سوسیال‌فمنیست‌های آلمان خون‌تشنه‌تر از فاشیست‌های ایتالیا!

«جورجیا ملونی»، نخست‌وزیر ایتالیا، با حضور در پارلمان این کشور در رابطه با تداوم جنایات اسرائيلی‌ها در فلسطین گفت: «پس از آغاز عملیات اسرائیل در نوار غزه، دولت بلافاصله صدور کلیه مجوزهای جدید برای صادرات اقلام نظامی به اسرائیل را به حالت تعلیق درآورد. به این ترتیب تمام قراردادهایی که پس از ۷ اکتبر امضا شده بودند، اجرایی نشدند.» در واقع، نخست‌وزیر ایتالیا اعلام کرده است که محدودیت‌های صادرات سلاح به اسرائيل شدیدتر می‌شود.

برخلاف موضع‌گیری شدید دولت ایتالیا نسبت به اقدامات اسراییل، مقامات آلمانی همچنان در صف مدافعان نسل‌کشی قرار دارند. «آنالنا بربوک»، وزیر امور خارجه آلمان، در سخنرانی اخیر خود در پارلمان آلمان، از جنایات اسرائيلی‌ها در نوار غزه دفاع کرد و گفت: «دفاع از خود، تنها به معنی حمله به تروریست‌ها نیست، بلکه شامل نابودی آن‌ها هم می‌شود.» او افزود: «به همین دلیل من تاکید کرده‌ام که ما دست بر نمی‌داریم. من به صراحت به سازمان ملل گفتم که مکان‌های غیرنظامی (در غزه) به دلیل سوءاستفاده حماس از آن‌ها دیگر در وضعیت حفاظت‌شده قرار ندارند.» بربوک در سخنرانی اخیر خود تاکید کرده بود: «این، چیزی است که آلمان پای آن می‌ایستد. این، تعریف امنیت اسرائیل برای ماست.»

آلمانی‌ها که روزی خود یکی از بزرگ‌ترین نسل‌کشی‌های تاریخ جهان را رقم زدند، حالا در نسل‌کشی دیگری در گوشه‌ای دیگر از جهان دست دارند. سخنان بربوک در واقع مهر تاییدی است بر ادامه ارسال تسلیحات به سرزمین‌های اشغالی و چراغ سبزی است برای کشتن هزاران غیرنظامی دیگر.

پایان صادرات سلاح، پایان جنگ غزه

از هفت اکتبر تا امروز، دولت‌های غربی به سردمداری آمریکا همچنان از حامیان مالی، سیاسی و تسلیحاتی اسرائيل هستند. در حقیقت، مقامات آمریکایی دم از آتش‌بس می‌زنند اما در عمل برای پایان دادن به جنگ کاری نمی‌کنند. هرچند، پایان جنگ تنها به پایان صادرات سلاح به سرزمین‌های اشغالی وابسته است.

به گزارش ایسنا، بر اساس یک پژوهش جدید، ایالات متحده آمریکا از زمان آغاز جنگ غزه دست‌کم ۱۹ میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلار به تل‌آویو کمک نظامی کرده است. در این گزارش آمده که رژیم صهیونیستی بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های نظامی ایالات متحده در تاریخ است و از سال ۱۹۵۹ تاکنون، با در نظر گرفتن نرخ تورم، ۲۵۱.۱۲ میلیارد دلار دریافت کرده است.

در سایه همین دست و دلبازی‌های واشنگتن و متحدانش از جمله آلمان، انگلیس، فرانسه و ایتالیاست که امروز جنگ از غزه به جنوب لبنان کشیده شده و هزاران نفر آواره و مجروح شده‌اند. در این شرایط، به نظر می‌رسد ایتالیا تنها کشوری است که تصمیم گرفته بالاخره راه خود را از اسرائیل جدا کند، اگرچه این کار از نخست‌وزیر راستگرای آن بعید بود.

هشتادسال بعد: صلح‌طلبان در آلمان، فاشیست‌ها در ایتالیا

جنگ جهانی دوم را احتمالا همه با هیتلر و موسولینی به یاد می‌آورند؛ دو دیکتاتوری که نامشان در تاریخ به خون‌ریزی و نسل‌کشی گره خورده. هشتاد سال پس از هیتلر، حالا حزب میانه‌رویی رهبری آلمان را بر عهده دارد که شعار صلح‌طلبی سر می‌دهد.

حفاظت از محیط زیست و همزیستی مسالمت‌آمیز در یک جامعه چندفرهنگی، از جمله اصول بنیادین «حزب سبز» است. این حزب از سال ۲۰۲۱ به همراه حزب «سوسیال دموکرات» و حزب «دموکرات آزاد» در دولت ائتلافی آلمان حضور دارد. «آنالنا بربوک» که چند سالی است به‌طور مشترک رهبری «حزب سبز» آلمان را برعهده دارد، از همان سال در سمت وزیر امور خارجه آلمان فعالیت می‌کند.

اوضاع ایتالیا اما فرق می‌کند. زنی که امروز جای موسولینی را گرفته، خود را وامدار تاریخ هفتادساله ایتالیا می‌داند؛ می‌گویند نئوفاشیست است. در واقع، «جورجیا ملونی» اولین نخست‌وزیر ایتالیاست که سابقه عضویت در یک سازمان نئوفاشیستی دارد. او در ۱۵‌سالگی به حزب «جنبش اجتماعی ایتالیا» که در اندیشه‌های موسولینی ریشه داشت، پیوست. حزب «برادران ایتالیا» که در سال ۲۰۱۲ تاسیس شد، ریشه‌های سیاسی خود را از همین جنبش می‌گیرد. با اوج گرفتن ایده‌های راست‌گرایانه در سراسر اروپا، ملونی در سال ۲۰۲۲ به نخست‌وزیری ایتالیا رسید.

فاشیست‌ها یک قدم جلوتر از صلح‌طلبان

می‌گویند بربوک سیاستمداری میانه‌گراست که می‌خواهد، آن‌چنان‌که از تعلقات حزبی‌اش مشخص است، برای بحران محیط زیست و حقوق زنان و برپایی صلح کاری کند. هرچند، انگار مرزهای آن جهان مطلوب از مدیترانه فراتر نمی‌رود.

وزیر خارجه آلمان در طول یک سال نسل‌کشی اسرائيلی‌ها در غزه، همیشه در حمایت از اسرائيل موضع‌گیری کرده است. از نظر او، پرشماری قطعنامه‌های سازمان ملل علیه اسرائيل در مقایسه با قطعنامه‌ها علیه دیگر کشورها، عجیب است.

از آن طرف، «جورجیا ملونی» سیاستمدار راستگرایی است که با حضور گسترده پناهجویان در ایتالیا مخالفت می‌کند، از گسترش اسلام‌گرایی در اروپا واهمه دارد و حقوق اقلیت‌های جنسی را چندان به رسمیت نمی‌شناسد. به خاطر همین موضع‌گیری‌ها بود که او را در صف افراط‌گرایان قرار دادند و تا آن جا پیش رفتند که از او با لقب «ترامپ ایتالیا» یاد کنند.

احتمالا کسی فکر نمی‌کرد «ترامپ ایتالیا» و «میراث‌دار فاشیسم» روزی در دفاع از فلسطینی‌ها و تحریم تسلیحاتی اسرائيل، پیش‌قراول شود.