ماه دی در تاریخ معاصر ایران با نام زنی عجین شده هست که در فضای مردسالار ادبیات دهه چهل شمسی ، ساده و رها شعر می سرود و خلاف جهت قواعد پدرسالاران شعر و ادب حرکت می کرد. زنی تنها که سی و چند سال در آستانه فصلی سرد زیست. زیستنی که در سروده هایش بازتاب پیدا کرد و از او زنی ساخت که حتی نیم قرن پس از مرگش نیز هنوز جنجال از کالبد نامش پر نکشیده است؛ دی ماهِ طلوعِ فروغ فرخزاد است. اولین شعر فروغ، بزرگترین حس ندامت او در دوران نویسندگیست؛ شعر گناه که توسط فریدون مشیری در مجله «روشنفکر» چاپ شد. شعری که گفته شده اعتراف فروغ به گناه بود. گناهی که در جریان سفرهای فروغ از اهواز به تهران با فردی به نام ناصر خدایار، سردبیر نشریه روشن فکر و کمی قبل از طلاق فروغ و شاپور شکل گرفت. شعری که فروغ را نقل محافل ادبی کرد و او را به مرز خودکشی رساند...
این خبر تکمیل میشود
هشدار جدی پزشکان و متخصصان عفونی
بررسی دو گروه فیکنیوز
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟
اینفوگرافیک
با سپاس