چرا صنعت تولید پارچه و تریکو-پارچه کشباف- در کشور ما دچار چنین افولی شده است. و تقریبا فعالان این صنعت، تنها برای سفارشدهندگان خاص و در حد محدود، پارچه تولید میکنند و دیگر خبری از آن تولید انبوه و رونق بازار در میان در مردم نیست؟ در این مورد سید علی اصغر بهبهانی؛ رئیس اتحادیه صنف تولیدکنندگان و فروشندگان کالای کشباف تهران به «فراز» توضیح داده است.
مشکل مهم پارچهبافان در انواع مختلف، با توجه به افزایش نرخ دلار در حال حاضر چیست؛ چون برخی از فعالان این صنعت، هر از گاهی با رکود و برگشت چک و مشکلاتی از این قبیل مواجه میشوند؟
بهطور طبیعی در این صنعت ما با کمبود مواد اولیه که همان نخ باشد، مواجه هستیم. وقتی نخ نباشد، پارچهبافان، نمیتوانند به فعالیت خود و گرفتن سفارش ادامه دهند و با مشکلات بسیاری در زمینه حفظ سرمایه و ادامه کار کارگران خود مواجه میشوند. ما خیلی تلاش کردیم و با وزارت صمت تماس گرفتیم، از سوی وزرات صمت به ما قول ایجاد تسهیلات دادهاند، ولی با توجه به مشخص نبودن وضعیت نرخ ارز، اغلب واردکنندگان نخ و اقلام دیگر مورد نیاز در این صنعت، هنوز برای وارد کردن این اقلام، اعلام آمادگی نکردهاند.
برخی از تولیدکنندگان از قاچاق و یا احتکار نخ توسط برخی واردکنندگان گله دارند و میگویند واردکنندگان معمولا در چنین شرایطی که نرخ ارز در وضعیت ناپایدار قرار دارد، نخ را نمیفروشند، تا تولیدکننده در نهایت ناچار شود با قیمت گرانتر نخ بخرد. بهعنوان رئیس این صنف نظر شما چیست؟
مسئله قاچاق در مورد نخ، منتفی است و اغلب نخ مورد نیاز ما، بهصورت قانونی وارد می شود. نخ، موبایل نیست که طرف بگذارد در جیبش و آن را بهصورت قاچاق وارد کشور کند. نخ در تناژهای بالا باید وارد شود، در مورد احتکار هم متاسفانه در این شرایط نامساعد، که هیچ کنترلی در این حوزه وجود ندارد، بله همین وضعیت حاکم است.
چه میزان از نخ مورد نیاز نساجیهای کشور، در داخل تولید میشود، که نیاز به واردات نخ داریم؟
کارخانههای تولید نخ در داخل، حدود 150 تن نخ برای نساجیهای ما برای تولید میکنند، در حالیکه مصرف داخلی نخ ما در حدود 600هزار تن است. البته تولید همین 150 تن نخ داخلی هم به مواد اولیهای نیاز دارد که باید از خارج وارد شود. بنابراین، ما در کل 450 هزار تن کمبود نخ برای تولید پارچه داریم.
کارخانه های تولید نخ داخل کشور که مواد اولیه مورد نیاز خود را هم از خارج وارد میکنند، با چه مشکلاتی مواجه هستند؟
بله؛ طبعا این کارخانهها برای وارد کردن مواد اولیه، دقیقا به دلیل عدم ثبات نرخ ارز، با مشکلات فراوانی مواجه هستند؛ این کارخانهها به مادهای مثل تاپس آکریلیک یا وش پنبه نیاز دارند، چون تولید پنبه داخلی، پاسخگوی نیاز کارخانجات تولید نخ داخلی نیست، طبیعی است که این مواد باید وارد شوند.
اشاره کردید که وزارت صمت قرار است تسهیلاتی برای واردات مواد مورد نیاز این صنعت انجام دهد، این تسهیلات دقیقا به چه معناست؟
این تسهیلات ابتدا شامل صدور مجوز برای واردات نخ به کشور است تا کمبودهای فزاینده در این مورد رفع شود، مجوز واردات باید از سوی وزارت صمت صادر شود. مسئله دیگر تامین ارز از سوی وزارت صمت است، که البته ارز تخصیصی و 4200 تومانی نیست و ارز نیمایی است. طبعا برای گرفتن ارز نیمایی هم باز باید از سوی وزارت صمت مجوز صادر شود.
