تمایل نیمی از سرمایه گذاران به خروج سرمایه از ایران

روزنامه «دنیای‌اقتصاد» از ۴۰ کنشگر بزرگ عرصه اقتصاد در قالب ۱۲پرسش، حال و آینده سرمایه‌گذاری در ایران را بررسی کرده است. مجموع پاسخ های این فعالان اقتصادی نشان از فضایی نگران کننده در اقتصاد ایران دارد. به طور مثال بر اساس این نظرسنجی ۸۷درصد سرمایه‌گذاران هیچ تصویر شفافی از آینده ندارند. بنیادی‌ترین اعتراض این فعالان اقتصادی به سیاستگذاران، «بی‌ثباتی» است؛ چراکه مسیر پیش روی فعالیت‌های اقتصادی را مه‌آلود کرده است.

علاوه‌بر این، حدود نیمی از پاسخ‌دهندگان عنوان کرده‌اند که به خروج سرمایه خود از کشور فکر می‌کنند و بخش دیگری نیز گفته‌اند که سرمایه‌شان را از ایران خارج کرده‌اند. علاوه بر این بیش از نیمی از فعالان اقتصادی شرکت‌کننده در این نظرسنجی می‌گویند که در یک تا دو سال اخیر کسب‌وکارشان دستخوش شرایط غیر قابل کنترل شده است.

روزنامه دنیای اقتصاد سرمایه گذاری در ایران را گرفتار یک «ناوضعیت» توصیف کرده. موقعیتی که در آن هیچ‌یک از متغیرهای کلیدی سرجای خود نیستند و هیچ‌کس تکلیف خود را در قبال خود، جامعه و نهادها نمی‌‌‌داند، به همین دلیل در نحوه تنظیم روابط خود با بحران روبه‌روست. به عقیده این 40 کنشگر اقتصادی نیز عامل بی‌ثباتی، سرمایه‌گذاری در ایران را ترسناک کرده است.

نکته مهم این است که تعداد افراد مدنظر برای پرسش 100 نفر بودند که بسیاری از افراد به دلیل تعطیل کردن کسب‌وکار یا خروج از شرکت و پایان‌دادن به سرمایه‌گذاری از دایره طرح خارج شدند.

ترس های سرمایه گذاران در اقتصاد ایران

در این پرسش‌نامه سعی شد سبدی از صنایع، سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی و مدیران حرفه‌ها، مورد پرسش قرار گیرند. پیمانکاران بزرگی از صنعت ساختمان، آب و سدسازی، تولیدکنندگانی از صنایع خودرو و قطعه، لوازم‌خانگی، غذا و نوشیدنی، پتروشیمی، محصولات شیمیایی، صنعت فولاد، معدن و صنایع معدنی، نفت و مشتقات آن، شوینده و بهداشتی، کفش، مبلمان و پارچه و چرم، به همراه برخی از مدیران کسب‌وکارهای مرتبط با خدمات آنلاین، فروشگاه‌‌‌های اینترنتی و خدمات گردشگری در این گزارش مورد پرسش قرار گرفتند و در قالب گفت‌وگوی تلفنی، به 12 سوال پاسخ دادند.

مرور آنچه پاسخ‌‌‌دهندگان در مواجهه با پرسش‌‌‌ها گفته‌‌‌اند، نشان می‌دهد که هشت‌عامل به‌عنوان موانع و دست‌‌‌اندازهای سرمایه‌گذاری، برای سرمایه‌گذاران مطرح هستند که به ترتیب عبارتند از: «غیرقابل پیش‌بینی بودن اقتصاد»، «بی‌‌‌ثباتی قوانین و مقررات»، «نوسانات ارزی»، «مداخلات دولتی و تغییر سیاست‌ها»، «فقدان حاکمیت قانون»، «فضای نامساعد کسب‌وکار»، «فساد اداری»‌‌‌ و «مدیریت نامناسب در حوزه‌‌‌های تخصصی» که دلایل اصلی ترس سرمایه‌گذاران از تزریق پول به پروژه‌‌‌های مولد خود در یکی، دو سال اخیر به شمار می‌روند.

