سیمین دانشور زنی است که زندگیاش تاریخ سرگردانی چند نسل از زنان و روشنفکران ایرانی و روایت تلاش، پیروزی، شکست، امید و ناامیدی است. تاریخ زندگی او با آن لهجه شیرین شیرازی، با صراحت و میل مدام به گفتوگو، حتی تا آخرین روزهای زندگی و توان پایانناپذیر برای نوشتن و درک آنچه بر این سرزمین گذشته و میگذرد، نمونه بیبدیل سرگذشت زن ایرانی است. سیمین دانشور، از معدود زنان ایرانی است که محیط خانواده امکان پرورش تحصیلی و ذوقی را برایش فراهم آورد. دختر دکتر محمد علی دانشور بودن، که احمد شاه به او لقب احیاءالسلطنه داده بود و مادری مانند قمرالسطنه داشتن، که علاقهی وافری به هنر داشت و مدیر هنرستان دختران شیراز بود، به او این امکان را میداد که هم تحصیل خود را دنبال کند و هم به هنر نویسندگی بپردازد. تولد او اما همزمان با سالهای مردسالاری در ادبیات ایران بود. اگر امروز تعداد نویسندگان زن، نه برابر، که احتمالا بیش از مردان است، در آن زمان که سیمینها قلم به دست گرفتند و نخستین مجموعههای خود را منتشر کردند، یکه تازان میدان بیرقیب بودند. به کارنامهی سیمین دانشور که مراجعه کنیم، بیش از هر چیز به عنوان اولین برمیخوریم. اولین زن نویسنده. اولین مجموعهای که نام یک زن را بر پیشانی داشت. شاگرد اول سال ششم نهائی در سراسر ایران. اولین زن ایرانی که قصههای کوتاهش به زبان انگلیسی در نشریات ادبی آمریکا منتشر شد. او ۳۱ ساله بود که با نویسنده بنام جلال آل احمد ازدواج کرد. سیمین همسری بود که نه در پشت سر، بلکه دوشادوش جلال آل احمد، گردن افراشت، بدون آن که زیر تاثیر تاخت و تازهای ایدئولوژیک او قرار بگیرد و تقلیدی از نثر او که مقلدان بسیار داشت در نوشتارش به چشم بخورد. حال ده سال از فوت سیمین دانشور می گذرد، او که روزی خود را شیرازی بی نام لقب داده بود اما حال در ذهن تمام عاشقان ادبیات ایران، بانوی خوشنام قصه هاست. زنی که شاید خود نیز مانند عنوان یکی از کتاب ، ساکن جزیره سرگردانی بود. ساکنی که یک روز سال ها شور،عشق، امید، واژه، خاطره و قصه های ناگفته اش را در همان جزیره جا گذاشت و برای همیشه رفت...
این خبر تکمیل میشود
هشدار جدی پزشکان و متخصصان عفونی
بررسی دو گروه فیکنیوز
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟
اینفوگرافیک