پیش از رسیدن طوفان به روستاهای ساحلی بنگلادش حدود ۸۰۰ هزار نفر از ساکنان این مناطق خانه‌های خود را ترک کردند و به پناهگاه‌های این کشور پناه بردند.

برای اغلب تهرانیها و شاید حتی برخی شهرستانیها، خیابان سپهسالار با مغازه های بیشمار کفش فروشی اش، اولین انتخاب برای خرید کفش بود. در این خیابان، انواع کیف و کفش با قیمتهای مختلف عرضه میشد و به مشتری گستره انتخاب بیشتری میداد؛ ضمن این که پیاده روی در این خیابان، بسیاری خاطرات نوستالژیک را برای تهرانیها، زنده میکرد. اما با روند اقتصادی کشور، گویا این بازار نیز در حال از دست رفتن است؛ هم به دلیل ناتوانی مردم در خرید، هم به دلیل دستورانتقال این بازار به خارج از شهر و البته تسخیر بازار کفش ایران- مثل اغلب بازارهای دیگر- توسط چین!

لباس‌های دست دوم فله‌ای که به کشور وارد می‌شوند و مشهورند به لباس‌های تاناکورایی مدتی است با گران‌شدن پوشاک دست اول و فلاکت اقتصادی مردم، بازارگرمی یافته‌اند. هم‌چنان که در مورد کالاهای دیگر، دست دوم فروشی رایج است، در مورد لباس‌های دست دوم نیز همین مسئله رواج یافته. در مورد منبع و منشاء این لباس‌ها و این‌که از کجا و کدام کشورها و چگونه وارد بازارهای ما می‌شوند، حدس و گمان‌های زیادی وجود دارد. برخی از توزیع‌کنندگان برای اطمینان دادن به مشتریان خود، ادعا می‌کنند این لباس‌ها را از خیریه‌های اروپایی دریافت می‌کنند؛ بنا به ادعای آنان آژانس‌های خیریه اروپایی این لباس‌ها را به‌صورت بسته‌های ۱۰۰ کیلویی با قیمت ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان به کشورهای جهان سوم می‌فروشند. این لباس‌ها از هرکجا و به هرنحوی که وارد کشور می‌شوند، مشتری‌های خاصی دارند؛ آن‌هم در روزگاری که قیمت هر لباس تازه و دست اول چندین برابر قیمت این لباس‌هاست.