ایران بیش از ۷۰ سال است که با اقتصادی وابسته به نفت، درگیر بیماری‌هایی نظیر بیماری هلندی و رانت و بهره‌وری پایین بوده و به همین دلیل نیز به رقبا و دشمنان فرصت تحریم را داده است. در حالی‌که کشور ظرفیت‌های بی‌شماری برای رهایی از این وضعیت را دارد. از جمله ظرفیت‌های بی‌نظیر ایران می‌‌توان به موقعیت ممتاز از نظر ژئوپلیتیک، تجربه همزمان ۴ فصل در جغرافیای خود، معادن و منابع فراوان و دسترسی به منابع انرژی تجدیدپذیر در تمام طول سال اشاره کرد. اما به دلیل رویکرد مصرف‌گرایی در اقتصاد نفتی کشور، این منابع نادیده گرفته شده‌اند. امروز در مقطعی قرار داریم که از نظر انتخاب انرژی، به یک دوراهی اجباری رسیده‌ایم. آیا تداوم مصرف و فروش سوخت‌های فسیلی توانسته کشور ما را از مشکلات عدیده اقتصادی نجات دهد؟ آیا ادامه‌‌ روند کنونی مصرف انرژی فسیلی برای محیط زیست کشور مفید است؟