 نتایج پرسش‌نامه توزیع‌شده از سوی «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد که کسب‌وکار اغلب بزرگان تولید و تجارت کشور فعال است. در عین حال 65درصد افراد گفته‌‌‌اند، کسب‌وکارشان در یکی، دو سال اخیر دستخوش شرایط غیرقابل کنترل یا بحرانی شده است. در عین حال، حدود نیمی از افراد گفته‌اند، به اینکه کسب‌وکار خود را تعطیل کنند، فکر کرده یا می‌کنند. همچنین 67درصد افراد مورد پرسش قرارگرفته، اعلام کرده‌‌‌اند که در سال‌های اخیر بخشی از پروژه‌‌‌های توسعه کسب‌وکار خود را تعطیل کرده‌‌‌اند. از آن سو 87درصد افراد اعلام کرده‌‌‌اند که تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند.

پرسش‌‌‌های ساده؛ پاسخ‌‌‌های سخت

از بین 12 پرسش مطرح‌شده، 10 پرسش با گزینه‌‌‌ دو یا چندگانه بود که هدف از طرح آنها، سنجش واقعیت‌ها و دسته‌‌‌بندی عوامل موثر بر رفتار سرمایه‌گذاران بوده است. در سوال اول پرسیده شد؛ «آیا کسب‌وکار شما فعال است؟» که بیش از  92درصد افراد به این پرسش، پاسخ مثبت دادند و تنها 8درصد پاسخ‌دهندگان کسب‌وکار خود را به‌کل تعطیل اعلام کردند. در پرسش دوم از فعالان اقتصادی پرسیده شد؛ «آیا در یک یا دو سال اخیر کسب‌وکار شما دستخوش شرایط غیرقابل کنترل یا بحرانی شده است؟» پاسخ حدود 65درصد افراد به این پرسش مثبت بود. آنها گفتند در مدیریت کسب‌وکار خود طی دوسال اخیر با بحران‌های جدی روبه‌رو شده‌‌‌اند. کمتر از یک‌سوم افراد هم اعلام کردند که طی دوسال گذشته بدون بحران، امور کسب‌وکار خود را پیش برده‌‌‌اند.

در سوال بعدی پرسیده شد که «آیا در یک‌سال اخیر به اینکه کسب‌وکار خود را تعطیل کنید، فکر کرده‌‌‌اید؟» که حدود 48 درصد افراد گفتند به تعطیلی کسب‌وکار خود به دلیل حجم بالای مشکلات فکر کرده‌‌‌اند. البته 52 ‌درصد یعنی بیش از نصف افراد پاسخ منفی به این سوال دادند. در پرسش بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد، «آیا در یک‌سال اخیر بخشی از پروژه‌‌‌های توسعه کسب‌وکار خود را بایگانی کرده یا کنار گذاشته‌‌‌اید؟» بیش از دوسوم افراد یعنی67 درصد به این پرسش، پاسخ مثبت دادند؛ کمتر از یک‌سوم افراد نیز اعلام کردند که هیچ پروژه‌‌‌ای را در مسیر توسعه کسب‌وکار خود بایگانی نکرده‌‌‌اند.

عوامل اصلی کاهش سرمایه گذاری چه هستند؟

پنجمین پرسش به این شرح بود که «آیا در دوسال اخیر در کسب‌وکاری که دارید، سرمایه‌گذاری کرده‌‌‌اید؟» که 60 درصد افراد به این سوال پاسخ مثبت داد‌‌ند؛ 40 ‌درصد نیز اعلام کردند که سرمایه‌گذاری جدیدی در کسب‌وکار خود نکرده‌‌‌اند. در پرسش بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد که «طی دوسال گذشته کدام عامل موجب شد تا سرمایه‌گذاری کمتری در کسب‌وکار خود انجام ‌‌‌دهید؟» و از آنها خواسته شد از بین هشت‌گزینه مختلف به شرح «تحریم و خروج آمریکا از برجام»، «اعتراضات خیابانی و تنش‌‌‌های داخلی»، «تغییرات اقلیمی و خشکسالی»، «مشکلات دسترسی به گاز، آب، اینترنت و برق»، «جدال‌‌‌های سیاسی در فضای داخلی»، «سیاستگذاری‌‌‌های غلط و مداخلات دولتی»، «تورم افسارگسیخته و مسائل ارزی» و«سایر موارد»، دو گزینه را انتخاب کنند که نتایج جالبی داشت.

