بسیاری از ما، روزهای پر رونق نساجی‌هایی مانند مازندران و اردکان و نیز تریکوبافی‌ها را به یاد داریم؛ روزگاری که این تولیدکنندگان، در اغلب نقاط شهرهای مختلف، شعبه‌های فروش داشتند و اغلب مردم برای تامین پارچه و تریکوی مورد نیاز خود، به این فروشگاه‌ها مراجعه می‌کردند. اما چندسالیست که خبری از این نساجی‌ها و تولید و شعبه‌های‌شان نیست و پارچه‌ها معمولی مورد نیاز برای مصارف منزل و حتی لباس که توسط این نساجی‌ها تامین می‌شد، امروز به‌سختی پیدا می‌شوند؛ انواع دیگر پارچه‌ها هم معمولا خارجی هستند؛ در بهترین حالت، ژاپنی و ترکیه‌ای و در معمولی‌ترین حالت چینی.