به لطف یافتههای فسیلی جدید و تجزیه و تحلیل «دیانای» باستانی که در دندانها، استخوانها و «خاک غار» حفظ شدهاند، دانشمندان به کشفیات شگفتانگیزی درباره اجداد انسانهای کنونی، و گونههای انساننما دست یافتهاند. در اینجا شش مورد از پیشگامانهترین اکتشافات سال رو به پایان میلادی درباره ماقبل تاریخ بشر و شجرهنامه انسان کنونی را مرور میکنیم.
رد پاهای ایجاد شده در زمین گل آلود در لبه یک تالاب، در جایی که اکنون نیومکزیکو است، آنقدر تازه به نظر میٰسد که گویی همین دیروز بر خاک نقش بستهاند. اما آنها متعلق به هزاران سال پیش هستند. کشف این که این آثار بین ۲۱ تا ۲۳ هزار سال پیش بر روی زمین فشرده شدهاند، تاریخ زندگی انسان را در قاره آمریکا، به طرز چشمگیری به عقب رانده است. تا همین اواخر، دیدگاه رایج این بود که انسانها در پایان عصر یخبندان در حدود ۱۳ هزار سال پیش، از طریق تنتگه «برینگ»، پلی زمینی که زمانی دو قاره را به هم متصل میکرد، از آسیا به آمریکای شمالی سفر کردند. این ردپاهای تازه کشف شده اما نشان میدهد انسانها خیلی زودتر به قاره آمریکا پا گذاشته است.
جمجمهای که به عنوان مهمترین کشف فسیلی در۵۰ سال گذشته توصیف میشود، بیش از ۸۰ سال در ته چاهی در شمال شرقی چین پنهان شده بود، این جمجمه میتواند نشانی از وجود گونهای جدیدی از انسان باشد. بر اساس تجزیه و تحلیل ژئوشیمیایی، این جمجمه بین ۱۳۸ هزار تا ۳۰۹ هزار سال قدمت دارد. ویژگیهای این جمجمه؛ مانند بینی پهن و ابروهای کم پشت و محفظه مغزیَ آن را با مواردی که شباهت بیشتری به هومو ساپینس دارند، از جمله گونههای صاف و ظریف ترکیب میکند. محققان هومینین جدید را «هومو لونگی» نامیدند که از نام «هیلونگجیانگ» یا رودخانه «اژدهای سیاه»، استانی که جمجمه در آن یافت شد، گرفته شده است. از زمانی که خبر این کشف در ماه ژوئن منتشر شد، از او به عنوان «مرد اژدها» یاد می شود. دانشمندان امیدوارند با استخراج DNA یا سایر مواد ژنتیکی از فسیل، درباره «مرد اژدها» بیشتر بدانند، به ویژه اینکه آیا او ممکن است نماینده «دنیسووان» ها باشد؛ گونهای انسان کمتر شناخته شده و مرموز.
برای قرنها، باستانشناسان غارها را برای یافتن دندان، استخوان و ابزار جستجو میکردند به این امید که بفهمند اجداد ما چگونه زندگی میکردند و چه شکلی بودند. اکنون، تکنیکهای جدید برای گرفتن DNA حفظشده در رسوبات غار به دانشمندان این امکان را میدهد تا در مورد خویشاوندان اولیه ما بدون نیاز به یافتن فسیلها - و فقط با استفاده از خاک غارهایی که انسانهای نخستین در آن زندگی میکردند- بیشتر بدانند. در سال ۲۰۲۱، DNA هستهای انسان، که حاوی اطلاعات دقیقتری نسبت به DNA میتوکندری است، برای اولین بار از خاک غار به دست آمد و جزئیاتی را در مورد زندگی نئاندرتال ها فاش کرد. تکنیکهای مشابهی بر روی حیوانات منقرض شده مانند ماموتهای پشمالو نور میافکند. مجله «ساینس» آن را یکی از دستاوردهای سال 2021 خود نامید. کاترینا دوکا، باستان شناس و استاد دانشگاه در این باره می گوید: «غربالگری رسوبات DNA یک تغییر مهم برای ما است و ما را به مکان های مناسب هدایت می کند و باعث صرفهجویی زیادی در زمان و بودجه میشود.
شواهد باستانشناسی در مورد اینکه اجداد عصر حجر ما واقعاً چه میپوشیدند و چگونه لباس میساختند، خیلی کم است. خز، چرم و سایر مواد آلی معمولاً حفظ نمیشوند، به خصوص اگر متعلق به بیش از ۱۰۰ هزار سال پیش باشند. با این حال، محققان می گویند ۶۲ ابزار استخوانی که در غاری در مراکش کشف شده وبرای پردازش و صاف کردن پوست حیوانات استفاده میشده، ممکن است برخی از اولین شواهد نشان دهنده پوشاک در پروندههای باستان شناسی باشد. این ابزارها بین ۹۰هزار تا ۱۲۰ هزار سال قدمت دارند و برای کار با چرم - به ویژه برای برداشتن بافت همبند - استفاده می شدند. امروزه نیز برخی از کارگران چرم از ابزارهای استخوانی مشابه استفاده می کنند.
ماده مغز به خوبی در فسیلها حفظ نمیشود و این امر باعث میشود که درک تفاوت مغز انسان مدرن با اجداد منقرض شده ما، نئاندرتالها، غیرممکن باشد. از روی جمجمههای فسیل شده میدانیم که مغز آنها بزرگ بود -- در واقع کمی بزرگتر از مغز ما -- اما فسیلها اطلاعات کمی در مورد عصب شناسی و رشد آنها به ما میدهند. دانشمندان دانشگاه «سندیگو» امسال روشی هیجانانگیز برای پاسخ به این پرسش ابداع کردند. آنها حبابهایی از بافت مغزی ایجاد کردهاند که از نظر ژنتیکی اصلاح شدهاند تا حامل ژنی باشد که متعلق به نئاندرتالها و سایر انسانهای نخستین است. این پژوهش هنوز در مراحل اولیه است اما دانشمندان تا همین جای کار دریافتهاند که ارگانوئیدهای مغز نئاندرتال شده، تغییرات قابل توجهی در نحوه سازماندهی و سیم کشی مغز ایجاد میکنند.
در نهایت، یک دقیقه وقت بگذارید و از قدیمیترین هنر صخرهای فیگوراتیو ساخته شده توسط انسانها که در ماه ژانویه به دنیا نشان داده شد، شگفت زده شوید. این خوک که در غارهای آهکی جزیره سولاوسی اندونزی با رنگ اخرای قرمز، رنگ آمیزی شده است، یک خوک دوست داشتنی را نشان میدهد که درگیر دعوا با دو نفر دیگر است. این سنگنگاره، دستکم ۴۵ هزار سال قدمت دارد و این پیکاسوهای ماقبل تاریخ را به اولین داستان نویسان شناخته شده تبدیل میکند.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