شهرداری که دوره دو ساله مسوولیتش تا امروز، به کابوس فعالان حوزه آسیب‌های اجتماعی تبدیل شده، چطور امروز به جایگاه «دستیاری ویژه» رییس دولت در امور آسیب‌های اجتماعی دست‌ یافته است؟ به عبارت بهتر، شهرداری که در رسیدگی به معضلات اجتماعی پایتخت رفوزه شده، چطور می‌تواند برای رفع بحران آسیب‌های اجتماعی در سطح کشوری به کار گرفته شود؟

با ورود به هزاره سوم، و گسترش ارتباطات به واسطه فن‌آوری دیجیتال، بسیاری از جوامع، درگیر چالش مهمی به نام «گذار» شدند. این گذار، البته بیشترین فشار خود را روی فرهنگ و عرف جوامع گذاشته؛ چنانچه برخی جوانان در جوامع مختلف، توسط آشنایی با تعدد و گستره فرهنگی و عرفی جوامع مختلف، دیگر حاضر نشدند وابسته به عرف و فرهنگ و سنت جامعه خود باشند و به قول معروف این مسائل را حاصل «جبرجغرافیا» دانستند. در این میان، تنها مسئله‌ای که در این جوامع به‌ویژه شرقی تا حدود زیادی همچنان عرفی، سنتی و فرهنگی ماند و به‌خصوص مردان بر آن اصرارمی‌ورزند، «سلامت بکارت» دختران در هنگام ازدواج است؛ مسئله‌ای که مدتی است از یک افتخار و پُز سنتی و عرفی، تبدیل به درد و دغدغه شده است!