بسته‌شدن مرز ارمنستان، تکمیل آخرین حلقه محاصره ژئوپلتیک ایران است | عبور از ⁧‫ارس‬⁩ و برعهده گرفتن مسوولیت پاسداری از صلح در ⁧‫ سیونیک ‬⁩ الزامی راهبردی و تن زدن از آن، نابخشودنی است.

ایران دارای مرز مشترک با ارمنستان و آذربایجان است اما ترکیه تنها با نخجوان مرز دارد در منطقه «قره سو» ایران می‌تواند مدعی آن باشد-براساس قراداد مرزی که در سال ۱۳۱۰ میان ایران و ترکیه به امضا رسید باریکه یازده کیلومتری قره سو تعیین تکلیف شد. این منطقه از اهمیت استراتژیک بالایی برخوردار بود و از سال‌ها قبل محل منازعه ایران، روسیه تزاری و عثمانی بود زیرا امکان اتصال به قفقاز و ارمنستان را فراهم می‌آورد- ایران می‌تواند بگوید پیش از انقلاب بلشویکی ما با روسیه معاهداتی را در رابطه با ترکمنچای و گلستان داشتیم. یعنی می‌توان در این زمینه ادعا‌هایی مطرح و دعوی حقوقی پیرامون آن را دوباره زنده کند؛ با این روش می‌تواند مرز مشترک ترکیه با نخجوان را به چالش بکشد. متأسفانه در جنگ قره باغ ترکیه همواره تلاش کرده است تا از پشت صحنه کنترل اوضاع را در دست داشته باشد. یعنی به آذربایجان کمک می‌کرد تا با اشغال منطقه زنگزور، این منطقه را به خاک آذربایجان متصل کند تا میان آذربایجان و ترکیه حائلی وجود نداشته باشد و به صورت مستقیم به یکدیگر وصل شوند. اما دیدیم که ایران عکس العمل به موقعی نشان داد و با کمک ارمنستان در منطقه سیونیک کنسولگری خود را افتتاح کرد؛ تهران مترصد آن است که اگر ترکیه و آذربایجان بخواهند با استفاده از زور و بر هم زدن نظم منطقه تغییری در جغرافیای سیاسی این منطقه به وجود آورند سریعاً واکنش نشان دهد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که اگر آذربایجان مدعی می‌شود و می‌گوید این سرزمین‌ها به لحاظ تاریخی به ما تعلق داشته است ایران نیز می‌تواند ادعای قوی‌تری را مطرح کند و بگوید از پیش از سال ۱۸۱۳ تمام این زمین‌ها به ایران تعلق داشته است. یعنی اگر قرار باشد زمین‌هایی به موقعیت تاریخی خودشان بازگردند ایران هم می‌تواند در این زمینه ادعا‌های خود را راجع به قفقاز مطرح کند. شاید برهمین اساس باشد که ترکیه نیز اخیراً در رابطه با کریدور زنگزور چندان موضعگیری نمی‌کند