تخریب و یا مخدوش کردن سنگ قبر، در عرف و فرهنگ ما، عملی است بسیار زشت و ناپسند، زیرا فرد متفوی، حرمت خاصی دارد و گاهی صاحبان او، بیش از آنچه که برای زندگی‎اش هزینه کرده‌اند، برای قبر و سنگ قبرش از جان ودل و مال، مایه می‌گذارند. حرمت نهادن به فردی که رخت از جهان بسته، دست یافتن به نوعی تسلی خاطر است و پاسداشت فردی که در این گور، با ویژگی‌های خاص یا حتی معمولی‌اش، آرمیده. همین حساسیت نسبت به حفاظت و نگهداشتن حرمت خانه آخرت است که موجب شده اخیرا افرادی، سنگ قبر برخی را که «غیرخودی» می‌دانند یا از آنان کینه‌ای به دل دارند، تخریب یا مخدوش کنند؛ در این میان قبر ابراهیم یزدی و روح‌الله زم، بیشترین تخریب و خدشه را تجربه کرده‌اند؛ تخریب قبرابراهیم یزدی چندان ادامه یافت که در نهایت خانواده‌اش اعلام کردند دیگر سنگ قبر او را بازسازی نخواهند کرد!