کامران ندری تحلیلگر اقتصادی در گفتوگو با روزنامه اینترنتی فراز، درباره افزایش سهم مالیات در بودجه ۱۴۰۳ گفت: «برای ما هم این میزان افزایش در سهم درآمدهای مالیاتی عجیب به نظر میرسد. باتوجه به فشاری که در سالهای گذشته روی حقوقبگیران، کسبه و بنگاههای تولیدی وجود داشته، به یکباره در یکسال بخواهند این میزان افزایش در درآمدهای مالیاتی ایجاد کنند قدری عجیب است. آیا به تبعات این افزایش مالیات توجه شده است؟ بر اساس چه اطلاعاتی به این جمعبندی رسیدند که میتوانند درآمدهای مالیاتی را این میزان افزایش دهند؟».
او تصریح کرد: «واضح است که در چند سال گذشته بخاطر مشکلات مالی دولت، فشار بر روی مردم عادی خیلی زیاد بود. اگر فرض بگیریم دولت موفق شود و بتواند از بنگاههای مختلف این درآمدهای مالیاتی را وصول کند و آنها هم بتوانند این مالیات را بدون اینکه به کسبوکارشان صدمهای وارد شود، پرداخت کنند، سوال اصلی اینجاست که این مالیات را چه کسی پرداخت میکند؟ آیا بنگاهها هستند که مالیات را پرداخت میکنند یا فشار این مالیات را بر گروههای درآمدی پایین یا متوسط وارد میکنند؟»
این کارشناس اضافه کرد: «دولت در سالهای اخیر حقوق و دستمزد کارکنان دولت را بسیار پایینتر از نرخ تورم افزایش داده است. یعنی دستمزد واقعی کارمندان دولت را بخواهیم در نظر بگیریم به شدت کاهش یافته است. از آنجایی که به صورت اسمی، نه واقعی، این دستمزدها بالاتر رفته این برنامههای مالیاتی باعث میشود اینها به لحاظ اسمی، در سطوحی از درآمدی قرار گیرند که نرخ مالیات برای آنها افزایش مییابد. از آنجایی که عمده مالیاتدهندگان افراد حقوقبگیر در ایران هستند و دولت زیرساختهای اطلاعاتی لازم را برای اخذ مالیات از بنگاهها یا تجار و کسبهای که از محل افزایش قیمت ارتزاق میکنند، ندارد و نمیتواند مالیات همه را وصول کند.به نظر میرسد، عمده فشار مالیاتی بر گروههای درآمدی پایین وارد میشود».
ندری افزود:« فکر میکنم این برنامههای دولت و افزایش مالیاتها از افزایش حقوق و دستمزد به مراتب پایینتر است و این باعث فشار مالیاتستانی روی اقشار متوسط و پایین جامعه باشد و میتواند تبعات اجتماعی قابل ملاحظهای داشته باشد، تبعات سیاسی هم قابل ملاحظه است ولی به احتمال خیلی زیاد این منجر به افزایش نارضایتیها و همچنین روی انگیزه این گروهها برای ارائه خدمات مطلوب تاثیرگذار است».
او ادامه داد: «اینکه دولت براساس چه چیزی تصمیمگیری کرده و چه دادههایی داشته که به این جمعبندی رسیده برای ما مشخص نیست. دولتیها هم درباره این موضوع صحبتی نکردند ولی به نظر میرسد این برنامهها میتواند آثار نامطلوبی بر روی خانوارها مخصوصا گروههای با درآمد متوسط و پایین داشته باشد».
ندری با اشاره به اینکه آیا در بودجه ۱۴۰۳ کسری بودجه خواهیم داشت پاسخ داد: «وقتی اقتصاد رویمسیر صحیح قرار نداشته باشد، طبیعتاً دولت با مشکل مواجه میشود. دولت با کسری بودجه مواجه میشود ولی اینکه بخواهیم کسری بودجه را حل کنیم یک حرف است. اینکه بخواهیم فشار زیادی را بر روی اقشار کمدرآمد یا طبقه متوسط وارد کنیم حرف دیگری است».
این کارشناس براین باور است: «دولت با کسری بودجه مواجه است و سال به سال این کسری بیشتر میشود. اگر بخواهیم این مشکل از طریق فشار بر بخش عمدهای از مردم حل شود همین امر نقض غرض است. چرا کسری بودجه در کشور مشکل ایجاد میکند؟ میخواهیم سراغ پولی کردن کسری بودجه برویم، این امر باعث افزایش نرخ تورم میشود و به اقشار پایین و متوسط جامعه فشار وارد میشود. شاهد هستیم دولت در چند سال گذشته به بهانه کنترل و مهار تورم دستمزدهای را سرکوب کرده و درآمدهای مالیاتی را افزایش داده است. همچنین فشار روی طبقات متوسط به پایین افزایش یافته ولی موفق نشد تورم را کنترل کند».
ندری تصریح کرد: «گروههایی نیز مصون از تورم هستند. گروههای درآمدی بالا و گروههایی که فرار مالیاتی دارند، آنهایی که از معافیتهای مالیاتی زیاد برخوردار هستند. مالیات پرداخت نمیکنند و از تورم منتفع میشوند. از این سرکوب برخورد واقعی هم این گروهها منتفع میشوند. فکر میکنم دولت مشکلاتی دارد و این کسری بودجه از مشکلات دولت است و کسی این را انکار نمیکند و راهحلی که دولت برای کسری بودجه بکار گرفته این است که به اقشار متوسط به پایین وارد میکند».
این کارشناس خاطرنشان کرد: «دولت آقای رئیسی به ریشههای مسائل و مشکلات اقتصادی توجه ندارد. مسائل تحریمی در این یک دهه گذشته مانع بسیار جدی برای سرمایهگذاری و رشد اقتصادی بوده است. متاسفانه اصلاحات نهادی و بنیادی را دولت آقای رئیسی توجه نداد و فقط یکسری تصمیمات روبنایی میگیرد و نتیجه آن همین است که شاهد هستیم».
ندری در پایان متذکر شد: «دولت آقای رئیسی بدون اصلاحات ساختاری، بنیادی و نهادی فقط میتواند بگوید سهم بیمه را بالا میبرم. سن بازنشستگی را افزایش میدهد، میزان سالهایی که افراد باید کار کنند را افزایش دهد که اصطلاحاً بدان اقدامات سطحی و روبنایی میگویند. در جایی که ساختارهای مدیریتی مشکل دارد و فضای کسبوکار را نتوانستید حل کنند، روابط خود با دنیا را نتوانستید بازتعریف کنند. این مسائل و مشکلات بصورت ریشهای حل نشده و سال به سال مجبور هستید فشار روی اقشار کمدرآمد و متوسط را افزایش دهید.»
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