فعال رسانه ای در توئیتی نوشت: کابینه‌ پیشنهادی پزشکیان، حداقل از منظر دفع خطر خالص‌سازی، «گامی به پیش» است.

کسانی که همواره احادیث ضعیف و روایتهای شاذ و غریبه را به خورد مستمعان می دادند و بارها موجب وهن و طعن دشمنان شدند، حالا به خواندن نهج البلاغه ایراد می گیرند و از تهمت به بزرگان دیندار و خدمتگزار ابایی ندارند.

نماینده مجلس دهم شورای اسلامی گفت: حاکمیت یکدست به امور بی‌سابقه‌ای مانند رسمیت یافتن بی‌حجابی، عمامه‌پرانی و مشارکت خجالت‌آور مردم در انتخابات منجر شد که همگی ناشی از به لجاجت کشاندن مردم است.

به دلیل عملکرد سه‌ساله خالص‌گرایان، اعتبار آنان در میان حامیانشان نیز شدیدا کاهش یافت.

برخی از انکارگران انتخابات، تصور می‌کنند تجربه‌ها دارند و آن تجربه‌ها عبث بوده که رای داده‌اند و آنچه می‌خواسته یا بدان امید بسته بودند، رخ نداده است. پس برهان می‌آورند که آزموده را بازآمودن شرط عقل نیست.

روزنامه رسالت در سرمقاله روز شنبه خود، به تحلیل مشارکت پایین در انتخابات دور دوم مجلس دوازدهم پرداخت و این موضوع را «فاجعه» و «بحران» توصیف کرد.  

توهم قدرت، توهم مفهوم خالص کردن جامعه، توهم بر حق بودن، توهم بر باطل بودن دیگران و توهم بهشت اجباری بردن افراد جامعه توسط حکومت، پدیده‌ای چند بعدی و رویکردی سیاسی-عقیدتی است که فقط با یک عامل توجیه‌پذیر نیست. دلایل مختلفی دارد که در طول زمان شکل گرفته است.

در تحولات اجتماعی نباید خیلی عجول و شتابان بود. حتی به نظر می‌رسد در سطح سیاسی و حاکمیتی نیز تمایلی برای ایجاد یک وفاق ملی وجود دارد و گه‌گاه سیگنال‌هایی نیز داده می‌شود. لیکن، قدرت سیاسی در کشور به دلیل شرایط ژئوپلیتیک و تهدیدهایی که از سوی نظام سلطۀ جهانی، به خصوص از جانب آمریکا و اسرائیل (به‌ویژه با توجه به جنگ اخیر غزه)، و برخی قدرت‌های منطقه‌ای کشور را تهدید می‌کنند.

روزنامه دنیای اقتصاد به نقل از یک نماینده مجلس از فعالیت انتخابات روحانی، لاریجانی و جهانگیری برای ایستادگی در مقابل پروژه خالص‌سازی خبر داده است.

فلاحت‌پیشه در تفسیرش از «ملک را سیاستی دگر باید» در مکتوب لاریجانی، می‌گوید: این مجلس و این دولت هردو مسئول هرآنچه پیش آمده هستند. انتخابات مجلس آینده هم ارزیابی عملکرد کل جناح حاکم بر مجلس و دولت است.

هادی طحان‌نظیف سخنگوی شورای نگهبان درباره طرح مسئله « خالص سازی » توسط علی لاریجانی گفت: تاریخ جمهوری اسلامی گواه است که شورای نگهبان جناحی عمل نمی‌کند و همواره قانون شاخصه تصمیم گیری‌های شورا بوده است.