امانوئل مکرون در هفتم فوریه، مدت کوتاهی پس از آنکه بر هواپیمای ریاستجمهوری از پاریس به مقصد مسکو سوار شد، گفت: «من اعتقادی به معجزات ناگهانی ندارم.» آرامش رئیسجمهور فرانسه در آستانه یکی از سفرهای دیپلماتیک آزمایشی و در حوالی پنج سالگی زمان انتخابش به عنوان رئیسجمهور، منطقی به نظر نمیرسید. این سفر به مثابه آزمونی محسوب میشد که هم جاهطلبیهای او را به عنوان مقام دیپلمات برجسته اروپایی به چالش میکشید و هم ظرفیت او را برای هر چیز معنیداری و از جمله کاهش تنشهای میان روسیه و اوکراین میسنجید.
پس از گذشت پنج ساعت از گفتگوهای آخر شبیاش با ولادیمیر پوتین، مکرون در هشتم فوریه به کیف پرواز کرد و در کنار ولودیمیر زلسنکی، رئیسجمهوری اوکراین ایستاد... کسی که کشورش حالا در سایه خطر تجاوز خارجی نفس میکشد. آقای مکرون گفت که او از رئیسجمهور روسیه تعهد گرفته است که «عاملی برای تشدید» بحران در مرز اوکراین نباشد.
ارزش وعدههای آقای پوتین همانقدری است که پیشتر به اثبات رسانده. کرملین خیلی زود چنین تعهدی را از جانب رئیسجمهور رد کرده و اعلام نمود که هیچ بیانیه قابل تأییدی از این ادعا وجود ندارد. واقعیت اینکه بسیاری از متحدان غربی مکرون، به او به دلیل اعتماد بیش از حدش به رهبر روسیه مظنون هستند. با این حال آقای مکرون در حالی که مسیر مسکو را طی میکرد به نظر میرسید اطمینان داشت که این موضوع میتواند «راهگشا» باشد. او «پیشرفت در مذاکرات را ممکن میدید»... مذاکراتی که با هدف کاهش تنشها میان روسیه و اوکراین قرار است در بگیرد.
آقای مکرون تنها دو ماه تا انتخاب مجددش (که انتظارش نیز میرود) فاصله دارد. هفته دیپلماسی جنونآور او از برخی جهات هم رو به بدتر شدن رفته و هم بهتر میشود. موضوعات مورد بحث از گردآوری رشتههای مختلفی حاصل شده است که در دوران ریاست جمهوری بر او گذشته است و هم در داخل کشور و هم در خارج آن مورد بررسی دقیق قرار خواهند گرفت. مسائلی که شامل جاهطلبیهای او برای تضمین جایگاهی بالا بر سر میزهای مذاکرات برای اروپاییان نیز میشود، مذاکراتی که بعضاً در شرایط بحرانی در آستانهشان قرار میگیرند... نوعی صوت استراتژیک که مکرون از زمان روی کارآمدن ازش حمایت کرده است.
همین سه هفته پیش در پاریس ناامیدی محسوسی به وجود آمده بود از اینکه به لحاظ دیپلماتیک در مقابل بزرگترین افزایش نظامی قرار گرفته است که این قاره از زمان پایان جنگ سرد به خود دیده. همانطور که یکی از مشاوران رئیس جمهور فرانسه گفت امریکا و ناتو رهبری گفتگوها را با پوتین بر سر استقرار در مرز خود با اوکراین به انجام رساندهاند و پس از آن اروپاییان صرفاً آن را «توصیف» کردهاند. «فرمت نرماندیِ» مذاکرات چهار جانبه میان فرانسه و آلمان و اوکراین و روسیه متوقف شده. و به نظر میرسید که اروپا، از منظر پاریس، حرف چندانی برای گفتن ندارد.
برای آقای مکرون که مدتها برای گفتگوی استراتژیک با روسیه تلاش کرده است، این موضوع ناراحتکننده بود. از این گذشته عمده دلیلش این بود که تحلیل فرانسه از وضعیت نظامی در مرز اوکراین و روسیه تا حدودی با تحلیل بریتانیا و امریکا که تهاجم روسیه را «قریبالوقوع» اعلام کرده بودند، در تضاد بود. اطلاعات فرانسه همان انباشت کامیونها و تانکها و سربازان را در مرز نشان میداد و دیپلماتهای فرانسوی نیز اتفاق نظر داشتند که اوضاع نگرانکننده و ناآرام است. اما همین دیپلماتها کماکان اصرار داشتند که نمیتوان حمله را قریبالوقوع دانست.
