تحلیل اکونومیست از طوفان سیاسی ناشی از یورش اف‌بی‌آی به خانه ترامپ

یورش اف‌بی‌آی به مار-آ-لاگو، خانه‌ی دونالد ترامپ در فلوریدا، در هشتم آگوست، نشان می‌دهد که تحقیقات در مورد فعالیت‌های او از زمان ترک ریاست‌جمهوری به شدت افزایش یافته‌اند.

ورود بدون اجازه به اقامت‌گاه رئیس‌جمهور سابق (که در حال بررسی ابعاد دور سوم است)، خشم ترامپ و حامیانش را بر‌انگیخته و تحریک‌شان کرده که ازین موقعیت برای کسب مزیت سیاسی استفاده کنند.

این تحقیقات، اسنادی را شامل می‌شوند که احتمالاً ترامپ پس از ترک ریاست‌جمهوری، به طور غیر‌قانونی، با خود از کاخ سفید به فلوریدا آورده باشد.

به نظر می‌رسد که حادثه‌ی اخیر، جدا از مجموعه‌ای از پیچیدگی‌های حقوقیِ دیگری باشد که او با آنها مواجه است: تحقیقات وزارت دادگستری (doj) در مورد تلاش‌های ترامپ برای خنثی‌سازیِ شکستش در انتخابات ۲۰۲۰، دعاوی مدنی در خصوص فعالیت‌های تجاری او در نیویورک، و یک تحقیق جنایی در باب تقلبی که در انتخابات گرجستان اتفاق افتاد.

منبع اصلی این اطلاعات نه اف‌بی‌آی (به ریاست کریستوفر رای که ترامپ در ۲۰۱۷ منصوبش کرد) بوده و نه وزارت دادگستری.

آقای ترامپ عصر دوشنبه نوشت: «خانه‌ی زیبای من، مار-آ-لاگو در پالم بیچ، فلوریدا، در حال حاضر تحت محاصره، یورش و اشغال گروه بزرگی از عوامل اف‌بی‌آی است.»

ترامپ در آن زمان در نیویورک بود و از طریق پسرش، اریک، از این هجوم مطلع شده بود. اریک به فاکس‌نیوز گفت که اف‌بی‌آی حکم جستجو برای سوابق ریاست‌جمهوری را داشته.

ترامپ گفت که مراجعه‌ی اف‌بی‌آی به خانه‌ی او، سر‌کشی به گاو‌صندوقش را هم (که به بیان پسرش خالی بوده) شامل می‌شده.

خروج اسناد طبقه‌بندی‌شده از کاخ سفید، ریسک‌های قانونی زیادی دارد. ماه‌هاست که تحقیقاتی در مورد ۱۵ جعبه اسناد طبقه‌بندی‌شده، در مار-آ-لاگو، که باید به آرشیو ملی تحویل داده می‌شده، در جریان بوده است.

قانون سوابق ریاست‌جمهوری (قانونی که در سال ۱۹۷۸ به تصویب رسید)، رؤسای جمهور را ملزم می‌کند که پس از ترک سِمَت، یادداشت‌ها، ایمیل‌ها و اوراق مربوطه را به آرشیو ملی منتقل کنند.

در حالی که این قوانین، فاقد مکانیزم‌های اجرایی‌اند، اما تخطی از آنها بدون مجازات نمی‌مانَد... ناقص‌سازی، یا اختفاء و یا غارت اموال دولتی، مجازات‌هایی از جمله پرداخت جریمه‌ی نقدی، تا حبس را شامل می‌شود.

رویکرد تهاجمی داج گویای آن است که تحقیقات در مراحل نسبتاً پیشرفته‌ای قرار دارند. مأموران، برای تفتیش خانه ترامپ، باید یک قاضی فدرال را متقاعد می‌کردند که شواهدی حاکی از نقض یکی از قوانین فدرال وجود دارد.

مریک گارلند، دادستان کل، هیچ اظهار‌نظری در مورد این تحقیقات ابراز نداشته است. _این سکوت، به موازاتِ رویه‌ی معمول‌ی بوده است که وزارت دادگستری در اتخاذ سکوت تا زمان تشکیل پرونده اتخاذ می‌کند.

در حال حاضر تنها سر‌نخ‌هایی محدود در مورد اسنادی که اف‌بی‌آی به دنبال‌شان بوده، و همین‌طور چراییِ پیگیری این اسناد وجود دارد. نکته‌ی قابلِ توجه این‌که گارلند تصمیم گرفت به جای اتخاذ مسیر کُندی که شامل صدور احضاریه برای جلب اسناد می‌شود، از روش حمله‌ای غافل‌گیرانه و صدور حکم تفتیش استفاده کند.

به گفته‌ی اندرو وایسمن، وکیل سابق داج، که مشاور عمومی اف‌بی‌آی بود: تاکتیک‌های گارلند، نشان می‌دهند که او قویاً بر این باور بوده که در صورت اتخاذ روندی آگاهانه‌تر، قطعاً مانعی به وجود می‌آمده.