بررسی نتایج پاسخ این افراد گویای رأی 80 درصدی به اثر سوء «سیاستگذاری‌‌‌های غلط و مداخلات دولتی» به عنوان عامل اصلی کاهش سرمایه‌گذاری افراد بوده است. در رده‌‌‌های بعدی نیز حدود 42 درصد افراد به «تورم افسارگسیخته و مسائل ارزی» و 30درصد افراد به «تحریم و خروج آمریکا از برجام» رأی دادند که نشان‌دهنده اثرگذاری منفی این عوامل بر رونق سرمایه‌گذاری بوده است.

تصویر ناروشن از آینده اقتصاد ایران

در سوال بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد که «آیا هم‌‌‌اکنون تصویر دقیقی از آینده تولید و تجارت در کشور دارید؟» بیش از 87درصد افراد اعلام کردند که تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند. از آن سو پنج‌نفر نیز اعلام کردند که به کلیت چشم‌‌‌انداز پیش‌‌‌رو اشراف دارند. در سوال بعدی از سرمایه‌گذاران کشور و فعالان بخش خصوصی در رشته‌‌‌فعالیت‌‌‌های مختلف پرسیده شد که «وقوع چه عاملی در دو سال آینده باعث می‌شود سرمایه‌گذاری بیشتری انجام ‌‌‌دهید؟» که از بین هفت‌گزینه شامل «انعقاد برجام، اجرا و تداوم آن»، «کنترل تورم و ثبات اقتصادکلان»، ‌‌‌ «آزادسازی و کاهش مداخلات دولتی»، «افزایش توزیع وام‌‌‌های ارزان»، «پایان قیمت‌گذاری دستوری»، «بهبود محیط کسب‌وکار و مجوزدهی آسان» و «سایر موارد»‌‌‌، امکان پاسخ به دو گزینه وجود داشت. براین مبنا حدود 60 درصد افراد گفتند در صورتی سرمایه‌گذاری بیشتری خواهند کرد که «آزادسازی و کاهش مداخلات دولتی» در دستور کار حکمرانان کشور قرار گیرد.

در رده‌‌‌های بعدی نیز45 درصد افراد به «برجام، انعقاد و تداوم آن» رأی داده و آن را برای افزایش‌دادن سرمایه‌گذاری خود ضروری دانستند؛ ضمن اینکه 30 درصد افراد پاسخ‌‌‌دهنده به ضرورت «کنترل تورم و ثبات اقتصاد کلان» اشاره کردند. در سوال بعدی سعی شد احساس افراد نسبت به خارج‌کردن سرمایه خود از کشور و سرمایه‌گذاری در بیرون از ایران ‌سنجیده شود. برهمین مبنا نیز از افراد پرسیده شد «آیا احساس می‌‌‌کنید که باید سرمایه خود را به خارج از ایران منتقل کنید؟» 52درصد افراد به این سوال پاسخ منفی و 48 ‌درصد افراد پاسخ مثبت دادند.  در سوال دیگر از افراد پرسیده شد «آیا تابه‌حال بخشی از سرمایه‌‌‌ خود را صرف سرمایه‌گذاری در خارج از ایران کرده‌‌‌اید؟» که بیش از 70 درصد افراد به آن پاسخ منفی و حدود یک‌چهارم افراد هم جواب مثبت دادند. برخی از افرادی که به پرسش‌نامه «دنیای‌اقتصاد» پاسخ دادند، توضیحاتی درباره این موضوع ارائه دادند؛ برای نمونه ضرورت تامین قطعات برای خط‌تولید از طریق سرمایه‌گذاری در کشور ثالث صاحب فناوری، کاهش ریسک‌‌‌های سرمایه‌گذاری یا ضرورت برخورداری از بنیه مالی مناسب برای تامین خریدهای خارجی را از جمله دلایل خود برای خارج‌کردن بخشی از سرمایه خود از ایران اعلام کردند.

