دلیل بسیاری از تصادفات جاده‎ای و شهری و ریلی در کشور ما، بنابر آنچه مسوولان می‌گویند، «خطای انسانی» است.

دو شرکت انحصاری خودروسازی کشور، ضمن تولید خودروهای بی‌‌کیفیت، کاستن مداوم از آپشن‌ها، قرعه‌کشی خودرو با گرفتن مبلغی از پیش-که در هیچ کجای دنیا مرسوم نیست- بدهی‌های فراوانی دارد و مدام هم از مردم و هم ازدولت، طلبکار است تا به نحوی از بار مسئولیت‌هایی که هرگز به آن‌ها متعهد نبوده، شانه خالی کند و در این راستا، حتی موفق می‌شود نرخ خودروهای غیراستاندارد خود را با «دستور» افزایش دهد؛ در واقع «ایران خودرو» تبدیل شده است به یکی از بزرگترین مشکلات صنعتی کشور و به یک تومور اقتصادی در حال رشد؛ مشکلی که بیشترین عوارض و ضرر و زیانش، به مشتریان بازمی‌گردد و این مشتریان هستند که باید هزینه طلبکاری و مدعی بودن این خودروسازی‌ها را بپردازند؛ هم با مال و هم با جان خود.

در حال حاضر جمعیت سالمندان مثبت ۶۰ سال ایران، حدود ۲/۱۰ درصد از جمعیت کشور یعنی نزدیک به هشت و نیم میلیون نفر است. از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۹۸-طی ۴۳ سال- جمعیت سالمند ایران از ۵ درصد به ۱۰ درصد رسیده و سپس در یک شتاب منحصر به‌فرد جهانی و در طول ۲۳ سال، یعنی از سال ۱۳۹۸ تا سال ۱۴۲۰، جمعیت سالمندی از ۱۰ درصد به ۲۰ درصد می‌رسد. استمرار این رشد، باعث عبور جمعیت سالمندان ایران از یک سوم جمعیت کشور (یعنی ۳۳ درصد) در حدود سال ۱۴۳۵ خواهد شد. این در حالیست که طی چندین دهه، هیچ‌کدام از دولت‌های کشور سند خاصی در حمایت و تامین اجتماعی سالمندان، تدوین نکرده‌اند!