شکیبایی بعد از ۶۴ بهار، یادگاری‌های بی‌شماری خلق کرد ولی انگار دیگر آرامش را در جای دیگری می‌دید. او ۱۴ سال پیش در چنین لحظه‌ای، سوار «اتوبوس شب» شد و با آوای سحرانگیزش امیدوارانه خواند: «روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد. در رگ‌ها نور خواهم ریخت و صدا خواهم در داد: ای سبدهاتان پرخواب، سیب آوردم، سیب سرخ خورشید…»

پدر جایگاه والایی درسینمای ایران دارد و بازیگران بسیاری در فیلم‌های مختلف تصویرگر صحنه‌هایی تاثیرگذار از رشادت‌ها و فداکاری‌های آنان بوده اند و تلاش کرده اند که تصویری ناب از پدر به عنوان فردی تاثیرگذار در زندگی را به نمایش گذارند.