همان مترویی که مدیرعاملش چند روز پیش اعلام کرده بود به دلیل بازگشایی مدارس، با ۳۰ درصد افزایش خدمات وارد میدان خواهد شد، امروز در عمل به قولش، رفوزه شد! درپی بازگشایی مدارس و افزایش مسافران مترو، قطارها، هم به دلیل نقص فنی و هم به دلیل افزایش مسافران، دیر به ایستگاهها رسیدند، همین یک مورد اتفاق در روز بارانی، نشان داد که ناوگان حمل و نقل مترو تا چه حد دچار مشکلات عدیده است؛ مشکلاتی که درست در همین روز بارانی به پلههای برقی برخی ایستگاههای مترو هم سرایت کرده و موجب خرابی آنها شد! خرابی پله برقیها هم لابد به دلیل حجم زیاد استفاده از این پلههای فرسوده و مدام در حال تعمیر است.
حالا پرسش مهم از مدیر عامل شرکت متروی تهران، این است که بر چه اساس و اطلاعات و امکاناتی قول افزایش خدمات و سرویس این شرکت را به مسافران داد؟ پرسش دیگر از رئیس شورای شهر تهران است که با عدم رسیدگی و حل نکردن مشکلات تهران-که از آن بهعنوان جاذبه یاد کرده- حالا به هدفش رسید، حالا خوشحال است که موفق شد ثابت کند کلانشهر تهران تا چه حد مشکل دارد و ای مردمی که در فقر و بیکاری در شهرستانها و وروستاها، گیر افتادهاید، به تهران نیائید که در یک روزبارانی، وضع ما این است!
کلانشهری با صدها مدیر بدون برنامه
تهران، کلانشهری با بسیار مشکلات روی زمین مانده است؛ با سازمانها و دستگاههای عریض و طویل فراوان، با چندین صد مدیر و مسئول، که حل مشکلات مختلف تهران را حواله به انتظار پایان فصل و عوامل جوی میکنند؛ در روزهایی که هوا آلوده است مردم باید دعا کنند بادی بوزد یا بارانی ببارد. اما همین که دعای مردم مستجاب شده و بادی میوزد، درختان میشکنند و تاج ساختمانهای بلند مرتبه غیراستاندارد فرومیریزند و موجب حوادث مالی و جانی میشوند. باران هم که میبارد، دیگر رسیدن به محل کار و مدرسه و دانشگاه با کرامالکاتبین است. زیرا وضعیت نابسامان سامانه حمل ونقل تهران، همچنان ادامه دارد و بیمتولی است و نه شهرداری، نه شورای شهر و نه وزارت راه و شهرسازی هیچکدام مسئولیت حل این مشکلات چند جانبه را برعهده نمیگیرند. و از آنجا که اداره شهر، با انشاءالله و ماشاءالله و انتظار برای پایان فصل، انجام میشود و به دعای مردم مستجابالدعوه تهران واگذار شده و این روند به یک عادتِ روتین تبدیل گردیده، به نظر میرسد، تقریبا هیچ مدیرشهری در تهران، برنامه خاصی برای حل مشکلات فصلی و جوی این شهر ندارد.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