از ماه اکتبر، دولت اسراییل به ۳۶۰ هزار نیروی مستقر در غزه یارانه پرداخت کرده است - که بسیاری از آنها کارکنان صنعت فناوری پیشرفته در امور مالی، هوش مصنوعی، داروسازی و کشاورزی هستند.
الجزیره در این باره نوشت: ماه دسامبر، وزارت دارایی اسرائیل اعلام کرد که این جنگ در سال جاری حدود ۱۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار برای اسرائیل هزینه خواهد داشت. در حالی که این نگرانی وجود دارد که آیا شرکتها دیگر به سرمایهگذاری در کشوری در حال جنگ ادامه دهند اما در حال حاضر، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این یک تهدید واقعی است. مقامات اسرائیلی با این چالش روبه رو هستند که باید اعتماد و احساس امنیت را بازگردانند که آسان نیست.
دهها هزار نفر در چند هفته گذشته در طی جنگ نیروهای اسرائیلی و نیروهای حزبالله در دو سوی مرز اسرائیل و لبنان آواره شدهاند.
شاید بخشی از اقتصاد اسرائیل که در بحبوحه این جنگ بیشترین آسیب را دیده است، گردشگری است که قبل از همهگیری کرونا در سال ۲۰۱۹، ۲.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می داد؛ البته قبل از این که در سال ۲۰۲۱ به ۱.۱ درصد کاهش یابد. هم گردشگری خارجی و هم داخلی در اسرائیل از ابتدا کاهش یافته است.
در سراسر اسرائیل، رستورانها و فروشگاهها خالی مانده اند. بلافاصله پس از شروع جنگ در غزه، لیست بلندبالایی از خطوط هوایی، اکثر پروازهای خود به تل آویو را لغو یا تعلیق کرده و بسیاری از گردشگران برنامههای خود را برای بازدید از اسرائیل لغو کردند. با وجود این که، برخی از خطوط هوایی بزرگ مانند لوفت هانزا و برخی از شرکت های تابعه آن، از جمله خطوط هوایی بین المللی سوئیس و خطوط هوایی اتریش، پروازهای خود به اسرائیل را در اوایل ماه جاری از سر گرفتند. قبل از عملیات طوفان اقصی، بازدیدکنندگان از اسرائیل در هر ماه بیش از ۳۰۰ هزار نفر بودند. طبق گزارش ها، این رقم در ماه نوامبر به ۳۹ هزار کاهش یافت.
هیلل فولد، ستوننویس فناوری و مشاور استارتآپ مستقر در سرزمینهای اشغالی، به الجزیره گفت: «جنگ نه تنها غم انگیز است، بلکه گران است. برای مثال، تأثیر آن بر گردشگری بسیار واقعی است و نباید آن را نادیده گرفت.»
شکاف به وجود آمده از نیروی کار به علت این که بسیاری از آن ها به جنگ فراخوانده شدند و بسیاری از کارگران خارجی از آن جا گریختند، توسط کارگران اسرائیلی پر نشده است.
در نوامبر، اتحادیه سازندگان مسکن اسرائیل اعلام کرد که صنعت ساخت و ساز اسرائیل تقریباً با ۱۵ درصد از ظرفیت قبل از ۷ اکتبر کار می کند. یک ماه بعد که ۸ تا ۱۰ هزار کارگر فلسطینی اجازه پیدا کردند کار خود را در شهرکهای اسرائیلی در کرانه باختری از سر بگیرند – و این تصمیمی بود که دولت پس از آن گرفت که تحت فشار قابل توجهی از سوی صاحبان مشاغل و کارخانهها قرار گرفت که به شدت تحت تاثیر «شوکهای عرضه» قرار گرفتند.
اما این هم کافی نبود و برای پر کردن این شکاف، اسرائیل قصد دارد حدود ۷۰ هزارکارگر ساختمانی را از چین، هند، مولداوی و سریلانکا بیاورد.
در نتیجه، صنعت در اسرائیل و اقتصاد کرانه باختری ضربه بزرگی خورده است. از ۱۱۰ هزار فلسطینی که مجوز کار در اسرائیل یا شهرکسازی غیرقانونی در کرانه باختری و بیت المقدس شرقی داشتند، اکثر آنها در ساخت و ساز کار میکردند.
اسراییل خودرو، نفت و تجهیزات پخش رادیو و تلویزیون، از جمله کالاهایی است که از دریای سرخ وارد می کند. حملات موشکی و پهپادی اخیر حوثیها در این منطقه در تلافی حمله اسرائیل به غزه نه تنها تجارت جهانی را مختل کرد بلکه بر واردات اسرائیل نیز تأثیر گذاشت. بسیاری از واردات اسرائیل از آسیا، اکنون دچار تغییرمسیرهای اجباری شده و هزینهها افزایش پیدا کرد.
سخت است بفهمیم در ذهن سیاستمداران چه میگذرد اما نتانیاهو و دولتش با فشار دیپلماتیک جهانی بیسابقه برای پایان دادن به جنگ مواجه هستند و اقتصاد جنگ نقش کمتری در تصمیم گیری ایفا می کند».
جنگ حماس و اسراییل نه تنها تلفات جانی زیادی به بار آورد اما مشخص است که این تنها هزینهای نبود که برای این جنگ پرداخت میشود؛ علاوه بر این که به سرمایه گذاران و گردشگران باید ثابت کنند امنیت در این منطقه برقرار است، فشارهایی که بر دولت اشغالی از سوی صاحبان مشاغل وارد میشود هم مضاعف است.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