‌پنداری» هستند، معمولا ذهنی لجوج و بسته، اما دهان‌های گشاد و باز دارند.

محمدرضا تاجیک نوشت: مواجهه با واقعیت است که اربابان قدرت را دچار اضطراب می‌کند. از این‌رو، واقعیتِ واقعیت در نزد آنان، همواره دهشتناک است و امر دهشتناک، امر بن‌فکن است و امر بن‌فکن، همان امر شرور و منفور و تحمل‌ناپذیری که بهره‌ جستن از هر نوع خشونت را مشروع می‌کند.

محمدرضا تاجیک نوشت: اسلاونا دراکولیچ در کتابِ «کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم»، می‌نویسد: آنجایی که کمونیسم واقعا شکست خورد، در حیطه اداره امور پیش‌پا‌افتاده زندگی روزمره بود، نه در حیطه ایدئولوژیک.