چرا وقتی سعید جلیلی کاندیدای ریاست جمهوری می‌شود، علیرضا زاکانی هم برای رقابت با او وارد عرصۀ انتخابات می‌شود؟ مگر جلیلی و زاکانی هر دو اصول‌گرا و انقلابی و غرب‌ستیز نیستند؟ مگر هر دو مدافع نظریۀ ولایت فقیه و گفتمان اسلام فقاهتی و اسلام سیاسی نیستند؟

هنوز هیچ خبر رسمی از حضور او و یارانش نیست. اما گویا دوباره عزمش را برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری جزم کرده و همین زمزمه‌ها نگرانی‌های بسیاری را برانگیخته است. سخن از سعید جلیلی است؛ مرد در سایه که البته ابایی از اینکه خود را در سایه بخواند ندارد و حتی تشکیلاتی به نام «دولت در سایه» را نیز مدیریت می‌کند و برادرش وحید جلیلی هم در سایه صداوسیما را تحت اداره خود دارد. مردی با مواضع و افکاری که به قول محمد مهاجری فعال سیاسی اصول‌گرا، حتی در دهه ۶۰ نیز «ارتجاعی» محسوب می‌شد. او به عنوان نزدیک‌ترین نماینده به جبهه پایداری در دو دوره یعنی ۹۲ و ۱۴۰۰، بخت خود را برای رسیدن به پاستور امتحان کرده است و هر دو بار مردود شده. سال ۹۲ با حدود ۴ میلیون  رای رقابت را به حسن روحانی که از حمایت اصلاح‌طلبان برخوردار بود واگذار کرد و در سال ۱۴۰۰ در شرایطی که امیدی به پیروزی او وجود نداشت از کارزار انتخابات کنار کشید.

با درگذشت «سید ابراهیم رئیسی»، چهاردهمین انتخابات ریاست‌جمهوری هشتم تیر ماه، یعنی یک سال زودتر از موعد خود برگزار می‌شود. در این فرصت محدود، ثبت‌نام نامزدها، تایید صلاحیت، تبلیغات و برگزاری دور اول انتخابات تا روز هفتم تیر انجام خواهد شد. پیش از شروع رسمی فرآیند و ثبت‌نام اما گمانه‌زنی‌هایی درباره نامزدهای بالقوه این انتخابات زودهنگام مطرح شده است. در این اینفوگرافیک این نامزدهای بالقوه و احتمال تایید یا رد صلاحیت آن‌ها بر اساس سابقه‌شان را می‌بینید.

با فقدان شهید رئیسی مهم‌ترین تغییر آرایش را در اردوگاه اصول‌گرایان خواهیم دید.

عباس سلیمی‌نمین، تحلیلگر مسائل سیاسی بخشی از علل کاهش مشارکت را ناظر به کنش جناح‌های سیاسی و حذف جریان اصلاح‌طلب و کمرنگ شدن رقابت دانست.

دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم تمام شد، اما حواشی آن هنوز به پایان نرسیده است. انتخاباتی با مشارکت ۸ درصدی در تهران که وزیر کشور ابتدا آن را «حماسه» خواند اما پس از چندی توییت خود را حذف کرد. البته که پیش از حذف این توییت نیز بسیاری در پاسخ به احمد وحیدی تاکید کردند که آمار‌ها حکایت دیگری از این انتخابات دارد. از جمله محمدجواد آذری جهرمی که خطاب به وحیدی نوشته که «احتمالا منظورشان از «حماسه»، آن «عدم مشارکت ۹۲ درصدی» در تهران است. خدا قوت به همه دست اندرکاران برگزاری انتخابات.»، اما ببینیم که این انتخابات در آمار‌ها چه تفاوت‌هایی با ادوار پیشین داشته و چرا آمار مشارکت در نوع خود بی‌سابقه است؟

بسیار ساده‌انگارانه است اگر تصور شود، زد و خورد شدیدی که این روزها در حوزه‌های مختلف قدرت در جناح راست نمایان شده، یک دعوای حیدری و نعمتی (قالیباف - رائفی‌پور) میان دو فرد یا دو طیف محدود در جبهه اصولگرایی است.

