یکی از چیزهایی که در ایران به شدت نابرابر توزیع‌ شده، امید است / گروه زیادی از مردم قربانی و گروه قلیلی برنده‌اند / شعار آزادی اقتصاد برای خارج کردن منابع گروه انحصارگرا از کشور است / استبداد اصالا روی دو ستون استوار است: یکی جهل و یکی فقر / دولت‌ها در جیب قدرت‌های انحصاری‌اند / راحت‌ترین کار برای دولت، دست‌ کردن در جیب و سفره‌ی مردم بود / یک بی‌نظمی تحت عنوان بازار آزاد ایجاد شده و یک اقتصاد چپاولی شکل گرفته است

چرا در بسیاری از صنایع به روی رقابت واقعی بسته شده؟ زیرا سیاستمداران دربست در اختیار رانت خوارانند. چرا دولت‌ها موانعی برای تجارت بین‌المللی ایجاد می‌کنند؟ زیرا ذینفعان سیاست‌های حمایت از تجارت، متمرکز و از نظر سیاسی با نفوذ هستند، در حالی که مصرف کنندگان پراکنده و فاقد اثرگذاری هستند. چرا نخبگان سیاسی در برابر اصلاحاتی که باعث رشد و توسعه اقتصادی می‌شود، مانع ایجاد می‌کنند؟ زیرا رشد و توسعه، قدرت سیاسی را تضعیف خواهد کرد. چرا بحران‌های مالی وجود دارد؟ زیرا بانک‌ها فرآیند سیاست‌گذاری را در اختیار می‌گیرند تا بتوانند ریسک‌های بیش از حد با هزینه عموم مردم انجام دهند.

محدودشدن تجارت خارجی در ایران، نوسان شدید نرخ ارز و افت ارزش ریال، وضع مقررات بر سر صادرات و واردات، فشار تحریم‌ها و تنگنای دسترسی ایران به منابع ارزی و البته شیوع کرونا باعث خواهد شد تا رتبه اقتصادی ایران از حیث شاخص آزادی اقتصادی بازهم تضعیف شود زیرا دولت برای ایجاد یک سپر حفاظتی از معیشت و اقتصاد به سیاست مداخله حداکثری در سطح قیمت‌ها و کنترل بازارها روی آورده است.