او به msnbc گفت: «اولین حمله‌ی تاریخی به خانه‌ی رئیس‌جمهورِ سابق، گامی بود که باید محکم برداشته می‌شد... بیشتر خودِ ترامپ است که هدف تحقیقات است؛ نه مشاوران او و نه دست‌یارانش.»

این یورش به خودیِ‌خود دال بر آن نیست که وزارت دادگستری در نهایت ترامپ را متهم خواهد شناخت. اما به بیان وایزمن، در صورت بازگشتِ ناکاملِ این اسناد، احتمالاً بحث بر سر این موضوع بالا خواهد گرفت.

واسرمن هم می‌گوید که چنان‌چه ترامپ با وجود وعده‌ی باز‌گرداندنِ تمام اسناد به واشنگتن، اسناد محرمانه را پیش خود نگه دارد، احتمالاً متهم به سرقت اموال دولتی و بیان اظهارات دروغین خواهد شد.

جمهوری‌خواهان با خشم (شاید هم سرور) واکنش نشان دادند. ترامپ گفته که حملاتی ازین دست، رسمِ کشورهای شکست‌خورده و جهان‌سومی است.

ریک اسکات (از سناتورهای فلوریدا)، نیز دقیقاً به همین موضوع اشاره کرده؛ درست مثل همکارش مارکو روبیو، که ضمن اشاره به این واژگان، واژه‌ی «مارکسیست» را نیز به کار برده است.

کوین مک‌کارتی، رهبر این حزب در مجلس نمایندگان، نیز وزارت دادگستری را تهدید به انجام تحقیقات در مورد چیزی کرد که به بیان او «سیاسی‌سازیِ مسلحانه» بوده است.

اریک ترامپ، در گفتگو با شان هانیتی در فاکس‌نیوز، برای اولین‌بار گفت که امید دارد پدرش مجدداً نامزد ریاست‌جمهوری شود.

مارجوری تیلور گرین، از جناح راست افراطی نیز، درست مانند پل گوسار، از آریزونا، و لورا اینگراهام، مجری فاکس‌نیوز، خواستارِ بر‌کناریِ اف‌بی‌آی، و یا عدم تخصیص بودجه به این نهاد شد.

در انجمن‌های طرف‌دار ترامپ نیز، ترول‌های ناشناس اینترنتی، به «جنگ داخلی» دعوت کرده و از شبه‌نظامیان خواستند آغاز‌گرِ یکی از این نبردها باشند.

اما تا این لحظه، به استثنای چندده نفر غیر‌مسلحی که خارج از مار-آ-لاگو تجمع کرده‌اند، شواهد کمی مبنی بر پاسخ‌گوییِ حامیان ترامپ به این درخواست‌های اینترنتی وجود داشته است.

میچ مک‌کانل، رهبر حزب سنا نیز پس از سکوتی معنی‌دار، خواستارِ ارائه‌ی توضیحی فوری از جانب doj در مورد حمله‌ی وقوع‌یافته شد. به نظر می‌رسد که حزب به بحث در مورد این موضوع ادامه خواهد داد...

چند ساعت از انتشار این اخبار گذشته بود که کمیته‌ی ملی جمهوری‌خواه، متونی را با پیوندهای WinRed ارسال کرده و درخواست جمع‌آوری پول برای «توقف جو بایدن» را کرد.

آشفتگیِ سیاسی‌ای که پس از این حمله ایجاد شده است، درست همان چیزی بوده که داج به طور تاریخی سعی داشته از آن اجتناب کند. گارلند، با توجه به رویکرد محتاطانه‌ی وزارت دادگستری مبنی بر مطلوب‌ماندن، در ماه می به هم‌کاران خود یادآور شد که هنگام انجام تحقیقاتی با مضامین سیاسی، رویکرد «بی‌طرفانه»ی خود را حفظ کنند.

بیل بار، دادستان کل نیز، در سال ۲۰۲۰ یادداشتی مشابه را در مورد «برخی تحقیقات حساس» منتشر کرد. او نوشت: جهت حفظ آبرو و شهرت دادگستری، باید جانب انصاف، بی‌طرفی و غیر‌حزبی‌بودن را نگه داشت. او گفته بود که دادستان‌ها باید با «حساسیت و دقت» و بدون اعطای امتیاز به هیچ نامزد یا حزب سیاسی، با جرایم احتمالیِ انتخابات برخورد کنند.

جمهوری‌خواهان ممکن است وقایع هشتم آگوست را به عنوان نشانه‌ای از کنار‌گذاشتن جانب احتیاط از سوی وزارت دادگستری تعبیر کرده باشند. اما آقای گارلند که از دیر‌باز به سبب رویکرد محتاطانه‌اش شهره بوده، این موضوع را رد می‌کند.

گارلند کسی نیست که از روی هوس‌های آنی، گام‌های جسورانه بردارد. باید این موضوع را مدنظر قرار داد که او احتمالاً با این فرض دست به انجام این کار زده که یقین دارد شواهد اعمال مجرمانه را در خانه‌ی ترامپ پیدا خواهند کرد.