محمدجواد ظریف در عمده سال‌های عمرش در صدر بوده و نمی‌تواند نادیده‌گرفته‌شدن را تحمل کند. او حتی به نوعی در توجیه استعفایش بعد از آمدن «بشار اسد» به تهران، معترض این شد که مقام وزارت خارجه نادیده گرفته شده اما در خوانشی دیگر، آن مقام متعلق به ظریف بود که نادیده گرفته شده بود و او چنین چیزی را برنمی‌تابد. نه از سر کبر و غرور بلکه از سر ذات و طبع تربیتی‌اش…

ظریف از بازگشت خود به دولت و ادامه فعالیت در معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری خبر داد.

ریل سیاست خارجی در دولت چهاردهم تغییر می‌کند؟ چه کسی بر مسند وزارت خارجه خواهد نشست؟ اولویت‌های سیاست خارجی در آینده پیش‌رو چیست و چه باید باشد؟ این‌ها پرسش‌هایی است که این روز‌ها در افکارعمومی مطرح شده است. مسعود پزشکیان در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری، آشکارا از لزوم رفع‌تحریم و حل نشدن مشکلات اقتصادی کشور در صورت تداوم تحریم‌ها و مشکلاتی بانکی در حوزه FATF سخن گفت. به این ترتیب به نظر می‌رسد که در دولت او سیاست خارجی بار دیگر اهمیت ویژه‌ای خواهد یافت. اما اینکه وزارت خارجه با چه راهبردی وارد عرصه می‌شود موضوعی است که سطح تصمیم‌گیری درباره آن فراتر از دولت خواهد بود. «ابوالقاسم دلفی»، دیپلمات و سفیر پیشین ایران در فرانسه در گفتگو با فراز می‌گوید: «رییس‌جمهوری در جریان انتخابات رفع‌تحریم‌ها را به عنوان اولویت سیاست خارجی اعلام کردند و بنابراین باید انتظار داشت که این موضوع به سرعت در دستور کار اولویت‌های سیاست خارجی قرار گیرد.»

کارشناس میزگرد سیاست خارجی، ضمن انتقاد از حضور ظریف و سنایی به عنوان همراهان پزشکیان در این میزگرد خطاب به این نامزد انتخابات ریاست جمهوری گفت: شما گفتید دولت سوم روحانی نیستم، اما الان با وزیر و سفیر دولت روحانی آمدید.

وزیر سابق امور خارجه گفت: آینده را باید بر اساس واقعیت بسازیم، ما ایرانی ها زیاد از حد آرزو میکنیم.