علی جنتی، سفیر پیشین ایران در کویت با اشاره به سفر لاریجانی به لبنان و سوریه می گوید: لاریجانی قاعدتاً در زمینه حمایت ایران از نبیه بری، جریان امل و حزب الله مذاکراتی داشته و به نظر می رسد که سفر او به لبنان بسیار مثبت و ضروری بوده که انجام شده است.

سخنگوی حزب اعتدال و توسعه گفت: روحانی در جلسه اخیر مباحثی را به  اعضای دولت خودشان اشاره کردند و گفتند من دلایل رد صلاحیت م را در روزهای آینده به تفضیل خواهم گفت. اما اینکه در مقابل دلایل ردصلاحیت سکوت کنند، هم نمی‌پذیرند. چون این موضوع جایگاه شورای نگهبان را تضعیف می‌کند نه شخص را، لذا به جهت قداست شأن شورای نگهبان چنین دفاعی را انجام خواهند داد و ظاهرا دلایلی که شورای نگهبان به ایشان اعلام کرده مقبول نظرشان نیست و  می‌خواهند دلایل خودشان را به صورت علنی در رسانه‌ها اشاره کنند.

 فعال سیاسی اصولگرا گفت: رهبری در سال‌های دور در مورد آقای روحانی گفته بودند که آقای روحانی جزو عقلای کشور است. چطور ممکن است آدم عاقل رد صلاحیت شود؟ اینکه به هرحال سال‌های سال در سمت نماینده رهبری در شورای عالی دفاع، شورای ریاست ملی، نمایندگی مجلس، دو دوره ریاست جمهوری بوده، به نظرم منطقی نیست که ردصلاحیت شده باشد.

سخنگوی شورای نگهبان امروز در برابر پرسشی قرار گرفت که مدتی است افکارعمومی را درگیر کرده است؛ چرا لاریجانی به خاطر دختر خود رد صلاحیت شد، اما قالیباف با وجود اقامت پسرش در کانادا رد صلاحیت نمی‌شود؟ هادی طحان نظیف نیز در پاسخ به این سوال گفته که «هر انتخابات شرایط خود را دارد.» پاسخی که بیش از پیش شائبه رویکرد یک بام و دوهوای شورای نگهبان در بررسی صلاحیت نامزد‌ها را تقویت کرده است.

هادی طحان‌نظیف سخنگوی شورای نگهبان گفت: شرایط و قوانین انتخابات ریاست‌جمهوری با مجلس شورای اسلامی متفاوت است. اگر کسی برای انتخابات ریاست‌جمهوری احراز صلاحیت نشد، به این معنا نیست که در انتخابات مجلس ردصلاحیت شود. درباره هر فردی برای هر انتخاباتی و در هر دوره‌ای براساس قانون عمل می‌کند.

واژه «احراز» از این جهت در قانون مورد استفاده قرار گرفته که اصل در شورای نگهبان، عدم صلاحیت نامزدها است مگر اینکه آن صلاحیت «احراز» شود. به عبارت بهتر، هیچ فردی صلاحیت شرکت در انتخابات را ندارد مگر آن‌که شورای نگهبان، صلاحیتش را محرز بداند.

عباس آخوندی نوشت: آیا پذیرش رد صلاحیت ‌های فله‌ای انتخابات 98 از سوی دولت از منظر اخلاقی قابل قبول بوده یا اینکه دولت نمی‌بایست زیرِ بار آن می‌رفت؟ حتی به قیمت عدم برگزاری انتخابات یا حتی به قیمت برکناری دولت؟