در حال حاضر مدتی است تولیدکنندگان پارچه در جنس و انواع مختلف با رکود شدیدی مواجهاند، و در این مورد گلههای فراوانی دارند؛ برخی از آنها حتی در آستانه ورشکستگی قرار گرفتهاند. چون نخ در اختیارشان قرار نمیگیرد، از سوی دیگر این تولیدکنندگان، مشکلاتی هم با رنگرزها دارند، چون برای رنگرزی هم باید اولیه باید وارد شود. درواقع بافندگان پارچه، با مشکلات چندگانهای دست به گریبان هستند، چرا در رفع این مشکلات، سرعت لازم وجود ندارد؟
اتفاقا اینها سوالات ما هم هست که باید وزارت صمت در مورد آنها پاسخ بدهد. ما مدام در حال اعلام کمبودها در این زمینه هستیم؛ ولی ایجاد تسهیلات از سوی وزارت صمت، فعلا در حد همان قول باقی مانده است. چون مسئله این است که هنوز دولت جدید، بهطور کامل مستقر نشده و احکام جدیدی که باید در این زمینه صادر شود، هنوز صادر نشده است، برای صدور این احکام جدید هم ما باید با وزارت صمت جلساتی داشته باشیم که هنوز هیچ جلسهای برگزار نشده. اگر جلسهای گذاشته شود، شاید بتوانیم بهنحوی معضلات موجود را حل کنیم؛ چون تولید پارچه، به زنجیرهای از عوامل مانند رنگرزی هم وابسته است تا بهدست مصرفکننده نهایی برسد.رنگرزان پارچه هم مشکلاتی در زمینه واردات مواد اولیه دارند و هرچه زودتر باید این جلسات برگزار شوند.
خرید مصرفکننده نهایی محصولات پارچهای، با توجه به معضلات اقتصادی موجود، نسبت به قبل کمتر نشده است؟
نه به آن شدت؛ چون تولید داخلی نسبت به تولیدات خارجی برای مصرفکننده ارزانتر تمام میشود؛ شاید به همین دلیل در این میان تولیدکنندگان پارچه هم نوعی رقابت ایجاد شده، همین رقابتی شدن، پیک قیمتی کالای ایرانی را نسبت به کالای خارجی پائین میآورد و برای مصرفکننده، به صرفهتر است.
تولیدکنندگان پارچه، همانطور که اشاره کردید، فعلا درگیر کمبود نخ و مواداولیه هستند، طبعا تولید آنها هم با رکود مواجه شده، وآنطور که خبرهای میگویند، برخی از آنان در مرز ورشکستگی و از دستدادن سرمایه قرار دارند؛ صنف بافندگان پارچه برای حل این معضل چه تدبیری اندیشیده است؟
تولیدکنندگان، در هرعرصهای، امروز و تحت این شرایط اقتصادی و مشکلاتی که با وزرات صمت و واردات مواد اولیه داریم، یا باید عاشق این کار باشند، یا دیوانه! بسیاری از این افراد در یک ماه اخیر بامشکلات برگشت چک و یا پاس نشدن چکهایشان مواجه هستند. اما حتی همینها هم اگر مواد اولیه بهموقع به آنها برسد، تولید خود را ادامه میدهند. گاهی ما در شرایط افزایش تولید هم قرارداشتیم. در سالهای دهه 80، بافندگان پارچه، حتی بخشی از تولید خود را صادر میکردند.
پس به نظر میرسد تولیدکنندگان پارچه در کشور ما به سطحی از کیفیت رسیدهاند که در صورت همکاری بخشهای مختلف میتوانند وارد پروسه صادرات پارچه هم بشوند؟
صنف ما قبل از انقلاب و تا سالهای 80، بعد از نفت و فرش، از نظر صادرات در ردیف سوم قرار داشت، ولی امروز متاسفانه، نه فقط دیگر به بحث صادرات فکر نمیکنیم که در مقوله تولید برای بازار داخلی هم با مشکلات مختلفی مواجه هستیم ؛ یک دلیل عمده چنین افولی کمبود مواداولیه است. تا چندسال پیش، واردات نخ آزاد بود، بهوفور وارد شده و در اختیار تولیدکننده قرار میگرفت. ولی الان تولیدکننده، چون مطمئن نیست که مواد اولیه کی در اختیارش قرار میگیرد در گرفتن سفارش و انجام تعهدات در این زمینه، احتیاط زیادی میکند؛ چون احساس میکند ممکن است وسط کار، مواد اولیه تمام شده و در کارش اخلال ایجاد شود. این است که معمولا پذیرش سفارشها هم محدود شده و پارچهباف ما سعی میکند زیربار تعهدات سنگین نرود. در واقع مهمترین مشکل ما کمبود مواد اولیه است؛ اما با توجه به اینکه باید از سوی وزارت صمت انواع مجوزها صادر شود، تاجرو واردکننده، هم با احتیاط به این مقوله وارد میشود، مواد اولیه کم وارد میشود و اغلب تولیدکنندگان ما الان با کمبود شدید مواد اولیه مواجه هستند. ما همچنان منتظر برگزاری جلسات با وزارت صمت و مطرح و حل کردن این مشکلات هستیم.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