سفر دیپلماتیک مکرون در این هفته نیز در همین زمینه تنظیم میشود. او در گذشته به سبب رویکرد یکجانبه و آزادانه خود با انتقاداتی مواجه بود. پیش از سفر این هفته او به مسکو نیز عدهای استدلال کردند که برگزاری یک گفتگوی جداگانه و موازی با پوتین در خارج از ناتو مفید نخواهد بود. آنها به رئیس جمهور فرانسه _علیرغم اعتراضات مکرر او_ به این سبب که به دنبال تضعیف اتحاد بوده است، مشکوک هستند.
با این حال مکرون از انتقادات اینچنینی درس گرفته است. این بار رئیسجمهور فرانسه از جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده و نیز از ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو و رهبران کشورهای بالتیک برای دیپلماسی رفت و برگشتیشان حمایت کرده است. سفر او از نزدیک با آلمان هماهنگ شده. اولاف شولز، صدراعظم آلمان نیز در برلین مستقیماً از مکرون در حال پایین آمدن از هواپیما استقبال کرد. او همچنین برای اولین بار در پاریس به صورت مفصل با آقای زلنسکی صحبت کرد؛ آن هم زمانی که رهبر اوکراین در حال مبارزات انتخاباتی بود.
ابتکار مکرون سه وجه دارد. اول آنکه او به دنبال کاهش فوری تنشها است تا بدین ترتیب احتمال جنگ را کاهش دهد. پس از آن رئیس جمهور فرانسه تنشهای موجود در گفتگوهای خود با پوتین را «محسوس» توصیف کرد و هشدار داد که خطر «آتشافروزی» در خاک اروپا هنوز هم میتواند واقعیت پیدا کند. فرانسویها هشتم فوریه در تأییدیه کرملین میبینند که روسیه پس از رزمایش در بلاروس نیروهایش را بیرون خواهد کشید... شاید نشانی از اینکه احتمال دارد احیاناً مسیر باریکی برای کاهش تنشها وجود داشته باشد.
این میتواند گام مهمی باشد در جهت احیای مذاکرات با آلمانیها؛ آن هم به سبک نرماندی. مذاکرهکنندگان اخیراً در پاریس ملاقات کردند و قرار است بار دیگر در دهم فوریه در برلین دیدار کنند. آقای مکرون در سخنرانی خود در کیف گفت که امیدوار است این چهار رهبر خودشان بتوانند در هفتههای آینده با هم دیدار داشته باشند. فرانسویها استدلال میکنند که این بهترین راه برای «قرار گرفتن پوتین در مسیر اصلی» آن هم در درازمدت است. مکرون قصد دارد گفتگوی گستردهتری را درباره «نظم امنیتی جدید» اروپا، به ویژه در جناح شرقی آن آغاز کند. بسیاری از متحدان عمیقاً نسبت به این ایده که باید ترس روسیه از گسترش ناتو را برطرف کرد، رویکرد محتاطانهای دارند.
کسی نمیتواند مکرون را به جاهطلب نبودن محکوم کند. پوتین با عصبانیت گفت که رئیس جمهور فرانسه با پنج ساعت گفتگوی طولانی پشت میز بیضی شکل او را شکنجه داده است. مکرون اذعان کرد که سبک نرماندی، که مطابق اجرای توافقنامه مینسک، در سال ۲۰۱۵ و از جمله از سوی اوکراین امضا شد «از نظر سیاسی پیچیدگیهای خود را دارد». آقای زلنسکی در کیف محتاطانه اعلام کرد که از موضع فرانسه «حمایت» کرده و از کمکها استقبال خواهد کرد. اما برخی عناصر توافق مینسک، او را به لحاظ داخلی در موقعیت حساسی قرار میدهند.
در واقع رئیسجمهور فرانسه در مسیری پرخطر میان سوءظن دوستان خود و جنگطلبی آقای پوتین قدم گذاشته است. پوتین امکان دارد با ملایمت تمام تعهداتی که فرانسویها به انجام آنها از سوی این رئیسجمهور دل بستهاند، زیر پا بگذارد. مکرون در برخی موارد به سبب تلاشی که برای به زانو درآوردن پوتین انجام داده بود و در بعضی دیگر به این خاطر که پا توی کفش آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان (که همصحبت محبوب مکرون هم به حساب میآمد) کرده بود، با انتقاداتی مواجه شده بود. به نظر میرسد مکرون متقاعد شده است که تفکر دیپلماتیک خلاق، با حمایت تحریمها و بازدارندگیهای اعمالشده، هنوز این قدرت را دارد که به اروپاییان کمک کند راهی برای توقف درگیری و جنگ در قاره خودشان پیدا کنند.
#روزنامه اینترنتی فراز #سایت فراز
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