زاینده رود روزگاری در لحظه لحظه اصفهان جاری و صدای پای آب در آن گویی صدای پای زندگی مردمانش بود. همان رود با شاخابه های پرثمرش که نه تنها مایه حیات را در پیچ و خم رگ های اندام شهر می دواند بلکه هویت شهر نیز بود. زاینده رود اصفهان کویری را به نصف جهان، سی و سه پل را به نماد قدرتمندیِ معماری ایرانی و تالاب گاو خونی را به یکی از عوامل پیدایش، پایداری و استمرار حیات وحش طی چند هزار سال گذشته در بخش مرکزی ایران تبدیل کرد.