«سیدکاظم اکرمی»، وزیر آموزش و پرورش دولت جنگ با انتقاد از عملکرد وزارت آموزش و پرورش در ارتباط با سربازان معلم و وضع قوانینی که امید به آینده را از آنان سلب میکند، با روزنامه اینترنتی «فراز» گفتوگو کرد.
سیدکاظم اکرمی گفت: «چند شب پیش در زادگاه خود (همدان) برای ادای فریضه نماز مغرب به مسجدی رفتم. پس از اتمام نماز، امام جماعت کتابی را به جوانی داد که از روی آن برای مردم مطلبی بخواند. جوان مطلب را به درستی خواند. واژگان عربی و آیهها را به کامل و خوبی ادا کرد. پس از نماز به او سلام کرده و از کیفیت تحصیلی او پرسیدم. جوان گفت: من سرباز معلم بودم اما در آزمون آموزش و پرورش رد شدم. پرسیدم چرا؟ گفت: نمرات انضباط ازدواج و فرزندآوری را نیاوردم. گفتم عجب! مگر تا دیروز کسی که سرباز معلم بوده توانایی مالی برای ازدواج و فرزندپروری را داشت؟! جوان با افسوس گفت: در هر صورت دلیل عدم پذیرش من دو نکتهای (ازدواج و فرزندآوری) بود؛ که گفتم. سوال بنده این است که آیا این معیارها را وزارت آموزش و پرورش وضع نموده است؟ یا دستگاههای دیگر؟
البته فرقی هم ندارد معیارهای غلط مذکور را چه دستگاهی وضع کرده است. اما پرسش این است که آیا با این معیارها امید در دل نسل جوان ایجاد میکنند یا امیدها را میزدایند و میکشند؟
با صحبتهایی که با آن جوان کردم، ملاحظه نمودم که عاشق معلمی است اما با این معیارهای گزینشی او و صدها جوان دیگر دل سرد و ناامید میشوند. امیدوارم مسوولان مربوطه، وازرت آموزش و پرورش بفهمند سرباز معلم هنوز امکانی برای ازدواج و فرزندپروری ندارد. بدانند ما در گذشته پس از سالها معلمی و ذخیره کردن اندک اندک از حقوق، توان ازدواج پیدا کردیم. وگرنه قبل از سالها معلمی، امکان مالی برای کسی، جهت ازدواج وجود ندارد.
نکته دیگری که مربوط به جوانان است این است که هر کسی به خدمت نظام وظیفه میرود، بالاخره چیزی میآموزد و مهمتر از همه شیوههای دفاع از کشور و میهن را یاد میگیرد. اما من نمیدانم این آموزش، چقدر از وقت دو سال افراد حداقل دیپلم را به خود اختصاص میدهد؟
به نظر نمیآید که وقت زیادی را بگیرد. بنابراین چون جوان در این مدت کار یا فنی که به درد بعد از خروج از نظام وظیفه بخورد نمیبیند، احساس بیهودگی و ناامیدی کرده و آینده خود را مخدوش میداند. ارتش و نهادهایی که در این مدت زندگی جوانان را در اختیار دارند، باید برای فراغت آنان از خدمت نظام وظیفه، برنامه با کیفیت بهتری تهیه کنند. به جوانان آموزشهایی بدهند که پس از اتمام دوران خدمت احساس کند مدت گذشته برای آنان سودمند بوده است در غیر این صورت همان طور که گفته شد؛ اگر چنین احساسی در افراد به وجود نیاورند، خود سبب نا امیدی و رنج این دسته از افراد میگردد».
به گزارش فراز، امروزه مردان ایرانی برای گذراندن دوران سربازی با مشکلات زیادی روبرو هستند که انکا ناپذیر است. بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تمام مردان بالای هجده سال به جز موارد استثنا باید به خدمت سربازی بروند.
سالهاست مردان ایرانی بالای سن قانونی با اعزام به خدمت اجباری دست و پنجه نرم میکنند. خدمتی دو ساله در لباس نظامی که همه فرصتهای مادی و معنوی پس از آن را به گروگان میگیرد. خدمت اجباری در تمام این سالها، با دلایل امنیتی و نظامی توجیه شده است. گاه دفاع از مرزها و گاه آمادهباش نظامی در شرایط خطر، گاه آموزش نظامی و گاه پختگی! خدمت اجباری سربازی همواره در ظاهر با عناوینی مثل «خدمت مقدس» و «خدمت وظیفه عمومی» اجرا شده اما در عمل، چیزی به جز بهکارگیری اجباری نیروی کار ارزان و فرار از استخدام نیروی دایم مورد نیاز نبوده است.
سربازی اجباری دو ساله، چالشی است برای مردان ایرانی که اگر برای گذراندن این دوره نروند با مشکلاتی همچون: عدم صدور گذرنامه، ناتوانی از ادامه تحصیل، عدم صدور پروانه کسب و کار، عدم استخدام در ادارههای دولتی، عدم بهرهمندی از خدمات اجتماعی مثل بیمه و غیره روبرو خواهند شد. از اینرو برای دسترسی به خدمات مذکور، مردان ایرانی خدمت را به اجبار میپذیرند؛ ولی رفتن به سربازی پایان مشکلات مردان نیست.
گویا در برخی موارد مشکلات رفتن به سربازی از نرفتن بیشتر و گاه عمیقتر است. به نظر میآید مردان در دوران سربازی اجباری با خطراتی چون صدمههای روحی، روانی یا افسردگی روبرو میشوند و گاه کار به خودکشی هم میرسد. هرچند آماری از خودکشی سربازان به صورت شفاف از طرف سازمانها و ارگانهای دولتی منتشر نشده اما میتوان با جستوجو در سایتهای خبری به این پایان تلخ رسید.
برای جلوگیری از وضعیت بد روحی و روانی در بین سربازان، مسوولان و مقامات مربوطه باید به فکر اصلاح و اعمال تغییرات جدی در قانون سربازی باشند. هر چند طی سالها گذشته، پیشنهادها و طرحهای زیادی برای اصلاح نظام سربازی اجباری ارایه شده است. از کاهش دوران خدمت و اکتفا به دوره دوماهه آموزشی گرفته تا تبدیل خدمت اجباری به جذب و آموزش سربازی حرفهای. اینها پیشنهادهایی است که توسط کارشناسان و برخی مقامات و مسوولان کشور مطرح شده اما هرگز به نتیجه نرسیدهاند.
این خبر تکمیل میشود
پیجر همه جا، از اتاق کودک تا میز کافه و رستوران
در گفتوگوی فراز با «علی بهشتی نیا»، کارشناس آموزشی بررسی شد
عبدالجبار کاکایی در گفتوگو با فراز:
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟
اینفوگرافیک