برخی افراد و جریانات حاضر در روزهای منتهی به انتخابات دست به افشاگری‌هایی می‌زنند که تا پیش از این حرفی درموردشان زده نشده بود. این اتفاق اما می‌تواند از جهت‌های مختلفی دموکراسی را تهدید کند.

محمدباقرقالیباف، سیاستمداری بدون تعلق سیاسی به یک خط فکری یا اجرایی است؛ عدم ثبات رویکردی او به یک جریان سیاسی یا حتی یک مانیفست سیاسی، تعیین هویت، باور‌ها و خطوط قرمزش درعالم سیاست را مبهم کرده. واکاوی منش و رویکرد سیاسی-اجرایی او نشان می‌دهد، قالیباف بیش ازآنکه عُلقه‌ای به یک تفکر داشته باشد، در سودای این بوده که در بزنگاه‌ها، برخی افراد و طیف‌ها را به خود جلب کند. زمانی ژست جهادی وانقلابی گرفته و صندلی مدیرانش را به چهره‌های حزب اللهی و بسیجی سپرده و زمانی دیگر در قاب مدیری اجرایی تغییر مسیر داده و مدیرانی با رزومه اصلاح طلب و تکنوکرات را منصوب کرده است. عدم ماندگاری چهره‌های هر دو طیف در تیمش نشان می‌دهد، قالیباف نه درپی افزایش بهروه‌وری تیمش که در سودای استفاده ابزاری از نیرو‌های شاخص و موثر جریان‌های سیاسی باهدف جلب نظر و اعتماد سازی موقت طیف‌های هدفش بوده واعتقادی به آن رویکرد یا باورنداشته است. چنانکه همیشه و به سهولت مدیران و یاران نزدیکش را قربانی یارگیری‌های جدید سیاسی می‌کند. شاید بیراهه نباشد که بگوییم او افراد و تفکرات را محلل اهداف و آرزوی‌های خود قرار می‌دهد و بی پروا سر آن‌ها گردش و چرخش می‌کند.

نو اصولگرایان حاکم گمان می‌کنند، می‌توانند و می‌باید هر چیزی را که نمی‌پسندند نثار دیگران کنند، بدون اینکه اندکی تأمل نمایند که تبعات حرف‌ها و کارهای‌شان چیست؟

مهدی شریفیان که در دور اول انتخابات مجلس در لیست شورای ائتلاف حضور داشت در دور دوم انتخابات خود را متعهد به امنا دانسته است. طی روز‌های اخیر لیست‌های انتخاباتی اصولگرایان یکی بعد از دیگری رونمایی شده است. لیست‌هایی که نقطه اشتراکات آن‌ها گاهی زیاد و گاهی حداقلی بوده است

می‌گوید ۱۳ سال خانه‌نشین بوده و هیچ مسئولیت رسمی نداشته، می‌گوید ۱۳ سال سکوت کرده است و «در سنگر‌های مختلف انقلاب و نظام و در هر جا که مردم حضور داشتند، من نیز حضور داشتم.» در همین اثنای سکوتش، اما رئیس خانه احزاب (که یک نهاد صنفی است) شده و بعد سخنگو و نامزد شورای وحدت اصول‌گرایان در انتخابات مجلس دوازدهم و حالا هم  با حدود ۳۶۸ هزار رای در رده هشتم از تهران به مجلس راه پیدا کرده است.

رسانه اصولگرا نوشت: اصلاح طلبان چندین سال است تریبونی برای اظهارات مهدی نصیری شده‌اند، اما حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.

