توقف مذاکرات غیر‎مستقیم میان ایران و ایالات‌متحده در مورد احیای توافق‌نامه ۲۰۱۵ در باب برنامه هسته‌ای ایران، احتمال لغو تحریم‌های نفتی ایران را بیشتر به تعویق انداخته و بازار را محدود نگه داشته است...

حالا ما در جهانی با شرایط متفاوت زندگی می‌کنیم. جهانی که در آن روسیه و چین (که هر دوشان از طرفین درگیر در معاهده برجام هستند) قطعاً همسو و خیر‌خواه ایالات متحده نیستند... جهانی که در آن عربستان سعودی و امارات متحده عربی در بحبوحه بزرگ‌ترین بحران ژئوپلتیک قرن بیست‌و‌‌یکم، به تماس‌های تلفنی جو بایدن هم پاسخ نمی‌دهند.

هفته گذشته امارات متحده عربی با کاهش ۱۳ درصدی قیمت‌های نفت تنها در عرض یک روز، قدرت تولیدکنندگان خلیج‌فارس را در بازار به نمایش گذاشت و زنگ خطری برای واشنگتن فرستاد که تلویحاً پیامش این بود: حواس‌تان به متحدان دیرینه‌تان نیز باشد.

با اشتیاقی که جهان برای جدا شدن از نفت روسیه (پس از حمله این کشور به اوکراین) دارد، حالا که به نظر می‌رسد مذاکره‌کنندگان دارند به امضای یک پیمان هسته‌ای احیاشده و لغو تحریم‌ها علیه ایران نزدیک می‌شوند... این بار مسکو مانع ایجاد می‌کند.

آغازین روزنه‌های امید زمانی تابیدن گرفتند که جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، برای برگزاری نشستی در باب بحران اوکراین به توافق رسیدند. یکی از شروط در اجلاس سران این بود که پوتین به اوکراین حمله نکند. اتفاقی که هنوز هم افتادنش بعید نیست؛ چون روسیه کماکان مانورهای نظامی خود را در بلاروس تمدید می‌کند و به ایجاد نیرو در مرز اوکراین ادامه می‌دهد.

مذاکرات پر زحمتی که برای احیای توافق هسته‌ای در حال صورت گرفتن است، شاید پایان یابد. همان‌طور که دیپلمات‌ها نیز اشاره می‌کنند که توافق پس از نزدیک به یک سال چانه‌زنی در آستانه عقد شدن است. اما واکنش‌های منفی منتقدان این معاهده در ایالات متحده تازه آغاز شده است.

شکست‌هایی که ترامپ در مورد ایران باقی گذاشته است، هیچ راه‌حلی جز دست‌یابی به توافق را برای جو بایدن باقی نگذاشته‌اند.