یک پروفسور ژاپنی نمونه اولیه صفحه تلویزیون قابل لیسیدن را ساخته است که می‌تواند طعم غذا را تقلید کند. این گامی دیگر برای ایجاد یک تجربه تماشای چندحسی است.

انتقالِ رانتیِ دانشجویی که طبعا سطح علمی پائین‌تری دارد، به محل خدمت والدین دانشگاهی خود- و درخوشبینانه‌ترین حالت، در همان رشته‌ای که پذیرفته شده!- توازن و عدالت آموزشی را به هم می‌ریزد. وجود این رانت در کنار سهمیه‌های دیگر دانشگاهی، دانشجوهای معمولی را دچار چالش و حتی ناامیدی می ‌کند؛ یک دانشجوی عادی، ناچار است به دلیل نداشتن هیچ نوع رانت و پارتی‌بازی، شرایطی را که دوست ندارد تحمل کند. از سوی دیگر دانشجویی که تمام نهایت تلاش خود را کرده تا در یک دانشگاه معتبر پذیرفته شود، وقتی خود را در کنار دانشجوی انتقالی یا سهمیه‌ای می‌بیند که رتبه و تراز و طبعا دانش کمتری نسبت به او دارد، انگیزه خود را از دست می‌دهد و ممکن است او هم دچار آسیب‌های خاصی بشود؛ بی‌عدالتی در هر شکلش، آسیب‌زاست.

سال گذشته و در روز دوازدهم مردادماه ، بورس در ادامه رشد خیره‌کننده آن‌روزهای خود به قله تاریخی ۲ میلیون واحدی رسید تا روزی تاریخی را برای خود بوجود آورد. البته این رکوردشکنی چندان برایش خوش‌یمن نبود چرا که یک هفته بعد و در بیستم مرداد علاوه بر اینکه برای آخرین بار این عدد بر تابلوی آن نشست همچنین آغازی شد بر روند نزولی شاخص.

«دکتر فرشاد مومنی» در بخش سوم مصاحبه با «فراز»، از تجربیات موج اول خصوصی‌سازی در ایران (دهه ۱۳۷۰ و اجرای برنامه تعدیل ساختاری) سخن می‌گوید. این استاد دانشگاه به «فراز» می‌گوید: «ماهیت رانتی خصوصی‌سازی در ایران، منجر به انتخاب شیوه «جابه‌جایی مالکیت» شد؛ در حالی که به استناد گزارش «بانک جهانی»، بیش از ۵۵ برنامه و اقدام متفاوت در همان زمان، تحت عنوان خصوصی‌سازی شناسایی شده است.»