عباس عبدی در واکنش به اظهارات جنجال برانگیز مهدی نصیری 9 گفت: مشکل آقای نصیری این است که به دلائل پیش‌گفته و سوابق موجود، احتمال کمی وجود دارد که افکار عمومی با گزاره‌های اعلام شده ایشان همدلی کند، لذا همه در پی یافتن طرح و برنامه‌ای پیچیده در پشت ماجرا هستند. با این حال باید منتظر بود تا حقیقت روشن شود.

هتل بزرگ تهران، چهارشنبه و پنج‌شنبه این هفته را میزبان منتخبان مجلس دوازدهم است. ضیافتی که از ۲۴ ساعت مانده به برگزاریش خبرساز شده و داد منتقدان محمدباقر قالیباف را بلند کرده است. اگرچه  ظاهرا منتخبان با هدف آشنایی با روند حضور در مجلس و وظایف نمایندگی به این گردهمایی دعوت شدند، اما اخبار غیر رسمی حکایت از این دارد  معاونت اجرایی مجلس اقامتی لاکچری و با برنامه‌های غیر معمول پارلمانی زیر تابلو انتخاباتی شانا برایشان تدارک دیده است.  

 در واکنش به مطلب خبرگزاری فارس با عنوان «واکنش مدافعان غرب به سرکوب گسترده اساتید و دانشجویان در آمریکا و اروپا» عباس عبدی، فعال سیاسی و رسانه‌ای متن گفت‌وگوی خود با این رسانه را در اختیار قرار داد که در ادامه می آید: «اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که چرا اعتراضات دانشجویی شکل می‌گیرد؟ این‌گونه اعتراضات منحصر به کشور آمریکا نمی‌شود و در کشورهای دیگر هم هست اکنون به اروپا هم رسیده است. چرا دانشجویان در یک مقطع زمانی به صورت جدی دست به اعتراضاتی می‌زنند که به طبع باعث به وجود آمدن مشکلاتی هم برای خودشان می‌شود؟

در آستانه پایان مجلس یازدهم، بحران دستاورد اصول‌گرایان و محمدباقر قالیباف، رییس چهار ساله مجلس، بیش از پیش مطرح شده است. حتی برخی آمار مشارکت پایین مجلس دوازدهم را نیز گواهی بر عملکرد مجلس یازدهم می‌دانند. محمود صادقی نماینده مجلس دهم در گفت‌وگو با فراز می‌گوید که نهاد پارلمان در کشور به شکلی نهادی تضعیف شده و یکدستی مجلس در میان اصول‌گرایان چنددستگی‌هایی را به وجود آورده است.

با آغاز سال نو، روز‌های پایانی مجلس یازدهم و افتتاحیه مجلس دوازدهم نزدیک‌تر می‌شود. مجلسی که حتی قبل از انتخابات به سرعت چنددستگی‌های سیاسی آن آشکار شد و با اعلام نتایج، به نظر می‌رسد که جوانان به اصطلاح انقلابی تازه نفس، طیف پایداری، مستقلین و قالیباف و چهره‌های نزدیک به او مهم‌ترین جناح‌بندی‌های آن را تشکیل می‌دهند.

دور اول انتخابات مجلس تمام شده، اما اصول‌گرایان هنوز در چنددستگی‌های خود درگیر چانه‌زنی و لابی هستند. پایین‌ترین میزان مشارکت در ادوار انتخابات و البته بالا بودن آرای باطله و رای پایین نامزد‌های برگزیده، معادلات برخی را برهم زده و البته باعث شده تا عده‌ای دیگر دست بالا را در رقابت‌های درون جناحی داشته باشند.

از ۶۱ میلیون واجد شرایط فقط ۲۵ میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند. این کمترین میزان مشارکت مردم ایران در ادوار انتخابات مجلس است. اما فقط این آمار نیست که انتخابات مجلس دوازدهم را از ادوار قبلی متمایز می‌کند؛ با اعلام نتایج نهایی، آرای باطله عامل تعیین‌کننده دیگری است که احتمالا به معادلات این انتخابات اضافه خواهد شد.