نیازهایی برای تحریک سرمایه گذاری

در انتها نیز پاسخ‌‌‌دهندگان دو سوال را به شکل کیفی و با پاسخ‌‌‌های دلخواه در یک یا دو جمله بیان کردند که تصویر ذهنی آنها از دلایل سرمایه‌گذاری در کسب‌وکاری را که دارند بازگو کرده است. سوال اول به این شکل طرح شد که «چه عاملی باعث شد تا در کسب‌وکار خود سرمایه‌گذاری کنید؟» سوال دوم نیز به این شکل طرح شد که «مهم‌ترین عاملی که سرمایه‌گذاری در یک کسب‌وکار در ایران را ترسناک می‌کند، چیست؟»

در پاسخ به سوال اول طیفی از پاسخ‌‌‌ها به دست آمد که نشان می‌دهد 60 درصد کسب‌وکارها اخیرا به بنگاه خود سرمایه جدیدی تزریق کرده‌‌‌اند. قاطبه افراد اعلام کردند که عامل اصلی سرمایه‌گذاری آنها در کسب‌وکار خود طی یک تا دو سال اخیر، توسعه بازار و جذب خریداران داخلی و خارجی بوده است. در واقع این افراد تاکید دارند که برای گسترش درآمد، کسب سود یا فروش بیشتر سعی در تزریق پول بیشتر به کسب‌وکار خود داشته‌‌‌ و موفقیت‌‌‌هایی نیز در این زمینه به دست آورده‌‌‌اند. تکمیل زنجیره تامین و حفظ مزیت رقابتی نیز برای اغلب پاسخ‌‌‌دهندگان اهمیت داشته‌‌‌ است. در رده‌‌‌های بعدی هم ارتقای کیفیت و رشد بهره‌‌‌وری محصولات، تکمیل پروژه‌‌‌های قبلی یا مقابله با تهدید کرونا و تحریم، عاملی اساسی در زمینه تزریق پول توسط سرمایه‌گذاران بوده است. نکته جالب، برخی پاسخ‌‌‌های فعالان اقتصادی به این پرسش است. برخی از فعالان اقتصادی گفته‌‌‌اند که صرفا با هدف سوخت‌نشدن سرمایه قبلی و از بین نرفتن کل کسب‌وکار مجبور به تزریق دوباره سرمایه به پروژه خود شده‌‌‌اند. ‌‌‌نیازهای اجتماعی و پاسخ انسانی بنگاه‌‌‌ها به نیازهای عموم مردم، به‌ویژه در حوزه واکسن، دارو و... در دوره کرونا یا پس از تحریم در کنار خالی‌شدن بازار از محصول در فضای پس از دور دوم تحریم‌‌‌های آمریکا موجب شده است تا در برخی از بازارها نظیر لوازم‌خانگی یا قطعات الکتریکی، شرکت‌ها به سرمایه‌گذاری برای قبضه بازار تحریک شوند.

آنچه امنیت سرمایه گذاری را به خطر انداخته

در پرسش دیگر هم آنچه برای فعالان حوزه سرمایه‌گذاری زمینه ایجاد ترس و اضطراب را طی سال‌های اخیر ایجاد کرده، به ترتیب میزان تکرار شامل «غیرقابل پیش‌بینی بودن اقتصاد»، «بی‌‌‌ثباتی قوانین و مقررات»، «نوسانات ارزی»، «مداخلات دولتی و تغییر سیاست‌ها»، «فقدان حاکمیت قانون»، «فضای نامساعد کسب‌وکار»، «فساد اداری»‌‌‌ و «مدیریت نامناسب در حوزه‌‌‌های تخصصی» بوده است. در عین حال دسترسی به مواد اولیه، مالیات‌‌‌ستانی بی‌ضابطه و حجیم در کنار چشم‌‌‌انداز نامعلوم تجارت با کشورهای خارجی از جمله مسائلی هستند که باعث ترس و اضطراب سرمایه‌گذاران حین سرمایه‌گذاری در کشور شده‌اند. خیل عظیمی از افراد پاسخ‌‌‌دهنده به پرسش‌نامه «امنیت سرمایه‌گذاری» معتقد بودند که اثر تفسیرهای سلیقه‌‌‌ای از قوانین در بخش‌‌‌نامه‌‌‌های خلق‌‌‌الساعه، بیش از همه موجب فروکاسته شدن اعتماد صاحبان کسب‌وکارها شده است. در واقع این افراد در چنین فضای بی‌‌‌ثباتی، حاضر نیستند ریسک سرمایه‌گذاری مجدد را به جان بخرند. برخی از آنها حتی مطرح کردند که اگر امکان انتقال سرمایه خود به خارج از مرزهای کشور را داشتند، ترجیح می‌‌‌دادند در فضای امن‌‌‌تری اقدام به سرمایه‌گذاری کنند.