فیلم تورقوزآباد از محصولات منسوب به سازمان اوج بدون اکران رسمی وارد شبکه خانگی شد. تورقوزآباد به کارگردانی علی شاه حاتمی و تهیه‌کنندگی جلیل شعبانی، سه سال قبل با عنوان اولیه کیک زرد، پروانه ساخت گرفته بود و با اینکه در همان سال ۹۸ تولید شد ولی نه وارد جشنواره فجر شد و نه اکران گردید.

همزمان با انتشار خبری مبنی بر کم‌‌مخاطب‌ترین روزگار صدا‌و‌سیما طی ده سال اخیر توسط یک رسانه اصولگرا، از بیلبورد‌های یکی از سریال‌های تلویزیون با نام «گیلدخت» در سطح شهر رونمایی شد‌. بیلبوردهایی که ناخواسته، صحه بر این خبر گذاشتند‌ و گویای این مساله شدند که سازمان عریض و طویلی چون صداوسیما حتی با دوپینگ بودجه و سایر امکانات، ظاهرا کمتر از بیلبوردهای سطح شهر مخاطب دارد! این دومین سریالی است که پس از سریال تلویزیونی «مستوران» (محصول سازمان اوج )، میهمان بیلبوردهای شهری می‌شود.

بی اعتباریِ رسانه ملی برای مردم مساله امروز و دیروز نیست و بعید به نظر می‌رسد حتی بودجه ریزی ۳ هزار میلیاردی و امکانات همه جانبه نیز بتواند این اعتبار را بازگرداند. با این حال انحصارگری صدا و سیما اگر با حمایت شهرداری به تبلیغات محیطی نیز برسد، مصداق بارز نقض آشکار حقوق دیگر تولید کنندگانِ محصولات فرهنگی و زمینه‌ساز شکافی بیش از پیش میان اهالی فرهنگ خواهد بود.

«یک تشکل مردم نهاد که هزینه و اعتبارات تولیدات آن با حمایت همه دستگاه‌های دولتی و غیردولتی تأمین می‌شود و مسئولیتی برای پشتیبانی شدن از هیچ نهادی ندارد»؛ این را احسان محمدحسنی، مدیرعامل سازمان اوج در معرفی آن می گوید. سازمانی که بودجه ۱۰۰ میلیاردی پیشنهاد شده برای آن چند روزی است پرحاشیه شده است. اما سازمان اوج در سال چقدر خروجی دارد و حمایت های صورت گرفته در آن تا چند اندازه بازگشت سرمایه و توجیه اقتصادی دارد؟!

برای اینکه این مجموعه، زیرمجموعه سپاه نشود، یک قرارگاه میانی با نام «قرارگاه فرهنگی بقیه‌الله» ایجاد کردند. قرار شد این قرارگاه از بنیاد خاتم‎ الاوصیا حمایت کند. بنیاد خاتم‌الاوصیا ساختار و فعالیت‎ های خود را در قالب هشت کارگروه تعریف کرد و یکی از این کارگروه‎ ها، کارگروه رسانه‎ های دیجیتال بود. نام «سراج» اولین بار اواخر سال ۱۳۹۱ در اولین نمایشگاه رسانه دیجیتال انقلاب اسلامی مطرح شد».

اینجا موسسه فرهنگی رسانه ای اوج است که در طبقه همکف آن، کافه‌ای متفاوت از آن چه در ذهن همه شما, تصویر شده جا خوش کرده است. اینجا پاتوق چادری‌ها، یقه دیپلمات‌ها و بچه حزب اللهی‌هاست؛ طیفی از افراد که به قول خودشان، در کافه‌های دیگر به دلیل طرز پوشش و تفکرشان «معذب هستند».