احمد زیدآبادی در هم میهن نوشت: پورمحمدی در بین نسل جدید چهره‌ای ناشناخته بود و برای نسل‌های قبلی هم آوازۀ دلپسندی نداشت. از آنجا که او به صورت فردی وارد انتخابات شده بود، از همان ابتدا توسط احزاب و گروه‌های سیاسی نادیده گرفته شد.

احمد زیدآبادی برای نسلی که پس از دوم خرداد ۷۶ مشق روزنامه‌نگاری می‌کرد، الگو بود. ایستادگی و استواری‌ کم‌مانندش در رخداد سهمگین ۸۸ از زیدآبادی اسطوره ساخت چنانکه لقب «شرف اهل قلم» را به او دادند. این روزها اما اوضاع و احوال به گونه دیگری است و به نظر می‌رسد افکار عمومی ـ یا دست کم بخش بزرگی از آن ـ به سبب برخی مواضع و سخنانش دیگر چندان با او همراه و مهربان نباشد.

به گزارش فراز: جمهوری اسلامی مانند هر نظام سیاسی دیگری، خود را نمایندۀ اکثریت مردم و در نتیجه نظامی قانونی و مشروع می‌داند که اوامرش باید مطاع باشد. شاهد و قرینه‌ای که برای اثبات برخورداری نظام از حمایت اکثریت مردم معمولاً ارائه شده است، حضور بیش از نیمی از واجدان شرایط رأی دادن در انتخابات مختلف بوده است.

اگر اینان نگران التهاب‌آفرینی هستند چرا به اصل ماجرا و اعلام رسمی و علنی آن از طرف دستگاه مسئول، کمترین اعتراضی ندارند اما خشم خود را بر سر بازنشر خبر آن در یک روزنامۀ بخش خصوصی خالی می‌کنند؟